هیج پدری به هنگام صبح بیدار نمی شود تا زندگی فرزندش را تیره سازد . هیچ مادری با خود نمی گوید « امروز اگر فرصتی پیش بیاید بر سر فرزندم داد خواهم زد و یا او را تحقیر خواهم کرد » .

با این وجود باز هم جنگ و جدال در می گیرد . برای اجتناب از این وضع ناخواسته ، توجه به این نکات ضروری است .

 
● صبح بخیر
مادرهرگز نباید کودک محصل خود را صبح ها از خواب بیدار کند . کودک از اینکه مادر هر روز صبح به اطاق او بیاید و پتو را از روی او بکشد و بگوید « یالا بلند شو مگر نمی بینی که دیرت شده » نفرت دارد . اگر کودک با صدای ساعت زنگدار بیدار شود بهتر است تا با صدای مادر زنگدار بیدار شود . بهترین هدیه برای فرزند محصلمان یک ساعت زنگدار است که روی آن با حروف درشت نوشته شده باشد : « حالا می توانی رئیس خودت باشی »

 
● صبحانه بدون استرس
هنگام صرف صبحانه موقع مناسبی برای آموزش اصول اخلاقی و آداب معاشرت نیست . صبحانه بایستی در یک جو خوشایند صرف شود . هرگونه بگومگو با کودک که اغلب خواب آلوده و بدخلق است ، می تواند به اوقات تلخی منجر شود .استفاده از سخنان نیشدار و طعنه آمیز تهدیدی جدی برای سلامت روانی کودک به حساب می آید و تحت تمام شرایط بایستی مؤدبانه باکودک صحبت کرد .
 

● پول توجیبی
پول توجیبی ، مخارج روزانه کودک است نه اهرم فشار علیه او . والدین نبایستی هنگام عصبانیت پول توجیبی کودک را قطع کنند و هنگام خوشحالی بی جهت مقدار آن را زیاد کنند . مقدار پول توجیبی نیز بایستی بر مبنای توان مالی خانواده ونیازهای سنی کودک تعیین شود .

 
● لباس پوشیدن
کودکان وقتی به مدرسه می روند ، نباید لباسهای گران قیمت پوشیده باشند تا مدام نگران تمیز نگه داشتن آن باشند . کودک بایستی آزاد باشد تا بدود ،‌ بپرد ، توپ بازی کند و این موارد بر تمیز ماندن لباسهای او ارجحیت دارد . به جای ایراد موعظه در مورد پاکیزگی ، بهتر است چند دست لباس ارزان قیمت و بادوام برای فرزندمان تهیه کنیم تا از این طریق سلامت روانی اش را نیز بیشتر تأمین نماییم .
 

● عجله نکنید
وقتی به کودک فشار می آورید که عجله کند ، او بیش از پیش وقت را هدر می دهد . ضمن اینکه ،‌عجله معمولاً باعث می شود تا کودک وسایل شخصی خود را در منزل جابگذارد . بهترین کار در اینگونه مواقع این است که اشیای فراموش شده را بدون متهم کردن کودک به فراموشکاری و عدم مسئولیت به او بدهي

متنی زببا از آقای علی اکبر زین العابدین :

اگر بچه‌ای تکلیف نمی‌نویسد، گیر ندهید، خودش می‌داند و معلمش. اگر بچه‌ای از خوابِ نازِ صبح بیدار نمی‌شود، خودش می‌داند و ناظمش. اگر درس نخواند، خودش می‌داند و کارنامه‌اش. به پدر و مادرش مربوط نیست.
به پدر و مادرش این مربوط است که با هم در خانه دعوا نکنند، تفریحات خارج از سن و سال بچه ایجاد نکنند، وسط هفته تا دیروقت مهمانی نباشند، بچه‌شان را کتابفروشی و موزه و پارک ببرند، در خانه میوه داشته باشند، با بچه‌شان بازی کنند، شب‌ها موقع شام همه دور سفره‌ی غذا گفتگو کنند، با پوست میوه شکل‌های عجیب و غریب درست کنند، هر از گاهی با معلم‌ِ بچه دیدار کنند، به بچه یاد دهند توی اتاقش گلدان داشته باشد و هر روز از آن مراقبت کند، برایش اسباب‌بازی‌هایی بخرند که دستِ بچه ورزیده شود، خودشان هم – بلا نسبت! – یک وقت‌هایی کتاب بخوانند. با بچه شوخی کنند. هی نگویند: «پول نداریم.»، سر بچه منت نگذارند که برایت فلان و بهمان کرده‌ایم، حواسشان باشد دوست‌های خوب دور و بر بچه باشد…

اگه شما ازدواج کردين و فردي متأهل هستين، حتماً تمايل ندارين زندگي تون رو به سردي و کدورت بره يا خدايي ناکرده دچار فروپاشي بشه. شما مثل هر زوج ديگه اي دوست دارين زندگي مشترک تون رو به گرمي و محبت بيشتر بره و اگه شما فرد مجردي هستين و دوست يا دوستاني صميمي دارين، هرگز دوست ندارين اين دوستاي خوب و صميمي رو از دست بدين.

