یکی از اساتید دانشگاه:

ما فرزندان استدلالیم
شایعه رویت نام مبارک امام حسین علیه السلام درشب شام غریبان آن حضرت بر روی ماه، صرف نظر از اینکه بطلان شایعه مذکور به دلیل تشابه احتمالی برخی حالات ماه امری بدیهی بوده و این مهم نیز با بررسی دقیق عکسهای ارسالی و نزدیک از ماه اثبات گردیده است، عمق سطحی نگری فرهنگی موجود در میان عوام و حتی برخی خواص را در خصوص مساله امامت را به اثبات می رساند.

جای بسی تعجب است که سطح حقانیت امامت شیعه را چنین پایین آوریم که برای اثبات حقانیت به جای توسل به برهان و استدلال محکم، به مسائل خرافی و ظاهری چنگ توسل زده و ارزش مدعی به را به سطح پایینی تنزل دهیم. کاملا مبرهن است که شیعه ای که همواره با برهان و استدلال و منطق عقلایی خویش که فارغ از حصار زمان و مکان بر تمامی مسائل فارغ و چیره بوده است و در حال حاضر پس از چهارده قرن و در حالی که تمامی مکاتب در مقابل حقانیت مسلم تشیع سر تسلیم فرود آورده اند، نیازی به توسل برخی مسائل واهی و سطحی اینچنینی برای اثبات حقانیت خویش ندارد.

چرا که به فرموده امام صادق (ع) : نحن ابناء الدليل نميل حيث يميل ، انّما المتبع هو البرهان، ( ما فرزندان دليل و استدلاليم هر کجا برهان برود ما هم در معیت اویم و فقط برهان است که باید تبعیت شود). پیشوایان دینی ما نیز بر این اساس در مقام اثبات حقانیت تشیع، به جای توسل به قدرت خارج از اراده افراد عادی، همواره با تمسک به قاعده ابی الله ان یجری الامور الا باسبابها (خداوند ابا دارد از اینکه امور جز از طریق عادی اش انجام شود)، همواره ابزار گفتگو و استدلال را برگزیده اند و ماحصل این شیوه تربیتی ائمه نیز بروز و ظهور چندین هزار شاگرد در محضر امام صادق علیه السلام بوده است که تاکنون 38 نسل از فقها با آثاری فاخر و ماندگار که هر یک سند حقانیت شیعه بوده اند، حیات طیبه شیعه را تداوم بخشیده اند.

لذا ضمن اعلام قطعی مغایرت این شایعه هدف دار با منطق استدلالی شیعه می بایست اشاره نماییم که تجربه نشان داده است که شایعات اینچنینی معمولا هدفدار و با نیات خاصی منتشر می شوند و در دراز مدت اثرات سوئی دارند که از زمره آنها می توان به بهانه دادن به دست وهابیت ملعون جهت انتساب خرافاتی بودن به تشیع، بی اعتقادی مردم به مساله امامت در صورت اثبات کذب ادعا، ترویج سطحی نگری در میان مردم به مساله امامت و کاهش شان مساله امامت اشاره نمود که برای بهبود این سطح فکر فرهنگی در میان مردم علی الخصوص عوام مردم، ضرورت کار فرهنگی جدی احساس می شود که متاسفانه تاکنون به صورت شایسته و بایسته انجام نگرفته است.

امید است حداقل قشر خواص جامعه با دامن نزدن به شایعات مذکور، با منطق و استدلال سعی در اقناع مردم برای شناخت اهل بیت علیهم السلام از مجاری صحیح و استوار داشته باشند 

# یا حسین 

#ماه 

#شایعه 

امشب در فضایی مجازی تصویر رو فرستادن که کلمه یا حسین بر روی ماه حک شده است 

تصویر دیگری از سطح ماه در امشب 

واقع بین بودن بهتر از این است که از بعضی امور که آگاهی نداریم در جهت مذهب و اعتقادات خود استفاده کنیم و حتی اعتقاد خود را زیر سوال ببریم 

خوب است به این نوشته توجه کنیم 

پیرو عکس ماه، اگه دوست داشتید متن پایینم بخونید

پاریدولیا (به انگلیسی: Pareidolia) یک پدیدهٔ روان‌شناختی است که در آن، فرد علایم و یا صداهایی را که ادراک می‌کند به صورت معنادار می‌شناسد. از مثال‌های معمولی که در این باره زده می‌شود می‌توان به این موارد اشاره کرد: دیدن چهره در ابرها، دیدن چهره در ماه، شنیدن پیام‌های ناشناخته وقتی نوار و یا صدای ضبط‌شده به‌صورت برعکس پخش می‌شود.

