ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﺟﺴﻤﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﺁﺳﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻣﺜﻞ ﺗﻐﺬﯾﻪ، ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﻡ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺳﺮﻣﺎ، ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ. ﻭﻟﯽ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﺭﻭﺣﯽ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ﺳﻼﻣﺖ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺧﻮﺏ ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ، ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﻧﺪ. ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ، ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﻭ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﺁﻣﯿﺰ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻥ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺒﺮﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻭ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ ﻣﻬﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﮕﺮﺵ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ.

ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﯿﺪ ﻭ ﺷﺮﻁ ﻧﺜﺎﺭ ﮐﻨﯿﺪ

ﻋﺸﻖ، ﺍﻣﻨﯿﺖ ﻭ ﭘﺬﯾﺮﺵ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺷﻤﺎ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ. ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺭﺷﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯽ ﻗﯿﺪ ﻭ ﺷﺮﻁ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻫﯿﺪ

ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﮐﻨﯿﺪ

ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﻭ ﯾﺎ ﺗﺮﻏﯿﺐ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﺎﺩﮔﯿﺮﯼ ﯾﮏ ﺑﺎﺯﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺸﻒ ﻭ ﺁﻣﻮﺧﺘﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﺤﯿﻂ ﺷﺎﻥ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺍﻣﻦ، ﮐﻪ ﺻﺪﻣﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﻮﺩ، ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﺸﻒ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. ﮔﺎﻫﮕﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﻥ ﻭ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ. ﺩﺭ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ. ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺆﺛﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ

ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﯿﻨﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ ﺩﻫﺪ. ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﺯﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﯾﺎﺩ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎﺷﯿﺪ

ﺷﮑﺴﺖ ﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﮑﻨﯿﺪ. ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﻫﺎ ﺑﯽ ﻧﻘﺺ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ.

ﺍﺯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﻫﺎﯼ ﮐﻨﺎﯾﻪ ﺁﻣﯿﺰ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﮐﻨﯿﺪ

ﺍﮔﺮ ﺑﭽﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽ ﺑﺎﺯﺩ ﯾﺎ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﯽ ﺭﺩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﭼﯿﺴﺖ. ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺄﯾﻮﺱ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮﯾﯽ ﺗﺤﺮﮎ ﺑﺨﺶ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﻌﺪﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﺁﻣﺎﺩﮔﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ.

ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻘﻼﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻭﺟﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﺎﺭ ﻧﯿﺰ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﻧﺪ. ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﮔﺮﻭﻫﯽ، ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮐﻨﯿﺪ.

ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺯﯼ ﻭﻗﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ

ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﻨﯿﺪ

ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺯﯼ ﻓﻘﻂ ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﺍﺳﺖ. ﺯﻧﮓ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺷﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻏﺬﺍ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ. ﺯﻧﮓ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻼﻕ ﺑﻮﺩﻩ، ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﯼ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺷﺨﺼﯽ ﺭﺍ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ. ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﺳﺨﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺩﻭﯾﺪﻥ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﺩﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺟﺴﻤﯽ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﺒﺎﺯﯼ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ

ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻗﺖ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﻦ ﻭ ﺳﺎﻻﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ. ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺿﻌﻒ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺸﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ. ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺎ، ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺤﻠﯽ، ﻣﺪﺍﺭﺱ، ﭘﺎﺭﮎ ﻣﺤﻞ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ.

ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻫﻤﺒﺎﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ

ﺩﺭ ﺷﺎﺩﯼ ﺍﻭ ﺷﺮﯾﮏ ﺷﻮﯾﺪ! ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺑﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﻓﺮﺻﺖ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﻨﺸﯿﻨﯿﺪ.

ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﺩﯼ

ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ. ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺳﺆﺍﻻﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ: «ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﯼ؟» ﻧﻪ «ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺷﺪﯼ؟»

ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺪﻑ ﮔﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻭ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ. ﺍﯾﻦ ﻃﺮﺯ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺄﯾﻮﺱ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﻣﻬﻢ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ

ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ

ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﺯ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﮑﻨﯿﺪ. ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﺻﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﯿﺪ. ﺑﻌﻀﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﯽ ﺁﻣﻮﺯﻧﺪﻩ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺸﺎﻁ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺑﺎﺷﺪ

ﺷﺮﻭﻉ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺭﻭﯾﺪﺍﺩﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ. «ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺎﺯﯼ» ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﻭﺷﯽ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﯽ ﮐﻠﯽ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻣﻬﺪ ﮐﻮﺩﮎ ﯾﺎ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺁﻥ ﺛﺒﺖ ﻧﺎﻡ ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺎ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﯾﺪ. ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ، ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﻧﺪ.