اما همه ي ما در معرض اين خطر بزرگ هستيم که به واسطه ي يه رفتار اشتباه، هم بهترين دوست مون رو از دست بديم و هم به عاشقانه ترين رابطه مون لطمه اي جدي بزنيم.

از بين همه ي عواملي که مي تونه پيوندهاي محکم عاطفي بين دو نفر رو پاره کنه و ارتباطهاي طولاني و عميق و ريشه دار رو قطع کنه، مهم ترين عامل بحث و جدله. يادتون باشه هيچ چيزي به اندازه ي بحث و جدل و بگو ومگو مشاجره، قابليت اين رو نداره که دوستي رو به دشمني و محبت رو به کينه تبديل کنه. دقت کنين ببينين چه رابطه اي واستون خيلي مهمه و دلتون مي خواد گرم و پايدار باقي بمونه. اگه اينطوره مراقب باشين تحت هيچ شرايطي با اون شخص بحث و جدل نکنين. چه بسا براي همين پيامبر عزيزمون فرمودند: جدل نکنيد هرچند حق با شما باشد.

متأسفانه خصوصاً وقتي ما يقين داريم حق با خودمونه و طرف مقابل داره حرف اشتباهي ميزنه، طاقت نمياريم و با بحث و جدل تقلا مي کنيم هر جوري که هست اون رو متوجه اشتباهش بکنيم و به قول خودمون حاليش کنيم.

يادتون باشه رابطه ي دوستانه و قشنگ ما از اون موقعي رو به سردي و وخامت ميره که آگاهانه يا ناآگاهانه به دام بحث و جدل بيفتيم.

اين جمله ي در خور تأمل امام هادي عليه السلام هم آويزه ي گوشمون باشه که :
«جدل نکنيد که جدل پيوندهاي استوار را از هم مي گسلد و دوستي هاي ديرين را از بين مي برد.»

خطر رو احساس کنيم و خودمون رو در معرض اون ببينيم و همين الان با خودمون عهد ببنديم که از امروز تحت هيچ شرايطي با کسي مشاجره و مجادله نکنيم.

پروفسور و روانپزشک معروف، دکتر طارق علی الحبیب می گوید:

\کودکت خیلی دروغ میگه!
زیرا خیلی بهش گیر میدی.

\کودکت اعتماد بنفس نداره!
زیرا تشویقش نمی کنی.

\کودکت کم حرفه!
زیرا باهاش حرف نمیزنی.

\کودکت دزدی میکنه!
زیرا بذل و بخشش رو بهش نمی آموزی.

\کودکت ترسوست!
زیرا همیشه طرفداریشو میکنی.

\کودکت به دیگران احترام نمیزاره!
زیرا صدات رو واسش پایین نمی آری.

\کودکت همیشه عصبیه!
زیرا ازش تعریف نمیکنی.

\کودکت بخیله!
زیرا باهاش همکاری نمیکنی.

\کودکت به دیگران پرخاش میکنه!
زیرا تو خشن و سختگیری.

\کودکت ضعیفه!
زیرا همیشه تهدیدش میکنی.

\کودکت داد و فریاد میکنه!
زیرا بهش اهمیت نمیدی.

\کودکت ناراحتت میکنه!
زیرا بغلش نمی کنی و نمی بوسیش.

\کودکت ازت فرمان نمی بره!
زیرا درخواستات بیش از حده.

\کودکت گوشه گیره!
زیرا همیشه مشغولی.(مشغول کارهای خودت)

نمود این رفتارها در بزرگسالی بسیار خطرناک و غیر قابل درمانند.

