شانه می‌زد تا به گیسوی علی، بنت اسد
می‌شنید از هر سرِ مو: قل هو الله احد
.
شانه می‌زد حلقه حلقه، شانه می‌زد مو به مو
مو به مو، توحید حق و حلقه حلقه، سِرّ هو
.
مست شد از عطر جاری در هوای خانه‌اش
به چه عطری! خوش به حال شانه و دندانه‌اش
.
شانه بر زلفش بزن بنت اسد! اما ببین
بین گیسویش، هزاران دل نریزد بر زمین
.
مانده سر در آوریم از کار این گیسو، هنوز
از هزاران نکته‌ی باریک تر از مو، هنوز
.
یا علی! دستان تو، کاری خدایی کرده است
عالمی را ﻟﻴﻠﺔ الزلفت، هوایی کرده است
.
پیچ و تاب راه عشق، از پیچ و تاب زلف توست
ﻟﻴﻠﺔ القدر، آن هزارش، با حسابِ زلف توست
.
آن صراطی را که گفت احمد، زِ مو نازک تر است
در معاد عاشقان، یک تار موی قنبر است
.
تیغِ کج، شد عاشقانت را صراطَ المستقیم
یک دعا داریم، آن هم: «یا علی و یا عظیم»
.
ساقیِ بزمِ «سَقاهُم رَبُّهُم» هستی، علی‌.
از همان روزی که پیمان، پایِ خُم بستی، علی
.
من نه آن اللهی‌ام، مولا ! نه این اللهی‌ام
جای من، امن است در ایمان، امین اللهی‌ام
.
عاقلان در مکه گرمِ علم و آگاهی شدند
عاشقان وجه رب، سوی نجف راهی شدند
.
می‌کشاند باز ما را عاشقی، سوی جنون
در هوایت، می‌شویم «السّابقونَ السّابقون»
.
می‌شویم السابقون، در عشقِ تو مولا ! به صف
می‌شویم السابقون، از شوقِ ایوان نجف
.
(قاسم صرافان)

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
«يا علي! حسبك أن ليس لمحبك حسرة عند موته ولا وحشة في قبره ولا فزع يوم القيامة»؛

«ای علی! برای تو همين بس كه دوستانت نه حسرتی هنگام مرگ دارند و نه وحشتی در قبر و نه ترس و هراسی در روز قيامت».

بحارالانوار، جلد ‌۳۹ ، صفحه ۲۲۸؛ مناقب آل ابي‌طالب، جلد ۳، صفحه ۲۳۷؛ مودة القربي، مودة ۹، صفحه ۲۷.

در عرش و سماء نام علي(ع) تك شده است

در حلقه ي عاشقان چكامك شده است

ديده شب معراج دو چشمان نبي

بر بال فرشتگان علي(ع) حك شده است

شکر خدا که نام علی در اذان ماست

ما شیعه ایم و، عشق علی هم ازآن ماست

از یاعلی، زبان و دهان خسته کی شود

اصلا زبان برای همین در دهان ماست

ماشیعه زاده ایم و خدارا هزار شکر

این شیعه زادگی، شرف خاندان ماست

ما عاشق علی شده ایم و بدون شک

این هم ز پاکدامنی مادران ماست

علی آینه ی حق در زمین است
علی مرآت رب العالمین است
علی شاگرد ختم المرسلین است
علی استاد جبریل امین است
کلام آسمانیها چنین است
فقط حیدر امیرالمومنین است

علی آقا ترین آقای دنیاست
علی بر کل عالم شاه و مولاست
علی قبله گه اهل تولاست
علی عشق دل ام ابیهاست
کلام حضرت زهرا همین است
فقط حیدر امیرالمومنین است

علی فرمانده کل جهان است
علی اسطوره عصرو زمان است
علی خود قاسم باغ جنان است
علی مافوق هر وصف و بیان است
علی در کل دنیا بی قرین است
فقط حیدر امیرالمومنین است

ز مدح مرتضی دل منجلی شد
دل غرق گناهم صیقلی شد
دلم تا عاشق مولا علی شد
وجودم بنده ی رب جلی شد
یقینا مرتضی حبل المتین است
فقط حیدر امیرالمومنین است

به نام نامی مولای قنبر
به نام نامی یار پیمبر
به نام قهرمان بدر و خیبر
به نام همسر زهرای اطهر
علی بعد از پیمبر جانشین است
فقط حیدر امیرالمومنین است

حق روز ازل كل نِعم را به علی داد
بین حكما حُكمِ حَكَم را به علی داد

معنای یدالله همین است و جز این نیست
كاتب كه خدا بود قلم را به علی داد

می‌خواست به تصویر كشد قدرت خود را
در معركه شمشیر دو دم را به علی داد

عمّال شیاطین همه ماندند تهی‌دست
تا احمد محمود علم را به علی داد

یاران ولایت به خدا اهل بهشتند
الله كریم است، كرم را به علی داد

هر مملكتی تابع فرمان امیری است
ایران، دلِ افتاده به غم را به علی داد

از نسل علی یك علی آمد به خراسان
یعنی كه خدا كل عجم را به علی داد

نیست غمی شوق شما تا که هست

هست گدا سفره ی آقا که هست

گفت به مجنون که چه داری برو

گفت که در این دل غم لیلا که هست

هرچه بلا هست چه غم باک نیست

بر سر ما سایه ی مولا که هست

پیش تو گیریم نداریم جا

خب قسم حضرت زهرا که هست

امیرالمؤمنین علی علیه السلام در جنگ صفین در حال جنگ، گاه‌به‌گاه به خورشید نگاه می‌کرد. ابن عباس دلیل این کار را پرسید. امام فرمود:

«می‌خواهم بدانم کی ظهر می‌شود تا نماز بخوانیم.»
ابن عباس گفت:«مگر حالا وقت نماز است؟ ما در حال جنگیم!»
امام فرمود:«ما برای نماز می‌جنگیم!»