صـاحـبِ اسـرارِ «سـُبْـحـانَ الَّـذی
اسـري» عـلـی اسـت
مـقـصـدِ سـیـرِ رسـول از مـسـجـدُ
الـاقـصـی عـلـی اسـت

طــاقِ جـفــت ابــروانــش قــابِ
قـوسـیـنِ رســول
آیـــتِ حــــق در مــقــامِ قـــربِ
“اَو اَدْنـی” عـلـی اسـت

شـاهـدِ مـا بـر عُـلـوّش آیـه هـای
بــَیّــنــه
بـیـنِ آیـاتِ الـهـی آیـتِ کـبـری
عـلـی اسـت

«قُـلْ هُـوَ الـلّـهُ اَحـد» تـفسیری
از اخـلـاصِ اوسـت
در کـمـالِ بـنـدگـی یـکـتـای بـی
هـمـتـا عـلـی اسـت

حـــــافـــــظِ جــــــانِ عـــلـی
«فَـالـلّـه خـَیـْرٌ حـافـظـا»
حـــــافـــــظِ قـــــرآن بـه «اِنّـا
نَـحْـنُ نـَزَّلْـنـا» عـلـی اسـت

آیـــتُ الـکـرســی بـــه اســـمِ
اعـظـمـش مـُسْـتـَمْـسِـک اسـت
ای مـسـلــمـانــان بـــه قـــرآن
“عُـروةُ الـوُثـقـی” عـلـی اسـت

شـرحِ آن را از «اَلَـمْ نـَشـْرَح لَـکَ
صـَدْرَک» بـپـرس
آنـکـه شــرحِ صـدر مـی افــزود
بـر طـاهـا عـلـی اسـت

سـیـرْ در «مـا فـِی الـسَّـمـوات
وَ مـا فـیِ الـارض» کُـن
چـشـمِ دل وا کــن بـبـیـن پـیـدا
و نـاپـیـدا عـلـی اسـت

بـا حـدیـثِ طـِیـر،تـا اوج خــدا
پـــرواز کـن
آنـکـه بـا ایـن بـال مـا را میـبرد
بـالـا عـلـی اسـت

«اُدْخـُلــوُهـــا بِـسـَـلـامٍ ذلِــکَ
یَــوْمُ الْـخـُلــوُد»
در مـقـامِ قـــافِ قــرآن جـنّـتُ
الـاَعـلـی عـلـی اسـت

از «اَلــَمْ اَعـْهـَد اِلـَیـْکُـــم یـــا
بـنـی آدم» بـپـرس
تـا بـدانی در وفـای عـهـدِ حـق
«اَوْفـی» عـلـی اسـت

آسـمــانِ «رَبـَّنـا اَنْـزِل عَـلـَیـْنـا
مــــائـده»
سـفـــره دارِ «اَنْــــتَ خــَیـْــرُ
الـرّازقـیِـن» مـولـا علی اسـت

نـورِ عـلمـش “عـَلـّم الـاِنـسـان
مـَا لـم یـَعـْلـَم” اسـت
“عـَلَّـمَ الـقـرآن” عـلـی و عَلَّـمَ
الْـاَسـمـَا عـلـی اسـت

لـوحِ مـحـفـوظِ خـدا “مـَن عِنـْدَه
عـِلـْمُ الْـکـِتَـاب “
در دو عـالـم “یـَعْـلَـمُ الـْجـَهـْـرُ
و مـا یـَخْـفـَی” عـلـی اسـت

در طـــریـقـت،رایـــتِ «اِنّــا
هَـدَیْـنـاه الـسـَّبـیـل»
رهـنـمـای «اَلـَّذیـنَ جـاهَــدوا
فـِیـنـا» عـلـی اسـت

اخـتـرِ تـابـنـدهء «اِنّـا عَـلَـیْـنَـا
لِـلْهـُــدَی»
مـاهِ ظـلـمـت سـوزِ «والـلّـیـلِ
اِذا یَـغـْشـَی» عـلـی اسـت

نـوح، ایـمـن مـانـد از طــوفـان
بـه یـُمـنِ نـامِ او
بـاءِ « بـِسْـمِ الـلَّـهِ مَـجـْرَ‌یـهــَا
وَمُـرْ‌سـَیـهـَا» عـلـی اسـت

گــر چــه مــا بـیـنِ رســــولـانِ
الـهـی فـرق نـیـسـت
مـعـجـزِ مـوسـی عـصـا و معجزِ
طـاهـا عـلـی اسـت

