تا حاجت تمام دلم را روا کند
بايد خدا به پاي عليّم فدا کند

آن قدر قيمتي است فداي علي شدن
خود را فداش حضرت خيرالنّسا کند

شيعه شدن که آرزوي هر پيمبري‌ست
آن رتبه اي که فاطمه بايد عطا کند

چه حل شود؛ چه حل نشود مشکلات من
من راضي‌ام به آن چه كه مشکل‌گشا کند

آن کس که اختيار دو عالم به دست اوست،
اصلاً عجيب نيست که کار خدا کند

از لابه‌لاي خلق، قيامت که مي‌شود
بر گردن علي‌ست که ما را سوا کند

عمري نشسته‌ايم به پاي محبّتش

فرداي حشر، فاطمه با ما چه‌ها کند؟! حتيّ حسين، با همه‌ي دستگيري‌اش
با مهر مرتضاست به ما اعتنا کند

برق نگاش حضرت عبّاس مي‌شود
او قادر است خلقت عبّاس‌ها کند

اهل کرم معطّل خواهش نمي‌شوند
او حاجت نخواسته را هم عطا کند

بغضی میان دل نفسم را بریده است
دل را به سوی حضرت دلبر کشیده است

وقتی ز دیده اشک سرازیر میشود
حس میکنم حسین،نوکر خود را خریده است

تیر غمش ز چله رها شد به من نشست
قلبم ز داغ نحر گلویش دریده است

پیچیده عطر سیب دوباره میان شهر
جانم که فصل گریه و روضه رسیده است

محرم نزدیک است……

قسمتم کن کربلایت یا حسین

ای گل گلزار ختم المرسلین

میوه ی جان امیر المومنین

نور چشم فاطمه بانوی دین

عالم امکان برایت یا حسین

گرچه جان در راه جانان داده ای

مکتب اسلام را جان داده ای

جلوه ای دیگر به قرآن داده ای

میکنم حمد و ثنایت یا حسین

ظهر عاشورا به میدانگاه عشق

روزگاریست به رویای حرم دلبستم

چقدر صحن تو زیباست مرا هم دریاب

دست من نیست که این بیت شده ورد لبم

حرمت قبله دلهاست مرا هم دریاب

از غم و هجر حرم پیر شدم میدانی

عشق من گنبد سقاست مرا هم دریاب

میگویند نوشته ها از گفته ها معتبر ترند …

دوازده هزار نامه ی دعوت نوشتند، ولی با بیش از سی هزار نیزه و شمشیر به استقبال رفتند !

آقای من ، راز بی نشانی بودن ات را اکنون میفهمم ؛ کاش نامه هایی که تمبر صداقت نداشتند هیچگاه به نشانی نمی رسیدند …

از آن خوشم که شدم نوکر سرای حسین
منم غلام کسی که بود گدای حسین

دو چشم داده خداوند تا که گریه کنم
یکی برای حسن آن یکی برای حسین

یقین که آتش دوزخ حرام گردیده
به جسم آنکه بود یار آشنای حسین

برای بخشش کوه گناه یک راه است
بریز قطره ی اشکی تو در عزای حسین

کبوتر دل عشاق هر شب جمعه
نشسته است روی گنبد طلای حسین

خدا کند که شبی زائر حرم گردیم
و جان دهیم همان شب به کربلای حسین

به گوش جان تو اگر بشنوی هنوز آید
ز زیر نیزه و تیغ و سنان صدای حسین

خانه خراب عشقم و سربارِ زینبم

دربه درمجالس سالارزینبم

این نعره ها وعربده ها بی دلیل نیست

یک گوشه از شلوغی بازار زینبم

هرکس به بیرق وعلمش چپ نگاه کرد!

با خشم من طرف شده؛ مختارزینبم

آتش بکش،به داربزن،جا نمی زنم

جانم فداش،میثم تمارزینبم

اززخمهای گوشه ی ابروی من نپرس

مجروح داغ دلبروبیمارزینبم

گفتمش توفیق اشک روضه چیست؟

گفت ترک معصیت ،ترک گناه ؛

گفتمش توبه شکن را چاره چیست؟

گفت لطف حضرتش روحی فداه …

گفتمش دلتنگی ام از بهر چیست؟

گفت دوری از حرم، باسوز و آه….

….کربلا و کربلا و کربلا…