امام سجاد عليه السلام : لَوْ يَعْلَمُ النّاسُ ما فى طَـلَبِ الْعِلْمِ لَطَـلَبوهُ وَ لَو بِسَفْكِ الْمُهَجِ وَ خَوْضِ اللُّجَجِ. اِنَّ اللّه َ تَبارَكَ وَ تَعالى، اَوْحى اِلى دانيالَ: اِنَّ اَمْقَتَ عَبيدى اِلَىَّ، الْجاهِلُ الْمُسْتَخِفُّ بِحَقِّ اَهْلِ الْعِلْمِ، التّارِكُ لِلاِْقْتِداءِ بِهِمْ. وَ اِنَّ اَحَبَّ عَبيدى اِلَىَّ، التَّقىُّ الطّالِبُ لِلثَّوابِ الْجَزيلِ، اَللاّزِمُ لِلْعُلَماءِ، التّابِـعُ لِلْحُلَماءِ، القابِلُ عَنِ الْحُـكَماءِ؛

كافى، ج 1، ص 35، ح 5.

امام سجاد عليه السلام : اگر مردم مى دانستند كه در جستجوى دانش، چه چيزى [ نهفته ] است، بى گمان در پى آن مى رفتند، حتّى اگر با ريخته شدن خون و فرو رفتن در اعماق دريا باشد. خداى تبارك و تعالى، به دانيال وحى كرد: منفورترين بندگانم نزد من، نادانى است كه حقّ اهل علم را سبك بشمارد و پيروى از ايشان را رها كند و محبوب ترين بندگانم نزد من، تقواپيشه اى است كه جوياى پاداش فراوان، همراه دانشمندان، پيرو بردباران و پذيراى حكيمان باشد.