قال رسوُل الله - صلي الله عليه و آله - : كنُتُ أَنَا وَ عَليٌ نوُراً بَيْنَ يَدَي الله قَبْلَ أنْ يَخْلُقَ آدَمَ … .
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود:
من و علي قبل از خلقت آدم، نوري بوديم در پيشگاه خداوند، وقتي آدم آفريده شد، آن نور در وجود او قرار گرفت و پيوسته آن نور يكي بود تا اينكه در صلب عبدالمطلب به صورت دو نور، از هم جدا شد، نور نبوت در من و نور خلافت در وجود علي - عليه السّلام - قرار گرفت.

«بحار الانوار، ج 35، ص24»

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : خُلِقتُ اَنَا وَ عَليٌ مِنْ نُورٍ واحدٍ.
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود:
من و علي از يك نور آفريده شده‌ايم.
«بحار الانوار، ج 35، ص 34»

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : مَنْ كنتُ مَولاهُ فَعليٌ مَولاهُ.
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: هر كسي من مولاي او هستم، علي مولاي اوست.
«بحار الانوار، ج 37، ص 108»

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : عليٌّ اَوّلُ مَنْ آمَنَ بي وَ اَوّلُ مَنْ يُصافِحُنيِ يوم القيامةِ.
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود:
علي - عليه السّلام - نخستين كسي بود كه به من ايمان آورد و اولين كسي است كه در قيامت با من مصافحه مي‌كند.
«بحار الانوار، ج 35، ص 55»

5. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : يا علي اََنتَ حُجَةُ اللهِ اَنْتَ الطريقُ اِلي الله وَ انْتَ الصراطُ المستقيم.
رسول الله - صلي الله عليه و آله - فرمود:
يا علي تو حجت خداوند، طريق الهي و صراط مستقيم هستي.
«بحار الانوار، ج 36، ص 4»
 ارزش وحدت با اهل سنت در کلام حضرت امام رضا علیه السلام

شیخ صدوق رضوان الله تعالی علیه در عیون الاخبار از امام علی بن موس الرضا (علیه السلام) نقل می کند

حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ اَلْبَرْقِیُّ وَ مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى اَلْبَرْقِیُّ وَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ مَاجِیلَوَیْهِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ هَاشِمٍ ٣وَ عَلِیُّ بْنُ عِیسَى اَلْمُجَاوِرُ رَضِیَ اَللَّهُ عَنْهُمْ قَالُوا حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَاجِیلَوَیْهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلسَّیَّارِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَسْبَاطٍ قَالَ: قُلْتُ لِلرِّضَا ع یَحْدُثُ اَلْأَمْرُ لاَ أَجِدُ بُدّاً مِنْ مَعْرِفَتِهِ وَ لَیْسَ فِی اَلْبَلَدِ اَلَّذِی أَنَا فِیهِ أَحَدٌ أَسْتَفْتِیهِ مِنْ مَوَالِیکَ قَالَ فَقَالَ اِیتِ فَقِیهَ اَلْبَلَدِ فَاسْتَفْتِهِ فِی أَمْرِکَ فَإِذَا أَفْتَاکَ بِشَیْءٍ فَخُذْ بِخِلاَفِهِ فَإِنَّ اَلْحَقَّ فِیهِ .
علی بن اسباط گفت : “خدمت حضرت امام علی بن موسی الرضا علیه السلام عرض کردم مسئله ای برایم پیش می آید که حکمش را نمی دانم و در شهری هستم که شیعیان و دوستان شما آنجا نیستند تا حکم مسئله را سؤال کنم.” حضرت فرمود: پیش قاضی و فقیه شهر (که سنی مذهب است) برو و مسئله خود را سؤال کن پس هنگامیکه فتوا داد (هر چه گفت)
خلاف آنرا عمل کن پس بدرستیکه حق در مخالفت با آنها است. عیون اخبار الرضا شیخ صدوق ج۱ ص ۲۷۵ – باب ۲۸ – ح۱۰
التهذیب شیخ طوسی - ج۶ – ص۲۹۴ – ح۸۲۰ ?
امام صادق (ع) فرمودند: ◀️ إنّمَا جُعِلَتِ التَّقيَّةُ لِيُحْقَنَ بِهَا الدَّم، ◀ فَإذَا بَلَغَتِ التَّقيَّةُ الدَّمَ فَلا تَقيَّة. ◀️ وَأيْمُ اللَّهِ لَو دُعِيتُمْ لِتَْنصُرُونَا لَقُلْتُْم لا نَفْعَل، ◀️ إنَّمَا نَتَّقِی وَ لَكَانَتِ التَّقيَّةُ أحَبَّ إلَيْكُمْ مِنْ آبَائِكُمْ وَ اُمَّهَاتِكُم.
تقیّه در حقیقت به این منظور است که خون (شیعه) محفوظ بماند،
پس هرگاه کار به خونریزی رسید، دیگر جایی برای تقیّه نیست! (در سوء استفاده از تقیّه فرمودند): والله اگر به یاری ما دعوت شوید، (بهانه آورده و) ما را یاری نمی کنید و خواهید گفت، تقیّه میکنیم! (رفع تکلیف در قالب) تقیّه از پدر و مادرتان برای شما محبوب تر است!

√ منابع روایت؛
الوافی، ج ۱۵، ص ۱۹۷.
تهذیب الاحکام، ج ۶، ص ۱۷۲.
قواعد الفقهیه، ج ۱، ص ۳۹۳.
منتهی المطلب، ج ۲، ص ۹۹۷.
میزان الحکمة، ج ١٣، ص ٤٤٤.
جواهر الكـلام، ج ۲۱، ص ۳۹۲.
وسایل الشیعه، ج ۱۶، ص ۲۳۵.
فقه الصادق (ع)، ج ۱۱، ص ٤٠٦.

منتخب ميزان الحكمة، ج ١٠، ص ٦٦٦.
معجم احادیث الامام المهدی (ع)، ج ٤، ص ٤٢.
المواهب فی تحریر احکام المکاسب، ج ۱، ص ۸۰۹ . 128 ح ب