خداوندا منم آدم
به دنبال گناهِ چیدن یک سیب ،
مرا راندی ز درگاهت
از آن زیبا بهشتِ جاودان خود
اینــچنین آواره ام کردی …

و من در ظلمتِ تاریکِ این دنیا
به دنبال مکانی خالی از آشوب میگردم
که در آن سر به روی خاک بگذارم
بیارم بی قراری های این دل را
بیارم آه و حسرت های این دل را
به پیش تو
ببینی و ببخشایی مرا با لطف و مِهر خود

و گاهی رو به رویت ،
خالی از هر فکر شیطانی
با تمام قلب خود ، آزاد بنشینم
و آنجا جز تو را هرگز نخواهم دید
و آنجا جز تو را هرگز نخواهم خواست

و گاهی من میان این همه پاکی
سرم را روی خاک پاک بگذارم
برای تو بمانم
بی هوس ، بی فکر شیطانی
نخواهم چیدن سیبی
نخواهم چیدن گندم
فقط فرصت بده تا بار دیگر عاشقت باشم …

خدایا دوستت دارم