محمد بن قولویه قمی(ره)
در سال 337هجری وارد بغداد شده و عازم مکه بودم و آن سال بنا بود قرامطه حجر الاسود را که برده بودند به مکان خود برگردانند و بیشتر همت من این بود که آن کس که حجر الاسود را نصب می کندببینم،زیرا در اخبار و کتب دیده بودم کسی جز حجت زمان نمی تواند آن را نصب کند،چنانچه در زمان حجاج ملعون حضرت زین العابدین(ع)آنرا نصب فرمود.ولی در بغداد مریض شدم و ابن هشام را نایب گرفتم و نامه ای نوشته به او دادم و در آن نامه از مدت عمر خود سوال کرده بودم و گفتم:
این نامه را به دست کسی که حجر الاسود را به جای خود می نهد بده.ابن هشام می گوید:هر کسی آمد حجر را نصب کند،جای خود نمی ایستاد تا اینکه جوان گندمگون خوش سیمایی آمد و آنرا گرفت و در مکان خود نصب نمود.
من به دنبال او رفتم،پس رو به من کرد و فرمود:آنچه با تو است بده،نامه را به او دادم بدون آنکه مطالعه کند فرمود:به او بگو سی سال دیگر عمر خواهی کرد و چنین شد که آن حضرت(عج)فرمود.
مسجد جمکران تجلیگاه صاحب الزمان(عج)،ص157وبحار الانوار،ج51،ص294
توضیح:قرامطه همان اسماعیلیه بودند که در آن روزگار سر به شورش برداشتند.رئیس آنها ابوطاهر قرمطی بود،قرامطه حجر الاسود را از جا کنده و به بحرین مسکن خود بردند و مدت بیست و دو سال نگاه داشتند که شرح کامل آن در کتاب نواب اربعه ص108آمده است.