حضرت امام صادق عليه السلام فرمودند:
” کَذِّبْ سَمعَکَ و بَصَرَکَ عَن أخیک. فَإنْ شَهِدَ عِندَکَ خَمسونَ قَسامَةً:
“أنّه قال”
و قالَ: “لَم أقُلْ"،
فَصَدِّقْهُ و کَذِّبْهُم
اگر از برادرت چیز بدی دیدی یا شنیدی چشم و گوش خود را تکذیب کن،
اگر پنجاه نفر به تو گفتند:
او چنین گفت
و خودش گفت: من چنین نگفتم، حرفش را قبول کن و حرف آن ها را نپذیر.

وسائل الشیعة، ج٨، ص٦٠

زندگی به سبک انتظار

سبک زندگی انسان منتظر از سایرین متمایز است. زمینه سازی برای ظهور حضرت مهدی -علیه السلام- هویت خاصی به دیدگاه ها و گرایش ها و رفتارهای فرد مسلمان می دهد. یعنی اگر در نظر بگیریم که سبک زندگی یک فرد منطبق بر آموزه- های اسلام است، این دیدگاه شیعی درباره حضرت حجت -عجل الله تعالی فرجه- و زمینه سازی برای ظهور ایشان مانند نخ تسبیحی همه اجزای زندگی مومنانه آن فرد را به هم متصل می کند و به آن جهت می دهد. در این نوشتار به بررسی کلی درباره سبک زندگی زمینه ساز ظهور حضرت مهدی -علیه السلام- می پردازیم.

مفهوم سبک زندگی منتظرانه

سبک زندگی مجموعه ای از عملکردهاست که بر اساس بینش ما به زندگی شکل می گیرد و فرد با بهره‌گیری از آنها، افزون بر رفع نیازهای جاری خود، روایت خاصی از هویت شخصی خود را در برابر دیگران، مجسم می‌سازد. و در واقع از این نظر میان قشرهای گوناگون اجتماعی، تمایز به وجود می‌آورد. یکی از صاحب نظران بر اساس دیدگاه رهبر معظم انقلاب در تعریف سبک زندگی می گوید
سبك زندگی، مجموعه‏ای نظام‏مند از فعالیت‌هاست كه از بینش‌ها، گرایش‌ها و كنش‌های اشخاص بر می‌خیزد و به همین مناسبت، مقام معظم رهبری تأكید می‏كند كه -رفتار اجتماعی و سبك زندگی، تابع تفسیر ما از زندگی است. هدف زندگی چیست؟ هر هدفی كه ما برای زندگی معین كنیم، به طور طبیعی، متناسب با خودش، یك سبك زندگی برای ما به همراه دارد.

به این ترتیب اگر زمینه سازی برای ظهور حضرت مهدی -علیه السلام- در اولویت اهداف زندگی انسان مسلمان شیعه مذهب قرار گیرد و با علم و معرفت نیز همراه باشد، علایق، گرایش ها و عملکرد فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. در واقع این هدف مقدس، اهداف جزئی تر زندگی را دوباره تعریف می کند و بر این اساس سبک خاصی از زندگی شکل می گیرد.

سبک زندگی زمینه سازانه

انتظار بر تمام مسئولیت های دینی سایه می افکند و آن را در نسبتی خاص با امام زمان -علیه السلام- قرار می دهد. در واقع سبک زندگی انسان منتظر، بر اساس تکالیف دینی تعریف شده است، با این تفاوت که نیت ما را در انجام اعمال دینی تغییر می دهد و تکامل می بخشد. پس شاخصه و مولفه اصلی فرهنگ انتظار همه آن تكالیفی است كه در تعالیم دینی آمده است و هیچ تغییری در وظایف و تكالیفمان به وجود نمی‏آید و تنها وظیفه ما سخت‏تر شده است و از آن طرف فضیلت‏های ما هم برتر شده است و به همین جهت، مردم زمان غیبت، اگر به وظایف خود عمل كنند، برترین مردم در تمام دوران هستند. بر اساس روایات:
اگر روزى هیچ كس از اولاد امام حسین -علیه السلام- را نبینید، از خداوند استعانت طلبید و به طریقه‏ و سنتی كه عمل می‌کردید، توجه نموده از آن پیروى نمائید…

اگر زمینه سازی برای ظهور حضرت مهدی -علیه السلام- در اولویت اهداف زندگی انسان مسلمان شیعه مذهب قرار گیرد و با علم و معرفت نیز همراه باشد، علایق، گرایش ها و عملکرد فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. در واقع این هدف مقدس، اهداف جزئی تر زندگی را دوباره تعریف می کند و بر این اساس سبک خاصی از زندگی شکل می گیرد.

