* سؤال: نذر چيست؟

جواب: نذر آن است كه انسان ملتزم شود كه كار خيري را براي خدا به جا آورد، يا كاري را كه نكردن آن بهتر است براي خدا ترك نمايد.

* سؤال: اگر كسي چند روزي روزه نذري داشته باشد بعد از برآورده شدن حاجت، روزه گرفتن او به تأخير بيفتند مي ‌تواند هر وقت خواست آن روزه‌ ها را ادا كند؟

جواب: اگر صيغه شرعي نذر را خوانده باشد و در نذر گرفتن روزه را مقيّد کرده که بلافاصله بعد از رسيدن به حاجت و يا زمان مشخص انجام دهد بايد در همان زماني كه قرار گذاشته است روزه ‌ها را بگيرد و الا كفاره نيز بر عهده او مي ‌آيد ولي اگر صيغه شرعي نذر (لله عليّ…. براي خدا به عهده من باشد كه…) را نخوانده باشد و يا اگر صيغه خواندنِ گرفتنِ روزه را مقيد به زمان خاص نکرده روزه ‌ها را با تأخير هم بگيرد، اشكال ندارد.

* سؤال: اگر كسي چيزي نذر كند ولي آن را ادا نكند چه حكمي پيش رو دارد؟

جواب: اگر نذر شرعي كرده باشد و به آن عمل نكند، گناه كرده و كفاره بر او واجب مي ‌شود و كفاره نذر ۶۰ روز روزه گرفتن يا اطعام ۶۰ فقير مي ‌باشد.

* سؤال: از رساله و منابع ديني استفاده مي ‌شود كه نذر براي خداست پس نذر براي امام حسين عليه السّلام درست نيست؟ آيا اين مطلب صحيح است؟

جواب: بلي نذر صحيح فقط بايد براي خدا باشد و صيغه نذر هم (لله علي….) مي ‌باشد؛ يعني براي خدا به عهده من باشد… اما اين گونه نذر منافات ندارد كه متعلّق آن امور خير باشد از جمله براي خدا به عهده من باشد كه… فلان مبلغ به فقير بدهم، به ايتام كمك كنم، براي مجالس سوگواري امام حسین عليه السّلام صرف كنم و چند ركعت نماز بخوانم، يك ختم قرآن نمايم و… پس نذوراتي كه بين مردم معمول است نذر براي امام حسين عليه السّلام نيست بلكه نذر براي خداست كه متعلق نذر حضرات ائمه عليهم السّلام مي ‌باشد و نبايد اين ها با هم خلط شود.

 * سؤال: در صيغه نذر اگر بگويند: «خدايا اگر حاجتم برآورده شود فلان كار را مي‌ كنم» يا «نذر كردم كه چنين كنم» آيا در انعقاد نذر كافي است يا اين كه حتماً بايد «لله عليّ كذا» و الفاظ مرادف آن باشد؟

جواب: كافي نيست و بايد صيغه مخصوصه خوانده شود.

 منظور از صیغه نذر چیست؟

پاسخ اجمالی

صیغۀ نذر این چنین است: «للّه علیّ هکذا»،

و منظور از هکذا آن است که: «آنچه را مى‌خواهد که نذر کند بعد از «للّه علیّ» بگوید».

 مثلاً بگوید: «ان شفى اللّه مریضى فللّه على صوم یوم»؛ یعنى اگر خداوند مریض مرا شفا بدهد یک روز، روزه برای خدا بر گردن و عهده من باشد.

گفتنی است؛ لازم نیست صیغه نذر به عربى خوانده شود، بلکه به فارسی هم کفایت می‌کند، پس اگر گفته شود: «چنانچه مریض من خوب شود، براى خدا بر من است که ده تومان به فقیر بدهم یا یک روز روزه بگیرم»، نذر، صحیح است. البته باید «براى خدا» به زبان گفته شود و قصد آن در دل کافى نیست.