خدا همواره با ماست. مشكل از جانب ماست. ماييم كه با خدا نيستيم.
اگر خدا با ما نبود حتي براي يك لحظه نمي توانستيم وجود داشته باشيم. او زندگي ماست. چون نفس در ما جاري است. تپش قلب ماست.
آگاهي ماست. خدا هميشه با ماست اما ما هميشه با او نيستيم. آنگاه كه ما نيز با خدا باشيم، تحولي بنيادين رخ مي دهد. آنگاه تو از معنا، اهميت و ترانه زندگي آگاه مي شوي. آنگاه از اينكه خدا چقدر به تو ارزاني داشته، از اينكه چقدر به تو بخشيده شده است آگاه مي شوي. احساس شكرگزاري از وجودت برمي خيزد و اين شكرگزاري هسته اصلي دين و روح دين است. همه چيز ديگر تشريفاتي است. احساس شكرگزاري عين دينداري است.