باب #جنازه و #تشییع جنازه

واجب است که جنازه اموات را غسل و کفن نمود و بر آنها نماز خواند. اما درباره شهیدی که در صحنه نبرد به شهادت می رسد، واجب است که بر او نماز خواند و با همان لباس رزم به خاک سپرد.

تشییع جنازه، حمل آن و تربیع در محل جنازه مستحب است و همچنین واجبات دیگری نیز وجود دارد.

این امکان برای امام حسین علیه السلام فراهم نبود که همه موارد را برای شهدای کربلا انجام دهد و شاید به کمترین واجب یعنی نماز بر کسانی که امکان آن فراهم بود اکتفا کردند.

اما درباره دفن شهدا، روایت شده است که برای فرزند شیرخوارش با شمشیر قبری حفر کرد و بنا به این دلایل او را به خاک سپرد:
تنها برای او حفر قبر امکان پذیرشد.
تا اینکه سر کودک را نبرند.
برای اینکه جنازه او روی زمین نماند.
تا در زیر سم اسب ها جنازه از بین نرود.
توانایی و قدرت تحمیل نگاه بر او را نداشت.

البته تا آنجا که فرصت فراهم بود، وجود مبارکشان برخی از پیکرها را جمع کرد و کنار هم قرار داد و اگر کسی پیدا می شد که پیکر شهیدی را حمل کند، امام آن جنازه را تشییع می کرد، ولی گویا در حمل جسد برادر رشیدش ابوالفضل ناتوان بود و لذا بدن او در کنار نهر علقمه باقی ماند.

 خصائص الحسینیة