اولین نوع حمله ی شیطان “وحی” می باشد. همانطور که ما وحی الهی داریم وحی شیطانی هم داریم.
قلب انسان دو تا گیرنده رادیو دارد.صوت شیطان به طور دائم همیشه هست، مشکل از ماست که گیرنده ی رادیو را روی صوت شیطان تنظیم میکنیم.
شاید بپرسید چرا من به گناه می افتم؟ چون گیرنده ی تو دارد رادیو ابلیس میگیرد، رادیو ابلیس را گرفتی بعد میگویی چرا من به گناه افتادم! خب بیا رادیو اللّه را بگیر.
اصلا داستان از اینجا شروع می شود که گیرنده رادیو روی صدای ابلیس تنظیم می شود.
من بارها در سخنرانی پرسیدم، در این دویست سال گذشته کشورمان توسط کدام کشور تجزیه شد، نفتمان به غارت رفت، امیر کبیر کشته شد…کشور آسیب بسیار دید؟ در جواب همه می گویند انگلیس، ولی باز هم بی بی سی نگاه میکنند!
داستان همین است می دانیم شیطان بد است، اما گیرنده مان روی شیطان تنظیم می کنیم.
پس نگویید عجیب هست چون در عمل می بینیم اجرا می شود! در این شک نداریم صلاحمان را نمی خواهد اما باز هم گوش می کنیم!

پس مشکل از ماست که دائم دوست داریم رادیو ابلیس بگیریم. قرآن یک جایی میگوید “اولیاء” یعنی دوست شیطان هستید، ولایتش را پذیرفتید حالا در ظاهر بگویی نه اینطور نیست.
وحی در واقع یعنی یک ارتباط سریع و پنهانی که در یک لحظه به دل و ذهنت می افتد.
اینجا باید خود شناس باشی، بگویی این حرف مال من نیست.
خانه ی رفیقم رفتم به ناموسش چپ نگاه کنم! بابا من مرام و معرفت دارم… فکرش به ذهنت آمده اما قبول داری این حرف مال شما نیست، اینجا تشخیص بده برای شیطان هست بدان موج گیرنده ی رادیو روی اتومات بوده چرخیده رفته صدای ابلیس گرفته است.
ما متوجه می شویم گاهی یکسری از افکاری که به سراغمان می آید مال ما نیست، در این مواقع سریع یک ذکر بگویید، صلوات بفرستید که اینها اثر دارد.
سریع باید برویم پناهنده ی سیاسی بشویم، پناه به درگاه الهی حق تعالی ببریم. خدایا من به درگاه تو پناه آوردم من میترسم بدون کمک تو نمی توانم جلوی شیطان بایستم، بجز تو کسی را ندارم.