یکی از بارزترین جلوه‌های پاریدولیا، دریافت و تصور نمادهای مذهبی از عکس‌ها، نحوه قرار گرفتن اشیاء در کنار هم یا بافت خاص یک جسم است. این نوع از پاریدولیا، اختصاص به فرهنگ یا معتقدان مذهب خاصی ندارد و تقریباً در همه کشورها و در میان پیروان همه ادیان این نوع تلقی‌ها مشاهده شده است.

#یاحسین

#ماه

#شایعه

گفتم کجا گفتا به خون
گفتم چه وقت گفتا کنون
گفتم چه وقت گفتا کنون
گفتم سبب گفتا جنون
گفتم نرو خندید و رفت
گفتم سبب گفتا جنون
گفتم نرو خندید و رفت
گفتم که بود گفتا که یار
گفتم چه گفت گفتا قرار
گفتم چه گفت گفتا قرار
گفتم چه زد گفتا شرار
گفتم بمان نشنید و رفت
گفتم چه زد گفتا شرار
گفتم بمان نشنید و رفت

آندم بریدم از زندگی دل
که آمد به مسلخ شمر سیه دل
او می دوید و من می دویدم
او سوی مقتل من سوی قاتل
او می دوید و من می دویدم
او سوی مقتل من سوی قاتل
او می نشست و من می نشستم
او روی سینه من در مقابل
او می کشید و من می کشیدم
او از کمر تیغ من آه باطل
او می برید و من می بریدم
او از حسین سر من غیر از او دل
او می برید و من می بریدم
او از حسین سر من غیر از او دل

مقام امام حسين عليه السلام
در حديث صحيحي آمده است: پيامبري نيست مگر اين که سرزمين کربلا را زيارت کرده و به آن سرزمين خطاب کرده که ماه درخشنده‌اي را در تو دفن مي‌نمايند.

حضرت نوح در کربلا
وقتي کشتي نوح بر روي آب سير مي‌کرد به سرزميني رسيد که نوح از تلاطم شديد آن ترسيد که کشتي غرق شود. گفت: همه دنيا را دور زدم و مثل اين سرزمين، دلهره و نگراني به من دست نداد، ‌جبرئيل نازل شد و گفت: “اينجا سرزمين کربلا و قتلگاه حسين عليه السلام فرزند آخرين پيغمبر خدا است.” حضرت نوح و اصحابش براي مظلوميت آن حضرت گريه کردند و بر قاتلش لعن نمودند.

حضرت ابراهيم در کربلا
شيخ الانبياء، حضرت ابراهيم عليه السلام وقتي سوار بر اسب بود، از اين سرزمين مي‌گذشت، پاي اسبش لغزيد و از اسب زمين خورد و سرش شکست، گفت: خدايا! چه لغزشي از من سر زده که اين چنين شد؟ به اراده الهي اسبش به سخن آمده و گفت: اين سرزمين کربلاست و فرزند آخرين پيامبر الهي را در اينجا مي‌کشند؛ به خاطر همدردي با خون پاک آن عزيز زهرا خون سرت جريان پيدا کرد.

حضرت خاتم الانبياء (ص) در کربلا
حضرت فرمودند مرا به سرزميني سير دادند، که گفته مي‌شد اينجا کربلاست (سرزمين حزن و اندوه) و در آنجا قتلگاه فرزندم حسين و اصحاب با وفايش را به من نشان دادند، و در آنجا يک مجلس سوگواري و عزاداري برپا شد.