ﯾﮏ  : ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺗﺎﺛﯿﺮﯼ ﺑﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﻧﺪﺍﺭﺩ .
ﺩﻭ : ﻣﺮﺩﻡ ﻭﻇﯿﻔﻪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺩﺭﮎ ﮐﻨﻨﺪ.
سه  : ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻟﻄﻔﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﻮﻗﻌﯽﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﻟﻄﻒ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺍﻭ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ.
چهار  : ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﺎﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺍﺩﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪﺗﻮﺳﻂ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ
پنج : ﺩﻧﯿﺎ ﺳﺨﺎﻭﺗﻤﻨﺪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﮐﺴﯽ ,ﺭﺍﻩ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻣﺮﺍ ﺗﻨﮓ ﮐﻨﺪ .
شش  : ﻣﻼﮎ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭﺷﺮﺍﻓﺘﻤﺪﺍﻧﻪ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ.

تآ سنگـــــٌــ
نبــآ شـــــی …
بُتِ زنــدگــــی
“هیــچـــکــس”
نــخـواهـــی شـد …

زندگي بازگشت انديشه ها ، گفتارها و كردارهاي ماست كه دير يا زود به ما باز مي گردد .

تنها راهزني كه دار و ندار آدمي را به تاراج مي برد ، انديشه هاي منفي خود او است .

دشمنان شما همه در درون خودتان هستند . تنها كسي كه بايد دگرگون شود ، خودتان هستيد ؛

خودتان كه دگرگون شويد، همه ي اوضاع و شرايط پيرامونتان نيز دگرگون مي شود.

براي. شفای تن بايد روح را شفا داد…

فلورانس اسكاول شين

اسیر عشق حسینم اسیر می میرم
به شوق کرب و بلایش حقیر می میرم

اگر که روزی من کرب و بلا شود مولا
میان آن حرم دلپذیر می میرم

اگر کرم کنی و وقت مرگ من آیی
به شوق این کرم بی نظیر می میرم

اگر که ملک جهان را بدست آرم من
بدون مهر و ولایت فقیر می میرم

لباس نوکریت داده اعتبار مرا
اگرچه نوکرم اما امیر می میرم

ز بس که گریه برایت مقدس است آری
میان گریه شبی ناگریز می میرم

میان روضه ی مقتل اگر خدا خواهد
به یاد آن بدن غرق تیر می میرم

برای عرض ارادت به ساحت ارباب
برای حنجر طفل صغیر می میرم

والدین در جاده سعادت ما

درآیه های آسمانی قرآن سیری کردیم و رسیدیم به آیه ای که به یادمان می آورد پدر و مادر در کجای جاده سعادت ما ایستاده اند: و قضی ربّکَ الّا تعبدوا الّا ایّاهُ و بالوالدین احسانا و …
سوره اسراء آیه ۲۳
و پروردگار تو مقرر کرد که جزاو را مپرستید و به پدر ومادر خود احسان کنید…
خداوند بعد از اطاعت ازخویش، امر به احسان به والدین نموده و در روایات مختلف اجرای این حکم را درحق همه پدر و مادرها – چه نیکوکار و چه ظالم – واجب دانسته است .
در روایتی از پیامبر اکرم -صلّی الله علیه و آله-می خوانیم که احسان به والدین ازبزرگ ترین واجبات بوده و ارزش آن از نماز اول وقت نیز بیشتر می باشد . پس یادمان باشد که نیکی به پدرو مادر را از امور مستحبی نشماریم .
راستی! چرا خداوند مقام احسان به والدین را همراه با اطاعت خویش آورده است ؟ چرا رضای خودش را دررضای والدین قرارداده است؟ و یا چرا وظیفه احسان به والدین را حتی اگر ستمکارباشند ازفرزندان ساقط نمی کند؟
این حکم اخلاقی از سوی خدایی آمده که بشر را خلق کرده و بی نهایت دوستش می دارد و به راههای سعادت و کمال او بیشتر از خودش واقف است. بنابراین تمام احکام او، مطابق با همه ابعاد وجودی انسان می باشد.
هر چقدر ایمان ما به خداوند قوی تر باشد، اعتمادمان به صحت احکامش بیشتر بوده و اطاعت ازدستورات او برایمان لذت بخش تر و آسان تر خواهد بود، حتی اگر دسته ای از این احکام مطابق میل و سلیقه ما نباشند.
احسان به والدین ، راه میان بر سعادت ابدی
نتیجه یک زندگی موفق، تولد سالم انسان به برزخ می باشد و این زمانی محقق خواهد شد که ما در تمام طول زندگی مان، تسلیم محض خداوند علیم بوده و برای اجرای هرحکمی، چرا و چگونه های بسیاری در ذهنمان نقش نبندد.
شخصی خدمت رسول اکرم -صلی الله علیه و آله-رسید و پرسید : ما حقُّ الوالدین علی ولدهما؟
حق والدین برفرزندانشان چیست ؟ ایشان پاسخ گفتند : هُما جنتک و نارُک ، آنها بهشت و جهنم تو هستند.
بنابراین روایت می توان گفت که تولد سالم به آخرت و شادمانی های ابدی هر انسانی در گروی رضایت والدینش است ، به گونه ای که هیچ عبادتی نمی تواند انسان را از رضایت والدینش معاف گرداند.
فراموش نکنیم که هیچ عبادت و عمل صالحی بالاتر از احسان به والدین نیست ، پس هرگز هیچ عمل صالحی را جایگزین احسان به کسانی نکنیم که سعادت و شقاوت ابدی مان در گروی رضایت آنهاست.
مصادیق احسان به والدین
امام صادق -علیه السلام-مقصود از احسان به والدین را مصاحبت نیکو با آنها بیان فرموده اند که از مصادیق آن می توان به چند مورد زیر اشاره کرد :
۱- به زحمت نینداختن پدر و مادر
۲- پیشی گرفتن دررفع نیازهای آنها قبل از آنکه خواسته هایشان را به زبان بیاورند.
۳- تلاش برای انجام دادن اموری که خوشحالشان می کند و دوری از مواردی که منفور آنهاست .البته اگر این موارد مطابق با رضایت خداوند باشد .

