استادهادی اردبیلی

علی ظهورجمال جمیل حی ودود
علی صفای ثنای ستایش معبود
علیست اسوه و اسطورهٔ عبودیّت
علی مدارومسیراست ومقصدومقصود

علی کتاب کمال شعورانسان است
علی نمادنموداصول ایمان است
جبین مهروش وآفتاب رخسارش
تجلی شرف وجلوه گاه قرآن است

علی زکل بشردیگراست وغیرخداست
که فضل وعلم علی آسمانی است و سواست
علی تجسم سیمای عدل ودادوشرف
علی تخیل شمشیربی نیام خداست

 
حضرت امیرالمومنین،مولی الموحدین علی ابن ابیطالب علیهم السلام
  تضمین غزل زیبای استاد شهریار تبریزی

کمیل کاشانی

به نجف رساندم امشب دل درد آشنا را
که به خاکبوست آرم نفس شکسته پا را
مدد از خدا گرفتم که بگویم از تو یارا
علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را
که به ماسوا فکندی همه سایه ی هما را

جلوات اولیا را به جمال او جلی بین
و بهشت آرزو را به ولایت ولی بین
به زلال مهرش آیینه ی قلب ، صیقلی بین
دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من به خدا قسم خدا را

به مدیح او خدایا قلمم ز پا نماند
دل من ز عشق مولا نفسی جدا نماند
اگر آستین فشاند به جهان گدا نماند
به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند
چو علی گرفته باشد سر چشمه ی بقا را

به مصاف او کسی که برود رود به مسلخ
ز نهاد دشمن او به فلک رسیده آوخ
چکنم بدون لطفش دم مرگ و قبر و برزخ
مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ
به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را

به پناه ، لنگر دل ، به کرانه ی علی زن
به امید تکیه هر لحظه به شانه ی علی زن
نفسی اگر زنی تو ، به بهانه ی علی زن
برو ای گدای مسکین در خانه ی علی زن
که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را

غم عشق جاودانش که سرشته با گل من
اگر عاشقی بفهمی که چه کرده با دل من
همه جاست مهر رویش به یقین مقابل من
به جز از علی که گوید به پسر که قاتل من
چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا

علی است آنکه باشد بری از همه معایب
به رسول حق مشیر است و وزیر و یار و نایب
نشود دل زلالش ز حضور دوست غایب
به جز از علی که آرد پسری ابوالعجایب
که علم کند به عالم شهدای کربلا را

علی است شاه مردان و امیر سرفرازان
علی است سر مستی و دلیل دلنوازان
علی آنکه دل سپردند به مهرش عشقبازان
چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازان
چو علی که می تواند که به سر برد وفا را ?

نه فقط کلیم ذوقم به کمال مدح او ماند
که ملک به عرش هم در حرم علی پر افشاند
چو خدا به صبح خلقت علی یا علی به لب راند
نه بشر توانمش گفت نه خدا توانمش خواند
متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را

شده جبرییل از اول به نجف مقیم رحمت
ملکوت آرزوهاست در این حریم رحمت
به مشام جان رسید از حرمش شمیم رحمت
به دو چشم خونفشانم هله ای نسیم رحمت
که ز کوی او غباری به من آر توتیا را

به خدا در اهتزاز است به بام دل لوایت
همه عمر عاشقانه زده ام دم از برایت
زده مرغ جان من پر ، شب و روز در هوایت
به امید آنکه شاید برسد به خاک پایت
چه پیام ها سپردم همه سوز دل صبا را

نفس تو خرج می شد به هوای مستمندان
که علی علی علی بود ، نوای مستمندان
چقدر به دوش بردی تو غذای مستمندان
چو تویی قضایگردان ، به دعای مسمندان
که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را

من و ذکر نام مولا که جلا دهد به قلبم
من و یاد او که باشد به دل شکسته مرهم
به مسیح می دهد روح و ز نوح می برد غم
چه زنم چو نای هر دم ز نوای شوق او دم
که لسان غیب خوش تر بنوازد این نوا را