در مـقــامِ صـــدق، سـلـطــانِ
نـصـیـرِ مـصـطـفـی
مـالـکُ الـمـُلـکـی کـه دارد تـاجِ
کـَرَّمْـنـا عـلـی اسـت

روحِ رحـمــن ، قـلـبِ قـــــرآن
جـانِ یـس ، نـفـسِ فـجـر
صـاحبِ قـدر و مـعـارج، شاهـدِ
اِسـری عـلـی اسـت

عـمـره و حـج و طـواف و کـعـبـه
و رکـن و مـقـام
زمـزم و سـعـی و صـفـا و مـروه
و مَـسـعـی عـلـی اسـت

یــا عـلـی و یــا عـظـیـم و یــا
غـفـور و یــا رحـیـم
یــا الـهـی مـظـهـر اسـمـاءک
الـحـسـنـی عـلـی اسـت

بـشـنــو از احـمـــد حـدیــــثِ
«حـَیـثُـمـا دارَ عـلـی»
تـا بـبـیـنـی هـر طـرف رو آورد
حـق بـا عـلـی اسـت

قـرن هـا تـفـسیـرِ ذوالـقَـرنـیـنِ
قـرآن کـرده انـد
از قـرائـن روشـن اسـت آن بی
قـریـن مـولـا عـلـی اسـت

یـادِ او «تـَنْهَی عـَنِ الْـفـَحْشـَاءِ
وَ الْـمُـنْـکـَر» کـنـد
در نـمـازِ قـــرب «ذکـــر الـلّـهُ
اکـبــر» یـا عـلـی اسـت

سـجـده، رازِ ســر بـه مُـهــری
بـود و آخـر فـاش شـد
رازدارِ «سـَبـِّـح اسْــــــمِ رَبـِّـکَ
الْـاَعـلـی» عـلـی اسـت

ذوالـفـقـار اثـبـاتِ حـق و نـفیِ
بـاطـل مـی کـنـد
بـی گـمـان فـاروقِ اعـظـــم در
جـهـان تـنـهـا عـلـی اسـت

تـیـغـش «اَنـْزَلـْنـَا الـْحـَدیـِـد»
و ضـربـتـش «بـَأسٌ شَـدیـِد»
بـهـتـریـن تـوصـیـفِ فـتـحـش
لَـا فَـتـَی اِلّـا عـلـی اسـت

خــشــمِ او “صَــبَّ عَـلَـیـْهـِـمْ
رَبـُّکَ سَـوْطَ عَــذَاب”
“وَ یـَقـُول الـْکَـافِرُ یَـا لَـیْـتـَنـِی
کـُنْـتَ تـُــراَب

گلدسته سحر گفت : علیاً ولی الله
در سجده پدر گفت : علیاً ولی الله

دلسوخته ای زمزمه کرد اشهدُ ان
دلسوخته تر گفت : علیاً ولی الله

گفتند به قاری که تو را سوز صدا چیست؟
با صوت شِکر گفت : علیاً ولی الله

خیبر چو به دستان علی کنده شد از جا
دیوار به در گفت : علیاً ولی الله

شمشیر دو دم چون به مصاف سپر آمد
در گوش سپر گفت : علیاً ولی الله

اندر شب معراج، علی، مرد شجاعت
در اوج خطر گفت : علیاً ولی الله

یک چشم، گنهکار شد و غیر علی دید
آن چشم دگر گفت : علیاً ولی الله

قال رسوُل الله - صلي الله عليه و آله - : كنُتُ أَنَا وَ عَليٌ نوُراً بَيْنَ يَدَي الله قَبْلَ أنْ يَخْلُقَ آدَمَ … .
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود:
من و علي قبل از خلقت آدم، نوري بوديم در پيشگاه خداوند، وقتي آدم آفريده شد، آن نور در وجود او قرار گرفت و پيوسته آن نور يكي بود تا اينكه در صلب عبدالمطلب به صورت دو نور، از هم جدا شد، نور نبوت در من و نور خلافت در وجود علي - عليه السّلام - قرار گرفت.

