یک وقتی باید بنشینم درست بنویسم از این مرزهای آدم‌ها. ازین‌که هر کسی خط قرمز دارد دور خودش. ازین‌که باید حواس‌مان باشد که پایمان نرود توی دایره‌ی دیگری.
ازین بی‌حواسی‌مان در شکستن دنج‌لحظه‌ها.

باید یک روزی مفصل بنویسم از دنیاهایی که آدم‌ها برای خودشان ساخته‌اند. از آن باید و نبایدها که تعریف کرده‌اند. فلسفه‌هایی که دارند برای رفتار‌هاشان.
از بایدها و اماها و شایدها توی این دایره‌ها.
ازین‌ که حواسمان باید به دنیاهای آدم‌ها باشد. از راه رفتن‌هایمان که باید پاورچین باشد میان‌شان.
بنویسم که فاصله لازم است. باید فاصله بگیرم از اطرافم.
بگذارم نفس بکشند. بگذارم خودم از فاصله‌ای که گرفته‌ام نفس بکشم.
هر کسی یک خلوت دنج ِ گاه گاهی می‌خواهد تا خوب باشد. شاید حالا آن وسط‌ها دلش یک هم زبانِ بی سوال هم بخواهد.
برای خودتان خلوت کنید …