من و خلوت تهجد من و سوز و اشک و آهی
به امید یک تبسم ، به اشاره ای ، نگاهی
که برای من نمانده است به غیر تو پناهی
همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی
به پیام آشنایی بنوازد آشنا را

به “کمیل” داده از لطف ، به نوکریش منصب
شده کوله بار عمرﻡ ز عطای او لبالب
ﮐﻪ به دل نهفته دارم ز غمش هزار مطلب
ز نوای مرغ یا حق ، بشنو که در دل شب
غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا

 
علی(ع) مع الحق و الحق مع علی(ع)

کسی که جام سعادت به دست آدم داد
به قدر ظرفیت هرکسی از این غم داد

چگونه آنکه ندارد به دل غم حیدر
شود به او نسب دودمان آدم داد

خدا ز چهره دنیاییش نقاب انداخت
میان کعبه علی را نشان عالم داد

هدف علیست، نبی با روایت لولاک…
به منکران وصی اش جواب محکم داد

غدیر واقعه بی نظیر تاریخ است
که حق ولایت خود را به شخص اعلم داد

اگر بهشت وصال علی نبود چرا
خدا به منکر او وعده ی جهنم داد

چگونه رد کند از در گرسنه را هیهات
کسی که لقمه خود را به قاتلش هم داد

کلاغ را چه به عشق علی ولی چه کنم
جلای صحن طلاییش کار دستم داد

برای ما چه مقامی شود از این بهتر
غلام حلقه به گوش غلام او قنبر

باید دلم چهار روز در سینه بجوشد
تادر غدیر از عشق مولا جامه پوشد

در آخرت از جام کوثر بی نصیب است
هر کس که از جام غدیر خم ننوشد
 

دائم به سرم فکر علی ع نیست که هست!

 هرشب به لبم ذکر علی ع نیست که هست!

 دیگر چه سعادتی بود بهتر از این

 در سینه ی من مهر علی (ع) نیست که هست.

نوشتم یا علی لبهای میثم گفت یا حیدر
تپش های دل زارم منظم گفت یا حیدر
به جنت قنبر مولا دمادم گفت یا حیدر
صدا آمد ز مکه آب زمزم گفت یا حیدر

و اینک عاشق حق است بر لب ذکر او دارد
خوشا آنکه میان صحن او از می وضو دارد

وضو از آب انگور نجف بسیار دلچسب است
تلو خوردن از این مستی بالاجبار دلچسب است
و خوردن بعد از آن بر هر در ودیوار دلچسب است
ز ما انکار و از ساقی می اصرار دلچسب است

می پیمانه با ساقی کوثر گفتگو دارد
خوشا آنکه میان صحن او از می وضو دارد

به عشق بلبل طبعش دلم را چون چمن کردم
من امشب عقل را با خال ابرویش کفن کردم
نجف را با اویس قلب مشتاقم قرن کردم
و امشب خرقه ی مدهوشی از حبش به تن کردم

کمان تیر مژگانش به ساغر سمت و سو دارد
خوشا آنکه میان صحن او از می وضو دارد

بلی ، قالو بلا را حب مولایم بلا کرده
پس از آن آسمان ها را به دست خود بنا کرده
نهنگ علم در بحر صفات او شنا کرده
و وصف مرتضی را در کتاب خود خدا کرده

پیاله از سبوی موی مولا رنگ و بو دارد
خوشا آنکه میان صحن او از می وضو دارد

علی اسباب وصل ست وخودش هم واصل حق ست
علی مملوگر حق ظروف کامل حق است
علی شکال تشکیلات و شکل و شاکل حق است
علی میم عمل باشد علی خود عامل حق است

درخت تاک عرش عشق از او آبرو دارد
خوشا آنکه میان صحن او از می وضو

امیرالمومنین علی علیه السلام：
روز غدیر، روز اظهار گوهر مصون است.

  مصباح المتهجد۷۵۶/۲

حضرت صادق علیه السلام：
روز غدیر، روز اتمام نعمت است.

