الهی، آن كه تو را دوست دارد، چگونه با خَلقت مهربان نیست. 

الهی، كی شریك دارد تا تو را شریك باشد. 

الهی، من واحد بی‌شریكم، چگونه تو را شریك باشد. 

الهی، خوشا آن دم كه در تو گُمم! 

الهی، از من و تو گفتن شرم دارم؛ «اَنت اَنت.» 

الهی، نه خاموش می‌توان بود و نه گویا؛ در خاموشی چه كنیم، در گفتن چه گوییم؟ 

الهی، تن به سوی كعبه داشتن چه سودی دهد، آن كه را دل به سوی خداوند كعبه ندارد؟ 

الهی، عبادت ما قُرب نیاورده بُعد آورده است، كه «فَوَیلٌ لِلْمُصَلِّین

الهی نامه علامه حسن زاده آملی