راه مستی و جنون از راه عرفان بهتر است

لطفتان باشد اگر بر من دوچندان بهتراست

گرنمیخواهی شوم زائر نخواه عیبی که نیست

گر رسد روزی به ما حسرت ز یاران بهتراست

لااقل از راه دور اقا نگاهی کن مرا

بهریوسف قعرچاه از کنج زندان بهتر است

گرچه از لطف خودت اجناس بد هم میخری

ناممان باشد ولی در بین خوبان بهتراست

قتلگاه مرد سلمانی شده دامان تو

رزق سلمانی چطور از رزق سلمان بهتر است

شانتان والاتر از اینهاست اقا بی گمان

خادمت باشد اگر موسی بن عمران بهتراست

هیچ کجا تهران نمیگردد برای من ولی

حال و روز کشور دل با خراسان بهتراست

ابندا قم میروم بعدا به سمت مشهدت

زعفران باشد اگر همراه سوهان بهتر است

خیل اهو و کبوتر در حرم مشغول عشق

بهر سگهایی چو من کنج بیابان بهتراست

ذکرتسبیح ملائک در سما نام شماست

ازهزاران ذکریاهو یک رضاجان بهتراست

.

روزی کرببلا افتاده در دستان تو

روزی رعیت که باشد دست سلطان بهتراست

.

زهرش اثر کرد و گرفت از تو توان را

طوری که حتی تار دیدی این و آن را

وقت زمین افتادنت احساس کردی

در باغ سرسبز تنت رنگ خزان را

در گوشه ی حجره به خود پیچیدی از درد

یعنی چشیدی درد تلخ استخوان را

مثل عمو جانت حسن آزار دیدی

از بس شنیدی از خودی زخم زبان را

این زن که دست جعده را از پشت بسته

جاری نمود اشک زمین و آسمان را

از او تقاضای دو قطره آب کردی

وقتی تماشا کرد خشکی دهان را …

… در پیش چشمت آب ها را بر زمین ریخت

سوزاند قلب مادری قامت کمان را

با هلهله … با کف زدن … با پای کوبی

مانند عاشورا ورق زد داستان را

هر چند که لب تشنه جان دادی ولیکن

دیگر ندیدی رنگ و روی خیزران را

شکر خدا بالای بام آماده کردند

بال کبوترها برایت سایه بان را

دور و بر تو جز کبوترها نبودند

دیگر ندیدی خولی و شمر و سنان را

با نعل اسب از تو پذیرایی نکردند

دیگر نخوردی ضربه های ناگهان را

درد سر ، بین گذر ، چند نفر، یک مادر

شده هر قافیه ام یک غزل درد آور

ای که از کوچه ی شهر پدرت می گذری

امنیت نیست از این کوچه سریع تر بگذر

دیشب از داغ شما فال گرفتم ، آمد :

دوش می آمد و رخساره …نگویم بهتر!

من به هر کوچه ی خاکی که قدم بگذارم،

نا خود آگاه به یاد تو می افتم مادر

چه شده ،قافیه ها باز به جوش آمده اند:

دم در، فضه خبر، مادر و در، محسن پر !

مشـــرف گشت سلــــمان
بر حضور حضرت زهـــرا(س)

که ای خـــیر النــــسا،در دل
مرا رازیســـت پر معـــــنا!

ندانم از چه بیتاب حسین(ع)
اســت این دل شیــــــدا….

ولایــــــــــــش در دل زارم
“حســین را دوست میدارم”

به سلمان فاطمــــه (س)
فرمود که ای سردار ایــرانی

بـــــــدان دردی که تو داری
نــــــدارد هیچ درمـــــــانی

مرا هم این چـــــــنین رازی
بود در سـینه پـــــــــــنهانی

به عشـــــــق او گرفـــتارم
“حســــین را دوست میدارم”

غرض زهـــــرا(س) و سلمان
بر حضور مرتـــضی (ع) رفتند

محـــــــــبان مشکل خود را
به آن مشــکل گــشا گفتند

به جای چاره سازی از علی (ع)
این جمله بشنفـــــــــــتند:

منی که فــــــــــــخر ابرارم
“حسیــــن را دوست میدارم”

کلیــــد حــل این مشــــکل
به دست مصطفی (ص) باشد!