بنابراین فرهنگ انتظار، همان تمامیت اسلام ناب محمدی است كه در دوران غیبت به طور خاص، با انتظار امامی كه غایب است، خودش را نشان می دهد. در واقع فرد منتظر تکالیف دینی را با این نیت انجام می دهد که در دوران غیبت نیز از امام خویش اطاعت کند و به تبع آن ظرفیت ولایت پذیری را در خود بالا ببرد و زمینه ظهور ایشان را فراهم کند. در این زمینه همچنین گفته شده است:
ما به عنوان شیعه منتظر در دوران غیبت، باید به این باور رسیده باشیم كه امام مهدی-عجل الله تعالی فرجه-، با وجود غیبت ظاهری، امام، حیّ و حاضر و ناظر و شاهد بر اعمال ماست و آن حضرت یك تكالیفی از ما می‌خواهد كه باید به آنها عمل كنیم. امام غایب ما، امام مهدی -علیه السلام-، حجت خدا و منجی موعود است. امام به عنوان حجت الهی، معیار و شاخص است و ما وظایفی نسبت به آن حضرت بر عهده داریم. بقیه حجت‌های الهی، معمولاً در جامعه خودشان حاضر بودند؛ اما این امام، این ویژگی را دارد كه غایب است و با وجود غیبتش، مردم موظف به اطاعتش شده‌اند و معیار سنجش عملكرد افراد در دوران غیبت نیز اطاعت از امام است؛ یعنی مردم در دوران غیبت، با وجود غیبت ظاهری امام، باید حرمت امامشان را پاس بدارند و مطیع او باشند.

 
خیلی وقتا مثلا وقتی که میخوان خطبه عقد رو بخونن،
دروغ ها شروع میشه؟
وقتی که خطبه عقد میخونن،
چند بار عاقد میخواد از عروس «بله» بگیره،
میگن:عروس رفته گل بچینه
چرا باید از همون اول دروغ گفته بشه؟
چرا این دروغ گفتن رو به نسل های آینده منتقل کنیم؟
یکی از بزرگان میگفتن:
تو یکی از مکان هایی که خطبه عقد جاری میشد،
عاقد وقتی که می خواست از عروس «بله» بگیره،
گفتن: عروس خانم داره سوره نور میخونه.
چرا این روش رو الگو و نمونه قرار نمیدیم؟
چه مانعی داره که موقع عقد به عروس خانم بگن
قرآن بخونه که اگه عاقد خواست «بله» بگیره
بگن عروس خانم مشغول خوندن قرآن هستن،
خدا باهاش صحبت میکنه و بهش سفارش میکنه.
یا اینکه عروس خانم مشغول خوندن سوره یاسین که قلب قرآنه
و یا سوره الرحمن که عروس قرآنه
و یا مشغول خوندن سوره کوثر که سوره حضرت زهرا (س)هست
کیا موافق هستن با این متن ؟؟
بسم الله …

خداوند متعال میفرماید:
و اما کسى که از موقعیت پروردگارش ترسیده و از هواى نفس جلوگیرى کرده است، جایگاهش بهشت است
موضوع اصلی زندگی ما مخالفت با دوست داشتنیها است و تنها عاملی که ما را در مبارزه با دوستداشتنیها کمک میکند، خوف است. ترس از جهنم و ترس از مقام ربوبی بیشترین کمک را برای مبارزه با نفس به انسان میرساند.
امام صادق(ع) میفرمایند: هیچ چیزی غیر از خوف مؤمن را اصلاح نمیکند (کافی/ج2/ص71)

اساساً در مقابل خداپرستی، یک پرستش کلیدی وجود دارد که هواپرستی است. لذا مبارزه با هوای نفس، نظام دین است و مانند نخ تسبیح، تمام معارف دینی و توصیهها را به هم پیوند میدهد. اصلیترین و تنها کاری که ما همیشه در طول زندگی خود داریم، مبارزه با نفس است. ولی ما غالباً به این مسأله توجه نداریم و بسیاری از انرژیهای ما به دلیل پرداختن به موارد غیر اولویتدار، هرز میرود، در حالی که فقط باید یک موضوع را مراقبت کنیم و آن هم مبارزه با نفس است.
پیامبر اکرم(ص) اوج اعمال خوب را که جهاد در راه خداست و در آن قله رفیعی به نام شهادت هم وجود دارد را «جهاد اصغر» نامیدند و جنگ کردن با تمایلات درونی را جهاد اکبر نام نهادند. (کافی/5/12)

یکی از علائم خودخواهی و هواپرستی این است که اگر زندگی سخت شد، از روی لجبازی، زندگی را سختتر کنی. مثلاً کسی که خودکشی میکند، رنج و ناراحتی را نپذیرفته است و چون زندگیاش سخت شده، از روی لجبازی آن را به شدت بر خودش سختتر میکند.

اگر یک بخشی از تابلویی که کشیدهاید، خراب شود؛ نباید کل آن را بشکنید و خراب کنید؛ چون فقط یک قسمت آن خراب شده بود، نه همۀ آن، ولی شما با این کار تمام آن را نابود کردهاید. این کار، یکی از علائم خودپرستی و هواپرستی و لجبازی با خدا است که انسان کل زندگی را خراب کند. ب

اید قواعد بازی دنیا را پذیرفت