وقتی انسان برای اولین بار “نارگیل” سفت را برداشت ،
هرگز فکر نمی‌کرد میان قالب قهوه ای رنگ آن ، شیره ای خوش طعم و بو و جسمی سفید و پر خاصیت باشد …!!!
برای “باز کردن اندیشه"، خود را باید “شکست".
عقاید و باورهای خود را ، احساس خود را، باید شکست .
باید روزنه های “نو” را باز کرد تا از قالب کهن و بی منطق محیط گریخت…!
هیچ گاه مانند یک نارگیل بسته نمان…
“"با ذهنی نو، جهانی نو بساز""…
چقدر زیبا می توان زندگی کرد وقتی می توان “معمار زندگی” خود بود …

موضوعات: نجواهای من  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...