فرصت را اگه بذاری که بگذره؛
” این زمان ” میشه ” آن زمان ….”

میشه مثله چای یخ کرده روی میز
که با عشق دم کرده بودی و یادت رفته،
و حالا با هیچ قند و شکلاتی
به مذاﻕ هیچ طبعی خوﺵ نمیاد ..
خورده نمیشود که نمی شود،
“فرصت ” را که بگذاری بگذرد
میشه مثل آبِ تنگِ ماهی
که به وقتش عوﺽ نشه…
آنوقت دیگه اون ماهی هم، ماهی نمیشه…
قدر ” لحظات ” رو بدون؛ چرا که…
زندگی منتظر هیچکس نمی مونه!

موضوعات: نجواهای من  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...