رسول خدا صلی الله علیه و آله از مردي اعرابی، ماده شتري به چهار صد درهم خریداري نموده بود، و هنگامی که اعرابی پول را تحویل

گرفت، فریاد بر آورد: درهمها و شتر، مال من است. اتفاقا ابوبکر از آنجا عبور می کرد، پیامبر به ابوبکر فرمود: بین من و اعرابی قضاوت کن!

ابوبکر گفت: اعرابی از شما گواه می خواهد. عمر نیز از آنجا عبور می کرد و سخنان ابوبکر را در آن باره تکرار نمود. در این موقع علی

علیه السلام از دور نمایان گردید، پیامبر صلی الله علیه و آله به اعرابی فرمود: قبول داري این جوان که می آید بین ما قضاوت کند؟

گفت: بلی.

حضرت علی آمد، اعرابی ادعاي خود را مطرح کرد.

امیرالمومنین علیه السلام به اعرابی فرمود: شتر را به پیامبر تسلیم کن!

اعرابی اعتنا نکرد تا این که آن حضرت سه بار گفتار خود را تکرار نمود ولی نتیج هاي نبخشید، در این هنگام علی علیه السلام اعرابی را با یک

ضربه شمشیر، دور کرد. پس اهل حجاز گفتند: که با آن ضربه، سر او را پراند و اهل عراق گفتند: عضوي از او را قطع کرد.

و آنگاه علی علیه السلام به پیامبر عرضه داشت: یا رسول الله! ما شما را در وحی تصدیق می کنیم چگونه در چهار صد درهم تصدیق

ننمائیم؟!.

و در خبري آمده: که پیغمبر صلی الله علیه و آله به ابوبکر و عمر رو کرده و به آنان فرمود: این حکم خداست نه آنچه که شما به آن حکم

کردید.

مؤلّف: گرچه امیرالمومنین علیه السلام از صنایع حیرت آور خدا و نفس پیغمبر است و محال است که آن دو و دیگران به مقام و منزلت او

برسند همچون ثري و ثریا الا این که آنان به قدر سایر صحابه پیغمبر صلی الله علیه و آله هم توجه نداشته اند. و این خزیمه بن ثابت است

که در نظیر چنین قضیه اي براي پیامبر گواهی نادیده داد، و پیامبر به وي فرمود: چگونه گواهی نادیده می دهی؟

عرضه داشت: یا رسول الله! ما شما را در وحی و اخبار آسمانی تصدیق می کنیم، چگونه ممکن است در خبرهاي زمین تصدیق ننمائیم. پس

رسول خدا صلی الله علیه و آله گواهیش را پذیرفت و یک شهادتش را جاي دو شهادت قرار داد و به همین جهت ذوالشهادتین لقب یافت.