خـــــبر آمیخته با بغض گلوگیره شده‌ستــــــــ
سیلِ دلشــوره و آشوبـــــ سرازیر شده‌ستـــــــ
ســـرِ دین طعمه سرنیزهِ تکفــــیر شده‌ستـــــــ
هر که در مدحِ عَلی شعرِ جدید آورده‌سـتــــــــ
گویی از مَعرکه‌ها نعشِ شهـــید آورده‌سـتـــــــ

بــــــنویســید تبــــــِ نـــاخــلفی‌ها مــــمـــنوع!
هــــدفــــ آزاد شـده، بــی‌هدفی‌ها مــــمـــنوع!
در دلِ عَــــــرش ورودِ ســَلَفــی‌ها مــــمـــنوع!

عرش یکـ روضهِ فاش استـ که داغوگیراستــــ
عرش… گفتیم…ـکه نام دِگـــرِ ســـــامرّاستـــــ

تــا «بـــهارِ عــَــربــی» روی عَلَفــــ بــاز کنـــــد
جـبهه در شـام و عراق از سه طرفـــ بــاز کــند
وای اگر دستـــ کجی پا به «نَجفـــــ» بـاز کـنـد

عاشـقِ شــیرِخدا، وارثــــ شمـشیر خداستـــــــ
سینه ی «ســنّی و شـیعه» سِپَر شیرخداستــــ

لَختــه‌ خونِ جـگرِ ماستـــــ به روی لبـــــــشان
کـورهِ ی دوزخیان، گـوشــه ‌نـشــینِ تـبـــــشان
لهــجهِ عِبـــری و لـــَحنِ عــــربـی مـــکتب‌شان

«نیل» را تابه «فراتـــ» آن‌چه که بودآتــش زد
شــکــ مــَکن مــاهــمه را مَــکرِ یــَهود آتــش زد

بــی‌ جـگرها جـــگرِ حــــَمزه به دنــدان گــیرند
انتــقامِ اُحـــُـد و بـَدر زِ طـــفـــــلان گـــــــیرند
چه تـَـقاصی زِ لبـــــــــِ قــاریِ قــــرآن گیـــــرند

بیــــــشتر زان که ازایـــن قوم بَـدی می‌جوشـد
از زمین غیرتـــــِ حــُـجربنِ عَدی می‌جـــــوشد

سنگ تکفیر به آیینه ی مذهبـــــ؟! هیهاتـــــــ!
ذوالفقارِ عَلی و رَحم به مَرحَبــــ؟! هیهاتـــــــ!
دستـــِ خولی طرفــِ مَعجَرِ زینبـــ؟! هیهاتــــــــ!

ما نمکــ‌ خورده یِ عشـــقیم به زینبـــــ سوگــند
پاســـــبانــــان دَمِشـقیـــم به زینبـــــ ســوگــند

داسِ تــــکفــــیر گل از ریــشه بچیـند؟! هرگز!
کفـــر بـــَر ســـینهِ توحـــــید نِشـــیند؟! هرگز!
مرتـــضی همــسرِ خود کــشـته ببـیند؟! هرگز!

پایــتان گــر طرفـــــِ کـربــ ـوبَلا بـــاز شـــــــود
آخــرین جـــنگـــِ جــــهانیِ حَـــق آغــاز شــــود