حضرت علي عليه السلام در کربلا
ابن عباس مي‌گويد: همراه حضرت علي عليه السلام در مسير صفين بودم، وقتي به دشت کربلا (ساحل فرات) رسيديم پياده شديم. ناگهان آن حضرت با صداي بلند گريه کردند و فرمودند: “آيا اين سرزمين را مي‌شناسي؟ عرض کردم: نمي‌شناسم. حضرت فرمودند: اگر مانند من مي‌شناختي از اينجا نمي‌گذشتي مگر اين که مانند من گريه مي‌کردي … اين را فرمودند و گريه زيادي کردند طوري که اشک از محاسن شريف آن حضرت جاري و بر سينه مبارکشان مي‌ريخت. فرمودند: “اين سرزمين کربلاست، که محل شهادت حسينم و هفده نفر از نسل من و فاطمه زهرا سلام الله عليها مي‌باشد و مانند مکه و مدينه و بيت المقدس شناخته مي‌شود.

زيارت امام حسين عليه السلام، بزرگترين ارزش
امام صادق عليه السلام فرمودند: زيارت امام حسين عليه السلام از هر عمل پسنديده‌اي ارزش و فضيلتش بيشتر است.

فلسفه عزاداري براي امام حسين(ع)

عزاداري شيعيان براي امام حسين (ع) نه اظهار ناراحتي و اندوه گرفتن بر شکست ايشان بلکه اظهار تأسف بر بشريت بخاطر جنايتي که انجام داده و در کنار اظهار غم در مورد مصيبتي که بر اولياء الهي وارد شده و امري منطقي و مبتني بر عقل و شرع مي باشد. در واقع اين عزاداري ها يک استراتژي دقيق و در مسير اهداف قيام امام حسين عليه السلام است. زيرا عزاداري براي امام در حقيقت تجليل از فداکاريو پاسداشت از يک شخصيت جهاني است که همه زندگي خود و خانواده اش را فداي دين ، فرهنگ و ظلم ستيزي نمود.
تجليل از اين شخصيت در حقيقت تجليل از همه خوبي ها است. عزاداري براي آن امام همام يکي از قالب هاي حفظ ياد و خاطره حضرت و ياران او مي باشد، افزون برآن عزاداري براي امام (ع) فوايد و آثاري هم دارد که به خاطر آن به اين امر تأکيد شده است؛ چنانکه معصومان (ع)هم خود براي امام حسين (ع) عزاداري مي کردند و هم اين که ديگران را به اين امر سفارش مي کردند. لذا بايد فلسفه عزاداري دانست.
 

محبت و دوستى
قرآن و روايات، دوستى خاندان رسول اکرم(ص) و اهل‌ بيت (ع) را بر مسلمانان واجب کرده است.
دوستى لوازمى دارد و دوستدار صادق، کسى است که شرط دوستى را - چنان که بايد و شايد - به جا آورد. يکى از مهم‌ترين لوازمدوستي ، هم دردى و هم دلى با دوستان در مواقع سوگ و اظهار سرور و شادي در شادى آنان است. از اين رو در احاديث، بر برپايى جشن و سرور در ايام شادي اهل‌ بيت(ع) و ابراز حزن و اندوه در مواقع سوگ آنان، تأکيد فراوان شده است.
امام صادق(ع) نيز فرمود:شيعيان ما پاره‌ايى از وجود ما هستند و از زيادى گل ما آفريده شده‌اند؛ آن چه که ما را بدحال يا خوش حال مى‌سازد، آنان را بدحال و خوش حال مى‌گرداند.»
بر اين اساس وظيفه عقلانى و شرعي ، ايجاب مى‌کند که در ايام عزادارى اهل‌بيت (ع)، حزن و اندوه خود را به «زبان حال»؛ يعنى، با اشک، آه و ناله و زارى، و با کم خوردن و کم آشاميدن، مانند افراد غم‌زده، اظهار نماييم.
انسان ‌سازى
از آن جا که در فرهنگ شيعى، عزادارى بايد از سر معرفت و شناخت باشد؛ هم‌دردى با آن عزيزان، در واقع يادآورى فضايل ، مناقب و آرمان‌هاى آنان است و بدين شکل، آدمى را به سمت الگوگيرى و الگوپذيرى از آنان سوق مى‌دهد. فردى که با معرفت در مجالس عزادارى، شرکت مى‌کند، شعور و شور و شناخت و عاطفه را درهم مى‌آميزد و در پرتو آن، انگيزه‌اى قوى در او پديدار مي گردد و هنگام خروج از مراسم عزادارى مانند محبى مى‌شود که فعّال و شتابان به دنبال پياده کردن اوصاف محبوب در وجود خويشتن است.
جامعه ‌سازى
هنگامى که مجلس عزادارى، موجب انسان‌سازى گشت؛ تغيير درونى انسان به عرصه جامعه نيز کشيده مى‌شود و آدمى مى‌کوشد تا آرمان‌هاى اهل ‌بيت(ع) را در جامعه حکم ‌فرما کند.
به بيان ديگر، عزادارى بر اهل‌ بيت(ع)، در واقع با يک واسطه، زمينه را براى حفظ آرمان‌هاى آنان و پياده کردن آنها فراهم مى‌سازد. به همين دليل مى‌توان گفت: يکى از حکمت‌هاى عزادارى، ساختن جامعه براساس الگوى ارائه شده از سوى اسلام است.