«بحار الانوار، ج 35، ص24»

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : خُلِقتُ اَنَا وَ عَليٌ مِنْ نُورٍ واحدٍ.
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود:
من و علي از يك نور آفريده شده‌ايم.
«بحار الانوار، ج 35، ص 34»

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : مَنْ كنتُ مَولاهُ فَعليٌ مَولاهُ.
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود: هر كسي من مولاي او هستم، علي مولاي اوست.
«بحار الانوار، ج 37، ص 108»

قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : عليٌّ اَوّلُ مَنْ آمَنَ بي وَ اَوّلُ مَنْ يُصافِحُنيِ يوم القيامةِ.
رسول خدا - صلي الله عليه و آله - فرمود:
علي - عليه السّلام - نخستين كسي بود كه به من ايمان آورد و اولين كسي است كه در قيامت با من مصافحه مي‌كند.
«بحار الانوار، ج 35، ص 55»

5. قال رسول الله - صلي الله عليه و آله - : يا علي اََنتَ حُجَةُ اللهِ اَنْتَ الطريقُ اِلي الله وَ انْتَ الصراطُ المستقيم.
رسول الله - صلي الله عليه و آله - فرمود:
يا علي تو حجت خداوند، طريق الهي و صراط مستقيم هستي.
«بحار الانوار، ج 36، ص 4»
 ارزش وحدت با اهل سنت در کلام حضرت امام رضا علیه السلام

شیخ صدوق رضوان الله تعالی علیه در عیون الاخبار از امام علی بن موس الرضا (علیه السلام) نقل می کند

حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ اَلْبَرْقِیُّ وَ مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى اَلْبَرْقِیُّ وَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ مَاجِیلَوَیْهِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ هَاشِمٍ ٣وَ عَلِیُّ بْنُ عِیسَى اَلْمُجَاوِرُ رَضِیَ اَللَّهُ عَنْهُمْ قَالُوا حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَاجِیلَوَیْهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلسَّیَّارِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَسْبَاطٍ قَالَ: قُلْتُ لِلرِّضَا ع یَحْدُثُ اَلْأَمْرُ لاَ أَجِدُ بُدّاً مِنْ مَعْرِفَتِهِ وَ لَیْسَ فِی اَلْبَلَدِ اَلَّذِی أَنَا فِیهِ أَحَدٌ أَسْتَفْتِیهِ مِنْ مَوَالِیکَ قَالَ فَقَالَ اِیتِ فَقِیهَ اَلْبَلَدِ فَاسْتَفْتِهِ فِی أَمْرِکَ فَإِذَا أَفْتَاکَ بِشَیْءٍ فَخُذْ بِخِلاَفِهِ فَإِنَّ اَلْحَقَّ فِیهِ .
علی بن اسباط گفت : “خدمت حضرت امام علی بن موسی الرضا علیه السلام عرض کردم مسئله ای برایم پیش می آید که حکمش را نمی دانم و در شهری هستم که شیعیان و دوستان شما آنجا نیستند تا حکم مسئله را سؤال کنم.” حضرت فرمود: پیش قاضی و فقیه شهر (که سنی مذهب است) برو و مسئله خود را سؤال کن پس هنگامیکه فتوا داد (هر چه گفت)
خلاف آنرا عمل کن پس بدرستیکه حق در مخالفت با آنها است. عیون اخبار الرضا شیخ صدوق ج۱ ص ۲۷۵ – باب ۲۸ – ح۱۰
التهذیب شیخ طوسی - ج۶ – ص۲۹۴ – ح۸۲۰ ?
امام صادق (ع) فرمودند: ◀️ إنّمَا جُعِلَتِ التَّقيَّةُ لِيُحْقَنَ بِهَا الدَّم، ◀ فَإذَا بَلَغَتِ التَّقيَّةُ الدَّمَ فَلا تَقيَّة. ◀️ وَأيْمُ اللَّهِ لَو دُعِيتُمْ لِتَْنصُرُونَا لَقُلْتُْم لا نَفْعَل، ◀️ إنَّمَا نَتَّقِی وَ لَكَانَتِ التَّقيَّةُ أحَبَّ إلَيْكُمْ مِنْ آبَائِكُمْ وَ اُمَّهَاتِكُم.
تقیّه در حقیقت به این منظور است که خون (شیعه) محفوظ بماند،
پس هرگاه کار به خونریزی رسید، دیگر جایی برای تقیّه نیست! (در سوء استفاده از تقیّه فرمودند): والله اگر به یاری ما دعوت شوید، (بهانه آورده و) ما را یاری نمی کنید و خواهید گفت، تقیّه میکنیم! (رفع تکلیف در قالب) تقیّه از پدر و مادرتان برای شما محبوب تر است!

