ار ضعیفان رضاست یار غریبان رضاست
ورد دل و جان ما ذکر رضا جان رضاست

عالم آل نبی زاده ی نجمه، علی
والی هرچه ولی لنگر و سکان رضاست

خلق ثناخوان او ریزه خور خان او
دست به دامان او صاحب احسان رضاست

نعره ی نقاره ها چاره ی بیچاره ها
مأمن آواره ها زمزم عرفان رضاست

صابر و فاضل بود رضیّ و کامل بود
وفیّ و خوشدل بود منطق و برهان رضاست

حقیقت آبرو فرّ و فزونی از او
به جمع یاران بگو علت باران رضاست

باده ی نابی رسید مهر ولایت دمید
مژده به مسکین دهید حج فقیران رضاست

گشته دلم مست مست بایدم آیینه بست
در حرمش هر چه هست جلوه نمایان، رضاست

دل زهمه کنده من فکر پراکنده من
وزطرب آکنده من دایره گردان رضاست

مرده منم زنده او مطلع تابنده او
عبدترین بنده او عابد رحمان رضاست

به عاشقی علتم ،اوست ولی نعمتم
طوس بود جنتم صاحب رضوان رضاست

گردش ارض و سما چرخش فجر و مسا
بارش نور و سحا جلوه ی یزدان رضاست

شد حرمش ملک جان پنجره فولاد آن
ملجا بیچارگان شفا و درمان رضاست

نه متصل به شرقیم و منفصل ز غربیم
ما به کرم چو غرقیم حامی ایران رضاست

مظهر والضحا او واسطه ی رضا او
هم به عدو رضا او، هم به محبان رضاست

گفت که یابن الشبیب گشت عزیزم غریب
حضرت شیب الخضیب به جور عدوان رضاست

شاعرتان “اکبر"م فدایتان پیکرم
هم پدرو مادرم دفتر و دیوان رضاست

سلام این نوکرت بر پدر و مادرت
بر تو و بر خواهرت آنکه به هجران رضاست

شاعر: اکبر پورآقا. قربت الی الله