انتقال دهنده فرهنگ شيعى به نسل بعد
کسى نمى‌تواند منکر اين حقيقت شود که نسل جديد در سنين کودکى، در مجالس عزادارى با فرهنگ اهل‌بيت(ع) آشنا مى‌شوند. عزادارى و مجالس تعزيه، يکى از عناصر و عوامل برجسته‌اى است تا آموزه‌هاى نظرى و عملى امامان راستين، به نسل‌هاى آينده منتقل شود. مراسم عزادارى، به دليل قالب و محتوا، بهترين راه براى تعليم و تربيت نسل جديد و آشنايى آنان با گفتار و کردار اهل‌بيت(ع) است.

زنده نگه داشتن و ترويج دائمي مکتب
احيا و زنده داشتن نهضت عاشورا موجب زنده نگه داشتن و ترويج دائمي مکتب قيام و انقلاب در برابر طاغوت‌ها و تربيت کننده و پرورش دهنده روح حماسه و ايثار است. گريه بر مصائب سالار شهيدان باعث زنده نگه داشتن نهضت حسيني است. چنان که به اسارت رفتن خاندان امام باعث پايمال نشدن خون شهيدان کربلا شد. در اثر رساندن پيام امام به مردم کوفه و شام توسط امام سجاد(ع) و حضرت زينب(س) ، نهضت عاشورا به ثمر نشست.

تجديد بيعت با عاشورا
گريستن در سوگ شهداي کربلا ، تجديد بيعت با عاشورا و فرهنگ شهادت و تغذيه فکري و روحي با اين مکتب است. اشک ريختن نوعيبيعت و امضا کردن پيمان و قرارداد دوستي با سيد الشّهدا و ابراز انزجار و تنفّر از قاتلان حضرت است. از اين رو ائمه(ع) به گريستن بر مظلوميت شهداي کربلا تأکيد کرده ‌اند.

آمرزش گناهان
اوّلين نتيجه عزاداري‌،آمرزش گناهان است. طبق روايات،اگرکسي واردجلسه عزاي امام حسين «سلام‌الله‌عليه» شود و عزاداري کند،گناهان اوآمرزيده مي‌شود.چنان که ازپيامبر«صلّي‌‌‌الله‌عليه‌وآله‌وسلّم» و ائمّه طاهرين«سلام‌الله‌عليهم» رواياتي دراهميّت عزاداري واينکه گريه برمصائب اهلبيت«سلام‌الله‌عليهم» بهشت راواجب مي‌گرداند،واردشده است.

ثواب فراوان
درروايات معصومين«سلام‌الله‌عليهم»براي عزاداري‌ و زيارت امام حسين«سلام‌الله‌عليه»،ثواب حج وعمره بيان شده است. حتّي درروايات آمده است که افضل ازهمه اعمال است.همچنين درروايات فرموده‌اندثواب عزاداري‌ و زيارت ابي عبدالله الحسين«سلام‌الله‌عليه»مانندآن است که خداي سبحان را درعرش زيارت کند.