  الغدیر ۲۸۵/۱

حضرت صادق علیه السلام：
روز غدیر، روز عبادت است.

  الغدیر ۲۸۵/۱

حضرت صادق علیه السلام:
روز غدیر، عید اهل بیت علیهم السلام است.

  بحار الانوار ۳۰۰/۹۵

مولانا امیرالمومنین علی علیه السلام：
روز غدیر، روز امن و امان است.

  مصباح المتهجد۷۵۶/۲

حضرت رضا علیه السلام：
روز غدیر، روز قبولی اعمال شیعیان است.

  المراقبات / ۲۵۷

حضرت رضا علیه السلام：
روز غدیر، روز زینت است.

  المراقبات / ۲۵۷

حضرت صادق علیه السلام:
روز غدیر در زمین، روز میثاق نامیده شده است.

  بحار الانوار ۲۳۱/۹۵

مولانا امیرالمومنین علی علیه السلام:
روز غدیر، روز گواهی و گواهان است.

  مصباح المتهجد۷۵۵/۲

امیرالمومنین علی علیه السلام：
روزغدیر، روز پیمان است.

  مصباح المتهجد۷۵۵/۲

حضرت صادق علیه السلام：
روز غدیر،روز منصوب شدن امیرالمومنین علیه السلام است.

  الغدیر ۲۸۵/۱

مولانا امیرالمومنین علی علیه السلام：
روز غدیر، روز جداسازی حق از باطل است.

حضرت صادق علیه السلام：
حمد خداوند که ما را در این روز کرامت داد.

  المراقبات / ۲۵۷

مولانا امیرالمومنین علی علیه السلام：
روز غدیر، روزی است که منزلت شایستگان در آن، بلندی گرفت.

  مصباح المتهجد/۷۵۵

امیرالمومنین علی علیه السلام：
روز غدیر، روز بیان کردن حقایق ایمان است.

  مصباح المتهجد۷۵۵/۲

امیرالمومنین علی علیه السلام
روز غدیر، روز آشکار کردن حقیقت است.

  مصباح المتهجد۷۵۵/۲

حضرت رضا سلام الله علیه：
همانا روز زبونی شیطان است

  بحار الانوار ۳۲۳/۹۵

حضرت صادق علیه السلام：
در این روز، رضایت خدا نهفته است.

  بحار الانوار ۳۲۳/۹۵

امیرالمومنین علی علیه السلام：
روز غدیر، روز راندن شیطان است.

  مصباح المتهجد ۷۵۶/۲

امیرالمومنین علیه السلام：
روز غدیر، روز آزمایش بندگان است.

  مصباح المتهجد ۷۵۶/۲

امیرالمومنین علیه السلام:
روز غدیر، روزی است که دلایل خداوند در آن روشن کشت.

  مصباح المتهجد ۷۵۵/۲

امیرالمومنین علی علیه السلام
روز غدیر، روز راهنمایی است.

  مصباح التهجد۷۵۶/۲

مولانا امیرالمومنین علی علیه السلام
روز غدیر، روز گشایش است.

  مصباح المتهجد/۷۰۰

امام رضا علیه السلام ：
روز غدیر، روز لبخند است.

  المراقبات/ ۲۵۷

حضرت رضا سلام الله علیه：
عید غدیر، برترین عید خداوند است.

  الغدیر ۱/۲۸۶

امام صادق علیه السلام
روز غدیر، روز بپا خواستن است.

  بحارالانوار ۳۲۳/۹۵

امام صادق علیه السلام
روز غدیر، روز شادمانی است.

  الغدیر۲۸۶/۱

 غدیر فراموش شد که عاشورا اتفاق افتاد

شاهکار أمير المؤمنين امام علی (عليه السَّلام) در پاسخ به سوالات تکراری

جمعیت زیادی دور أمير المؤمنين حضرت علی (عليه السَّلام) حلقه زده بودند …

مرد اول
– یا علی، سؤالی دارم. علم بهتر است یا ثروت؟

أمير المؤمنين حضرت علی(عليه السَّلام) در پاسخ فرمودند:
علم بهتر است؛ زیرا علم میراث انبیاست و مال و ثروت میراث قارون و فرعون و هامان و شداد.

