محبت و دوستى
قرآن و روايات، دوستى خاندان رسول اکرم(ص) و اهل‌ بيت (ع) را بر مسلمانان واجب کرده است.
دوستى لوازمى دارد و دوستدار صادق، کسى است که شرط دوستى را - چنان که بايد و شايد - به جا آورد. يکى از مهم‌ترين لوازمدوستي ، هم دردى و هم دلى با دوستان در مواقع سوگ و اظهار سرور و شادي در شادى آنان است. از اين رو در احاديث، بر برپايى جشن و سرور در ايام شادي اهل‌ بيت(ع) و ابراز حزن و اندوه در مواقع سوگ آنان، تأکيد فراوان شده است.
امام صادق(ع) نيز فرمود:شيعيان ما پاره‌ايى از وجود ما هستند و از زيادى گل ما آفريده شده‌اند؛ آن چه که ما را بدحال يا خوش حال مى‌سازد، آنان را بدحال و خوش حال مى‌گرداند.»
بر اين اساس وظيفه عقلانى و شرعي ، ايجاب مى‌کند که در ايام عزادارى اهل‌بيت (ع)، حزن و اندوه خود را به «زبان حال»؛ يعنى، با اشک، آه و ناله و زارى، و با کم خوردن و کم آشاميدن، مانند افراد غم‌زده، اظهار نماييم.
انسان ‌سازى
از آن جا که در فرهنگ شيعى، عزادارى بايد از سر معرفت و شناخت باشد؛ هم‌دردى با آن عزيزان، در واقع يادآورى فضايل ، مناقب و آرمان‌هاى آنان است و بدين شکل، آدمى را به سمت الگوگيرى و الگوپذيرى از آنان سوق مى‌دهد. فردى که با معرفت در مجالس عزادارى، شرکت مى‌کند، شعور و شور و شناخت و عاطفه را درهم مى‌آميزد و در پرتو آن، انگيزه‌اى قوى در او پديدار مي گردد و هنگام خروج از مراسم عزادارى مانند محبى مى‌شود که فعّال و شتابان به دنبال پياده کردن اوصاف محبوب در وجود خويشتن است.
جامعه ‌سازى
هنگامى که مجلس عزادارى، موجب انسان‌سازى گشت؛ تغيير درونى انسان به عرصه جامعه نيز کشيده مى‌شود و آدمى مى‌کوشد تا آرمان‌هاى اهل ‌بيت(ع) را در جامعه حکم ‌فرما کند.
به بيان ديگر، عزادارى بر اهل‌ بيت(ع)، در واقع با يک واسطه، زمينه را براى حفظ آرمان‌هاى آنان و پياده کردن آنها فراهم مى‌سازد. به همين دليل مى‌توان گفت: يکى از حکمت‌هاى عزادارى، ساختن جامعه براساس الگوى ارائه شده از سوى اسلام است.

انتقال دهنده فرهنگ شيعى به نسل بعد
کسى نمى‌تواند منکر اين حقيقت شود که نسل جديد در سنين کودکى، در مجالس عزادارى با فرهنگ اهل‌بيت(ع) آشنا مى‌شوند. عزادارى و مجالس تعزيه، يکى از عناصر و عوامل برجسته‌اى است تا آموزه‌هاى نظرى و عملى امامان راستين، به نسل‌هاى آينده منتقل شود. مراسم عزادارى، به دليل قالب و محتوا، بهترين راه براى تعليم و تربيت نسل جديد و آشنايى آنان با گفتار و کردار اهل‌بيت(ع) است.

زنده نگه داشتن و ترويج دائمي مکتب
احيا و زنده داشتن نهضت عاشورا موجب زنده نگه داشتن و ترويج دائمي مکتب قيام و انقلاب در برابر طاغوت‌ها و تربيت کننده و پرورش دهنده روح حماسه و ايثار است. گريه بر مصائب سالار شهيدان باعث زنده نگه داشتن نهضت حسيني است. چنان که به اسارت رفتن خاندان امام باعث پايمال نشدن خون شهيدان کربلا شد. در اثر رساندن پيام امام به مردم کوفه و شام توسط امام سجاد(ع) و حضرت زينب(س) ، نهضت عاشورا به ثمر نشست.

تجديد بيعت با عاشورا
گريستن در سوگ شهداي کربلا ، تجديد بيعت با عاشورا و فرهنگ شهادت و تغذيه فکري و روحي با اين مکتب است. اشک ريختن نوعيبيعت و امضا کردن پيمان و قرارداد دوستي با سيد الشّهدا و ابراز انزجار و تنفّر از قاتلان حضرت است. از اين رو ائمه(ع) به گريستن بر مظلوميت شهداي کربلا تأکيد کرده ‌اند.

 

موضوعات: فرهنگی-اجتماعی- مذهبی  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...