سه عاشــــــــق آمدند آنجا
که طاهـــــــــا را سرا باشد،

رســــــول الله (ص) فرمودند
عشق من بیش از شما باشد!

حســـــــــینٌ مِنّی أذکــارَم
“حســین را دوست می دارم”

چو حـــل این معــــــــــما
بر پیمبر (ص) نیز مشکل شد

امیــــــن وحــــــی با ایــن
زمزمه از عـــــــرش نازل شد

که یا احمــــد(ص) خدا گوید
حدیث عشــــــــق کامل شد

قــــسم بر چـــــــــرخ دوّارم
“حسیــــــن را دوست میدارم”

اسم زهرا آبروي عالم است..
اسم زهرا چون نگين خاتم است..

اسم زهرا يادگاري نبي ست..
اسم زهرا دلخوشي هاي علي ست..

اسم زهرا درد را درمان کند..
اسم زهرا عسر را آسان کند..

اسم زهرا بوي جنت ميدهد..
ياد او برما سعادت ميدهد..

اسم زهرا اشک دارد بي امان..
اسم زهرا فخر باشد برجهان..

اسم زهرا جان دهد برمرده ها..
ذکر او درمان کند افسرده ها..

اسم زهرا آبروي حيدر است..
اسم زهرا اسم جمله مادر است..

اسم زهرا را چو زهرا گذاشتند..
ببذز حب او به دلها کاشتند..

اسم زهرا شافع روز جزاست..
اسم زهرا جزء اسماء خداست..

اسم زهرا ذکر اسم اعظم است..
ذکر او ورد نبي اکرم است..

اسم زهرا همچو کوثر آبي است..
اسم زهرا چون شي مهتابي است..

اسم زهرا حمدوتسبيح خداست..
اسم زهرا از همه اسما جداست…….

ما شیعه حیدریم و سرافرازیم

دل به عشق آل فاطمه میبازیم

فرمانده لشکری ما عباس است

در ارتش او تا به ابد سربازیم

تا کور شود هر آنکه نتواند دید

ما به بارگاه اهلبیت می نازیم

از صحن رقیه تا حریم زینب

بین الحرمین دیگری میسازیم

الحمد لله که شدم شیعه حساس علی
و دلم شد حرم حضرت عباس علی

شده ام هیأتی و نوکر دربست حسین
هر زمان مرغ دلم پر زده بین الحرمین

شده ام خادم و بیمار اباعبدالله
نفسم بند علمدار اباعبدالله

عشق عباس و حسین آمده در خاک و گلم
حیف دور از کرب و بلا مانده دلم

مادرم ای به فدایت همه دنیا باشد
همدمت روز جزا حضرت زهرا باشد

ما فقیران حسینیم و گرفتار رضا
گریه کن های حسینیم و بدهکار رضا

شکرلله که همه خدمت سلطان هستیم
تا قیامت همگی رعیت سلطان هستیم

آخرین چاره ی ما پنجره فولاد رضاست
سعی ما، مروه ما،صحن گوهرشاد رضاست

حرم ات سنگ صبور دل بیچاره ی ماست
کاظمین و نجف و سامره و کرب و بلاست

غم ندارد دل ما ضامن آهو داریم
هرچه داریم دراین زندگی از او داریم

حضرت عشق سلام ای دل و دلدار سلام
پسر فاطمه و حیدرکرار سلام

وقت دیدارشده حضرت سالار سلام
یارشادی و غم و مونس و غمخوارسلام

باز با شوق در این قبله ی نور آمده ایم
بده آقا صدقه از ره دور آمده ایم