مرد دوم
– اباالحسن، سؤالی دارم، می‌توانم بپرسم؟
علم بهتر است یا ثروت ؟

حضرت علی (عليه السَّلام) فرمود:
علم بهتر است؛ زیرا علم تو را حفظ می‌کند، ولی مال و ثروت را تو مجبوری حفظ کنی.
 
نفر دوم که از پاسخ سؤالش قانع شده بود، همانجا که ایستاده بود نشست.
در همین حال سومین نفر وارد شد:
- یا علی، علم بهتراست یا ثروت؟

امام در پاسخش فرمود:
علم بهتر است؛ زیرا برای شخص عالم دوستان بسیاری است، ولی برای ثروتمند دشمنان بسیار!

نفر چهارم
– یا علی، علم بهتر است یا ثروت؟

حضرت ‌علی (عليه السَّلام) در پاسخ به آن مرد فرمودند:
علم بهتر است؛ زیرا اگر از مال انفاق کنی کم می‌شود ولی اگر از علم انفاق کنی و آن را به دیگران بیاموزی بر آن افزوده می‌شود.

نوبت پنجمین نفر بود.
- یا علی علم بهتر است یا ثروت؟

حضرت‌ علی (عليه السَّلام) در پاسخ به او فرمودند:
علم بهتر است زیرا مردم شخص پولدار و ثروتمند را بخیل می‌دانند، ولی از عالم و دانشمند به بزرگی و عظمت یاد می‌کنند.

نفرششم
- یا علی، علم بهتر است یا ثروت؟

امام نگاهی به جمعیت کرد و گفت:
علم بهتر است؛ زیرا ممکن است مال را دزد ببرد، اما ترس و وحشتی از دستبرد به علم وجود ندارد.

مرد ساکت شد. نگاه متعجب مردم گاهی به حضرت‌ علی (عليه السَّلام) و گاهی به تازه‌ واردها دوخته می‌شد..
در همین هنگام هفتمین نفر:
– یا ابالحسن، علم بهتر است یا ثروت؟

امام فرمودند:
علم بهتر است؛ زیرا مال به مرور زمان کهنه می‌شود، اما علم هرچه زمان بر آن بگذرد، پوسیده نخواهد شد.

در همین هنگام هشتمین نفر وارد شد و سؤال دوستانش را پرسید که امام در پاسخش فرمود:
علم بهتر است؛ برای اینکه مال و ثروت فقط هنگام مرگ با صاحبش می‌ماند ولی علم، هم در این دنیا و هم پس از مرگ همراه انسان است.
 
همه از پاسخ‌‌های امام شگفت‌ زده شده بودند که …
نهمین نفر هم وارد مسجد شد و در میان بهت و حیرت مردم پرسید:
- یا علی، علم بهتر است یا ثروت؟

امام فرمود:
علم بهتر است زیرا مال و ثروت انسان را سنگدل می‌کند اما علم موجب نورانی شدن قلب انسان می‌شود.

نفز دهم
– یا ابالحسن، علم بهتر است یا ثروت؟

امام فرمودند:
علم بهتر است زیرا ثروتمندان تکبر دارند تا آنجا که گاه ادعای خدایی می‌کنند اما صاحبان علم همواره فروتن و متواضع‌ اند.

فریاد هیاهو و شادی و تحسین مردم مجلس را پر کرده بود. سؤال کنندگان، آرام و بی‌صدا از میان جمعیت برخاستند.
هنگامی‌ که آنان مسجد را ترک می‌کردند، صدای امام را شنیدند که می‌ فرمود: اگر تمام مردم دنیا همین یک سؤال را از من می‌پرسیدند، به هر کدام پاسخ متفاوتی می‌دادم.

کشکول بحرانی، ج ۱، ص ۲۷ به نقل از امام علی‌ بن ‌ابی ‌طالب (عليه السَّلام)