√ منابع روایت؛
الوافی، ج ۱۵، ص ۱۹۷.
تهذیب الاحکام، ج ۶، ص ۱۷۲.
قواعد الفقهیه، ج ۱، ص ۳۹۳.
منتهی المطلب، ج ۲، ص ۹۹۷.
میزان الحکمة، ج ١٣، ص ٤٤٤.
جواهر الكـلام، ج ۲۱، ص ۳۹۲.
وسایل الشیعه، ج ۱۶، ص ۲۳۵.
فقه الصادق (ع)، ج ۱۱، ص ٤٠٦.

منتخب ميزان الحكمة، ج ١٠، ص ٦٦٦.
معجم احادیث الامام المهدی (ع)، ج ٤، ص ٤٢.
المواهب فی تحریر احکام المکاسب، ج ۱، ص ۸۰۹ . 128 ح ب

پيامبر اكرم (صلي‌الله‌عليه‌و اله) فرمودند: روز غديرخم برتر اعياد امت من است و آن روزي است كه خداي متعال به من امر فرمودند تا برادرم علي‌بن‌ابيطالب (عليه‌السلام) را به عنوان علم (هدايت) براي امتم معرفي كنم، تا پس از من به وسيله او هدايت شوند.
حضرت علي (عليه‌السلام) مي‌فرمايند: ايشان در سالي كه روز جمعه و عيدغدير در يك روز افتاده بود فرمودند: امروز، روزي بس بزرگ است. امروز روز كامل‌شدن دين است، امروز روز عهد و پيمان است. امروز،‌ روز بيان حقايق ايمان است. امروز روز راندن شيطان است.
حضرت فاطمه زهرا(س): محمدبن‌لبيد گويد: روزي به حضرت فاطمه‌(س) عرض كردم، آيا رسول خدا بر امامت علي‌(عليه‌السلام) تصريح فرمودند: حضرت فرمودند: و اعجبا، آيا روز غدير را فراموش كرديد! امام حسن مجتبي: در سال 41 هجري، زماني‌ كه امام حسن مجتبي(عليه‌السلام) مي‌خواست پيمان صلح را با معاويه منعقد كند خطبه‌اي خواندند كه در ضمن آن خطبه فرمودند: اين امت، جدم(صلي‌الله‌عليه‌و اله) را ديدند و از او شنيدند، كه دست پدرم را در غديرخم، به دست گرفت و به آن‌ها فرمود: (من كنت مولاه فعلي مولاه، اللهم و ال من والاه و عاد من عاداه، سپس به آن‌ها امر فرمودكه حاضران به غايبان بگويند.
امام محمد باقر(عليه‌السلام) فرمودند: ابليس چهار روز از سر ضعف و عجز ناله سرداد: روزي كه مورد لعن قرار گرفت، روزي كه به زمين فرستاده شد، روزي كه پيامبر اكرم(صلي‌الله‌عليه‌و اله) به نبوت مبعوث شد، و روز عيدغديرخم.
در كتاب ثواب الاعمال روايتي به نقل از قاسم‌بن‌يحيي از پدربزرگش حسن‌بن‌راشد آمده كه گفته است: به امام صادق (عليه‌السلام) عرض كردم: فدايت شوم آيا براي مسلمانان عيد ديگري جز فطر و قربان وجود دارد؟ فرمود: اي حسن! آري، عيدي كه از اين دو عيد شريف‌تر و برتر است. گفتم: آن كدام است؟ فرمود: روزي كه اميرالمومنين براي مردم به عنوان نشانه هدايت برگزيده شد. پرسيدم: كدام روز هفته بوده است؟ فرمود: روزي در سال‌ها تغيير مي‌كند، آن‌ روز هجدهم ذي‌حجه است گفتم: فدايت شوم، براي ما چه كاري شايسته است كه در آن روز انجام دهيم؟ فرمود: اي حسن! آن روز را روزه بگير و فراوان بر محمد اهل‌بيت او درود فرست و به پيشگاه خداوند از آنان كه بر ايشان ستم كرده‌اند و منكر حق آنان شده‌اند، بيزاري بجوي! و پيامبران گذشته به اوصياي خود سفارش مي‌كرده‌اند كه اين روز را عيد بگيرند. حسن‌بن راشد مي‌گويد گفتم: براي كسي از ما كه آن روز را روزه بدارد چه پاداشي است؟ فرمود: معادل شصت ماه روزه‌گرفتن.
امام رضا (عليه‌السلام) مي‌فرمايند: اين روز، روز عيد اهل‌بيت محمد عليهم‌السلام است. هر كس اين روز را عيد بگيرد خداوند مالش را زياد مي‌كند.
امام هادي(عليه‌السلام) مي‌فرمايند: روز غدير روز عيد است، و افضل اعياد نزد اهل‌بيت و محبان ايشان به شمار مي‌آيد. حائري تهراني، مهدي، پرتوي از غدير/ انتشارات هجرت، 1374، صص 59-62.
شيخ محمدرضا، همان، ص 256.