عزاداري و گريه براي امام حسين«سلام‌الله‌عليه»يکي ازاسباب آمرزش گناهان است و ثواب‌هاوپاداش‌هاي شگفت‌آوري نيز براي آن وضع شده است. تحليل اين مطلب آن است که عزادارامام حسين «سلام‌الله‌عليه» بايدبا آن حضرت رابطه عاطفي برقرار کند؛به اين معناکه به اندازه عشق ومحبّته به ايشان وشعائرحسيني دارد،ازگناهانش افسرده و ناراحت بوده،به پيروي از اهلبيت«سلام‌الله‌عليهم»علاقه داشته باشد. پس،به تعبير ديگر،معناي روايت چنين مي‌شودکه: اگرکسي براي عزاداري امام حسين «سلام‌الله‌عليه» واردجلسه عزاشد و توبه کرد و از گناهان خودپشيمان شد، گناه او هرچه بزرگ و فراوان باشد،آمرزيده مي‌شود.

دستيابي به حسن عاقبت
فايده سوم عزاداري،عاقبت به خيري است. به عبارت ديگر،دست عنايت امام حسين«سلام‌الله‌عليه»روي سرعزاداران قرارمي‌گيردو به اين واسطه،ازعاقبت سوء و سرنوشت بد،مصون ودرامان خواهند ماند. حسن عاقبت سه معنا دارد: اوّل اينکه ذلت بعد ازعزت پيدا نمي‌کند. دوّم اينکه تاآخر عمر،حالت انحراف براي او پديد نمي‌آيد و سوّم اينکه هنگام مرگ،اهلبيت«سلام‌الله‌عليهم»رامي‌بيند،آن بزرگواران به فرياد او مي‌رسند و اون زدايشان سربلند است. جلسات عزاداري، هرسه معناي حسن عاقبت‌ رابراي عزاداران پديدار مي‌سازد.

استجابت دعا
ازديگر فوائد عزاداري،استجابت دعا است. بحث دعاو استجابت آندرجلسات عزاداري مفصّل است وصرفاً به بيان يک نمونه ازموارد متعدّد استجابت دعادر مجالس عزاداري بسنده مي‌کنيم:
مرحوم آيت الله دستغيب «ره»نقل مي‌کنند:
درشيرازحصبه آمده بودو بسياري از افراد مبتلاشده بودند. درآن زمان،حصبه دارويي نداشت وهمه دم مرگ رفته بودند. آقاي دستغيب از قول يکي ازافرادي که خانواده اودچار حصبه شده بودند،نقل مي‌کنندکه گفته بود: روزي همسايه ماجلسه روضه داشت. من به آن جلسه رفتم وبراي امام حسين«سلام‌الله‌عليه» گريه کردم و از حضرت زهرا«سلام‌الله‌عليها»شفاي زن و بچه‌ام را خواستم. وقتي به خانه آمدم، ديدم که زن و بچه‌ام نشسته و غذا مي‌خورند و سالم هستند. تعجب کردم. دخترم گفت: پدرجان،حضرت زهرا«سلام‌الله‌عليها»دراين اتاق آمدند و سياه‌پوش بودند. وقتي نشستند،به امام حسين«سلام‌الله‌عليه» گفتند: روي سر اينها دست بکش تا خوب شوند. امام حسين«سلام‌الله‌عليه»روي سرما دست کشيدند وهمه خوب شديم،اماروي سرمادردست نکشيدند. حضرت زهرا«سلام‌الله‌عليها» فرمودند: چراروي سر مادرشان دست نکشيدي؟امام حسين«سلام‌الله‌عليه»فرمودند: مادرجان! اونماز نمي‌خواند. فرمودند: شوهرش شفاي آنهارا ازمن خواسته است،پس روي سر او هم دست بکش. پس آن حضرت روي سر مادر م دست کشيدند و او هم خوب شد.

امام سجاد(ع) :

عمّه ام ، زينب ، با وجود همه مصيبت ها و رنج هايى كه در مسيرمان به سوى شام به او روى آورد ، حتّى يك شب اقامه نماز شب را فرو نگذاشت.

منبع: امالی(شیخ صدوق)، ص 441