اثرات وضعی احسان به والدین

درزندگی انسان
پسرو دختر امروز ، پدر و مادر فردایند و کرنش و تواضع امروز آنها درمقابل والدینشان ، به احترام و احسان فرزندانشان نسبت به آنها درآینده خواهد انجامید . امام صادق -علیه السلام- می فرمایند:
برّوا ابائکم ، یبرّکم ابناءَ کُم . به پدر و مادرتان نیکی کنید تا فرزندانتان به شما نیکی کنند.
اثرات وضعی نافرمانی و بی حرمتی به پدر و مادر، قطعاً در آینده گریبانگیر انسان خواهد شد، اما ترس از این موضوع نباید به جای رضای خدا، انگیزه ما از احترام به والدینمان باشد.
دعای خیر والدین، کلید گشاینده درهای بسته
دعای پدر و مادر در حق فرزندان بسیار مستجاب و گره گشاست. برای حل مشکلاتمان، می توان از صمیم دل به آنها توسل جوئیم و حتی بعد از وفاتشان نیز، از این راه، از دعای خیرشان بهره مند گردیم . تلاش کنیم تا این گنجینه گرانبها را برای خوشبختی دنیا و آخرتمان ازکف ندهیم.
اطاعت بی چون و چرا از سه حکم الهی
خداوند در سه مورد برای هیچ کس اختیاری قرار نداده و همه را ملزم به اجرای این سه حکم دانسته است: ۱- وفای به عهد ۲- ادای امانت ۳- احسان به والدین
اگر در این سه مورد افراد مقابل شما، نیکوکار باشند یا فاسق ، تفاوتی دراجرای حکم نمی کند.

برگرفته از سلسله مباحث استاد محمد شجاعی

از امیرالمومنین على (علیه السلام ) روايت شده است كه :

مردى از شام براى او نوشت كه : من بار عيال به دوش دارم ، و اگر از وطنم دور شوم بر آنها مى ترسم (كه معاويه آزارشان كند) و به اموالم هم علاقه مندم و دوست دارم كه خدمت شما برسم ، حضرت پيغام داد: اهل و عيالت را جمع كن ، و مالت را نزد آنها بگذار، و صلوات بر پيغمبر و آلش بفرست و بگو: خدايا همه اينها به امر بنده ات على بن ابى طالب امانت من اند نزد تو، پس برخيز به سوى من بيا. آن مرد چنين كرد، و خبر به معاويه رسيد كه او به سوى امیرالمؤمنین علی (علیه السلام ) فرار كرده ، معاويه دستور داد عيالش را اسير كرده به غلامى و كنيزى برگيرند و اموالش ‍ را غارت كنند، پس خداوند عيال او را شبيه عيال معاويه قرار داد و آن شر را از آنها دور كرد، و ترسيدند كه دزدان اموالشان را ببرند، خدا آن مال را به صورت مار و عقرب قرار داد، و هر وقت دزدان خيال بردنش را مى كردند آنها را مى گزيدند، تا آن جا كه امیرالمومنین على (علیه السلام) به آن مرد فرمود: مى خواهى مال و عيالت نزد تو بيايد؟گفت : آرى .حضرت گفت : خدايا آنها را بياور، ناگاه همه ، نزد آن مرد حاضر شدند! و چيزى از مال و عيالش مفقود نبود.

اثبات الهداة ج 4، ص 595