ما از حسین قول شفاعت گرفته ایم

با یا حسین از همه سبقت گرفته ایم

روز الست هر که به چیزی رسید و ما

عشق حسین را به امانت گرفته ایم

سر میدهیم و دست به ظالم نمیدهیم

ما از حسین درس شهادت گرفته ایم

ما نوکر حسین، وَ ارباب عالمیم

چون از حسین منصب و شوکت گرفته ایم

مانند کودکی که به میدان جنگ رفت

از بودن عموست که جرات گرفته ایم

یک چله را به بزم عزا گریه کرده ایم

در اربعین قول زیارت گرفته ایم

اینقَدَر پرچم سرخ حرمت را متکان

بخدا تاب فراق تو مرا نیست دگر

سوختم بس که فقط عکس حرم بوسیدم

شده حتی جسدم پهلوی شش گوشه ببر

اللهم الرزقنا زیارت الحسین(ع)

کربلا تنديس مَشک پاره بود
کربلا يک آسمان پروانه بود

کربلا پروازِعشق , قفل زمين
کربلا خون خدا , سنگ زمين

کربلا مَشک اميد , اوجِ عطش
کربلا تصويرِ جاریِ عطش

کربلا پرتاب تير برحنجره
کربلا فريادها ازحنجره

کربلا تجميع درد وعاطفه
کربلا آوای طبل و همهمه

کربلا پرواز نور , بُهت زمين
کربلا در زير پا , اُفت زمين

کربلا يک امتحان , صد آسمان
کربلا يک غفلت و صد ريسمان

کربلا يک تک سوار , نامش قمر
کربلا صدها سوارِ بی هنر

کربلا يک لحظه از کلِ زمان
کربلا يک اتفاقِ اين جهان

کربلا تصويرِ تاريکِ زمين
کربلا آيينة حق اليقين

کربلا شور و شعورِ جاودان
کربلا پندارِسبز و آرمان

کربلا يک راست قامت , يک ولی
کربلا اسطوره از جنسِ علی ع

کربلا يک آفتاب , نامش حسين ع
کربلا فريادِ زينب , یا حسين ع

اي خوشا آب و هواي کربلا
گريه کردن پا به پاي کربلا

اشک چشمم دانه اي از خوشه است
قلب من يک گوشه از شش گوشه است

پاک ميگردد غبار آن ضريح
با پر جبريل و با اشک مسيح

کربلا شهر عطشناک غم است
مدفن آيينه هاي ماتم است

کربلا قهر است با آب فرات
در دلش خوابيده ارباب فرات

کربلا از اشک زهرا پا گرفت
خيمه هايش روي دلها جا گرفت

کربلا داروي درد زينب است
شاهد رخسار زرد زينب است

کربلا فرياد بغض خنجر است
رد پاي خنجري بر حنجر است

کربلا مي لرزد از اين واهمه
سينه ميزد بين مقتل فاطمه

کربلا را هرچه گويم کربلاست
فاش گويم در کربلا خون خداست

گویند فقیری به مدینه به دلی زار

آمد به در خانۀ عبّاس علمدار

زد بوسه بر آن درگه و استاد مؤدب

گفتا به ادب با پسر حیدر کرّار

کی صاحب این خانه ، یکی مرد فقیرم

بیمار و تهدیست و گرفتار و دل افکار

هر سال در این فصل از این خانه گرفتم

بر خرجی یکساله خود هدیه بسیار

گفتا به زنان امّ البنین ، مادر عبّاس

با سوز دل سوخته و دیدۀ خون بار

کز زیور و زر هر چه که دارید بیارید

بخشید بر این مرد فقیر از ره ایثار

خود سائل هر سالۀ عبّاس من است این

عبّاس دل آزرده شود گر برود زار

دادند بدو زیور و زر آنچه که می بود

از لطف و کرم عترت پیغمبر مختار

سائل که نگاهش به زر و سیم بیفتاد

بگذاشت ز غم گریه کنان چهره به دیوار

گفتند همه هستی این خانه همین بود

ای مرد عرب اشک میفشان تو برخسار

آن سائل دلباخته با گریه چنین گفت

کی در همه جا بوده به خیل ضعفا یار

بر من در این خانه گدائی است بهانه

من عاشق عبّاسم، نه عاشق دینار

من آمده ام بازوی عبّاس ببوسم

من در پی گل روی نهادم سوی گلزار

هر سال زدم بوسه بر آن دست مبارک

هر بار شدم محو رخ صاحب این دار

یک لحظه بگوئید که عبّاس بیاید

کربلا تنديس مَشک پاره بود
کربلا يک آسمان پروانه بود

کربلا پروازِعشق , قفل زمين
کربلا خون خدا , سنگ زمين

کربلا مَشک اميد , اوجِ عطش
کربلا تصويرِ جاریِ عطش

کربلا پرتاب تير برحنجره
کربلا فريادها ازحنجره

کربلا تجميع درد وعاطفه
کربلا آوای طبل و همهمه

کربلا پرواز نور , بُهت زمين
کربلا در زير پا , اُفت زمين

کربلا يک امتحان , صد آسمان
کربلا يک غفلت و صد ريسمان

کربلا يک تک سوار , نامش قمر
کربلا صدها سوارِ بی هنر

کربلا يک لحظه از کلِ زمان
کربلا يک اتفاقِ اين جهان

کربلا تصويرِ تاريکِ زمين
کربلا آيينة حق اليقين

کربلا شور و شعورِ جاودان
کربلا پندارِسبز و آرمان

کربلا يک راست قامت , يک ولی
کربلا اسطوره از جنسِ علی ع

کربلا يک آفتاب , نامش حسين ع
کربلا فريادِ زينب , یا حسين ع

من مشتری ثابت بازار حسینم
هرچند تهی دست خریدار حسینم

گِردِ رخ او نیک دلانند فراوان
بیچاره منم عبد گنه کار حسینم

در خانه ي خود داده به من منصب و جاهی
من حلقه به گوشم كه زوار حسینم

درچنته ی خود هیچ ندارم به جز اینکه
عمری است سیه پوش و عزادار حسینم

من وحشتی از تاریکی قبر ندارم
آن لحظه پی دیدن رخسار حسینم

آتش به من غرق گنه کارندارد
من گریه کن دست علمدار حسینم

تا سخت نگیرند به من لحظه مردن
گویم به همه نوکر دربار حسینم