#تفسیر_دیوان_حافظ

 تفسیر دیوان حافظ بر اساس آیات و روایات1

 پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت
  ناخلف باشم اگر من، به جوى نفروشم‏

از اين بيت و بيت «من ملك بودم و فردوس برين جايم بود» استفاده مى شود خواجه، بهشت آدم عليه السلام را بهشت موعود (چنانكه در غزل 429 گذشت- گندم را تمثيلى از شجره منهيّه: «وَ لا تَقْرَبا هذِهِ الشَّجَرَةَ» «1»: (و به اين درخت نزديك نشويد.)
می‏دانسته كه در روايت به علم محمّد و آل محمّد (صلوات اللَّه عليهم اجمعين) تعبير شده «2» و او مشتاق توجّه به مقام و منزلت والاى آن بزرگواران بوده و اراده الهى بر آن قرار داشته تا با هجرت به عالم طبيعت، شايستگى آن را پيدا نمايد.

مى‏ خواهد بگويد: پدرم آدم ابوالبشر عليه السلام براى توجّه به مقام آن بزرگواران (صلوات اللَّه عليهم اجمعين) دست از روضه رضوان كشيد، من كه فرزند اويم، اگر براى توجّه و رسيدن به گوشه اى از آن كمال، در اين عالم بهشت موعود را نفروشم و صرف نظر نكنم، فرزندى ناخلفم.

خلاصه آنكه: عنايت به آن ديدار و مشاهده خاصّ، آدم ابوالبشر عليه السلام را بر آن داشت كه دست از بهشت كشد، چگونه من بی‌اعتنا نباشم.

 
جمال آفتاب ج ۸ ص ۹۹
(1)- بقره: 35.
(2)- بحار الانوار، ج 11، ص 189، روايت 47.
 

موضوعات: فرهنگی-اجتماعی- مذهبی  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...