حدیث تقسیم کردن بهشت و جهنم توسط امیرالمؤمنین علیه السلام از کتب اهل تسنن …

احمد بن حنبل:
ما روي لأحد من الفضائل أكثر مما روى لعلي بن أبي طالب …

(1/320) قال وسمعت محمد بن منصور يقول كنا عند أحمد بن حنبل فقال:
له رجل يا أبا عبد الله ما تقول في هذا الحديث الذي يروى أن علياً قال: ” أنا قسيم النار ” فقال:
وما تنكرون من ذا أليس روينا أن النبي صلى الله عليه وسلم قال لعلي: ” لا يحبك إلا مؤمن ولا يبغضك إلا منافق ” قلنا بلى قال:
فأين المؤمن قلنا في الجنة قال:
وأين المنافق قلنا في النار قال:
فعلي قسيم النار .

احمد بن حنبل می گوید:
برای هيچ کس همانند علی بن ابی طالب حديث نقل نشده است .

راوی می گوید:
نزد احمد بن حنبل بودیم که مردی به او گفت:
چه می گویی درباره این حدیث که از علی روایت شده که من تقسیم کننده جهنم هستم؟
احمدبن حنیل گفت:
شما چرا اين را انکار می کنيد آيا از رسول الله صلي الله عليه و آله نقل نشده است که به علي ع فرمود :
تو را جز مومن دوست ندارد و جز منافق دشمن نمی دارد ؟
گفتند : آری .
گفت : پس مومن کجاست ؟
گفتيم : در بهشت .
گفت : منافق کجاست ؟
گفتيم : در آتش .
گفت : پس علی تقسيم کننده آتش است

طبقات الحنابلة ، محمد بن أبي يعلى أبو الحسين الوفاة: 521 ، دار النشر : دار المعرفة - بيروت ، تحقيق : محمد حامد الفقي، ج 1، ص 319

بی جهت نیست علی عالی دنیا شده است

بی جهت نیست علی لایق زهرا شده است

اینکه خلقی به تو وابسته شده نیست شگفت

چند قرنیست خــدا عاشق مولا شده است

یا علی لب بگشا هر چه تو گویی سند است

هر که از علم تو داناست توانا شده است

به نجف رفته بداند که نجف یعنی چه ؟

گنبدی در نظرش غرق تماشا شده است

خواهشــــــا سهمیه ی بیشتری امضا کن

باز صندوق پر از فرم تقاضا شده است

یاعلی درحرمت نغمه ی چاووش خوش است

پشت بندش سفر مرقد شش گوش خوش است

ذکر یا حیدر به جانم نور ایمان ریخته
یا علی گفتم که دیدم قلب قرآن ریخته

می برد از ناودان کعبه ام دل بیشتر
آب باران نجف که زیر ایوان ریخته

مانده ام با لافتی الا علی جبریل را
از دهان منکرانت چند دندان ریخته

تو تعارف کردی از خرمای نخلستان خود
بعد دیدم فاطمه در سفره ام نان ریخته

مزه ی چای نجف بی خود نمیچسبد به دل
فاطمه با دست خود باده به این جان ریخته

در قیام ودرقنوت ودرسلام هر شبش
از لب زهرا فقط ذکر علی جان ریخته

نخل ها و چاه ها ارزانی اهل عراق
اشکهایش را خدا در آب ایران ریخته

از نجف تا کربلا از کربلا تا کاظمین
نقشه ی راه مرا شاه خراسان ریخته

آتش عشق است كه تب ميدهد

نام علی(ع) شور به لب مي دهد

خاك نجف نيست نبات است و قند

هر چه بكاريد رطب مي دهد

شيعه ي او در حرم فاطمه (س)

فاطمه اينگونه نٓسٓب مي دهد

كعبه ام ايوان طلاي عليست

در حرمش حال طٓرٓب مي دهد

نيست مرا قبله اي الاّ علي(ع)

اي شرف الشمس خدا يا علي(ع)