مسلماناني كه علاقه دارند، راه عبادت را بپيمايند و تمام اعمالشان صحيح و طبق دستور شرع مقدس انجام شود، بايد در شناخت تعاليم الهي كوشا و جدي باشند و از راهنمايي و ارشاد دين شناسان ، آنطور كه بايد و شايد استفاده نمايند، تا در اداي فرايض و سنن ، صراط مستقيم را بپيمايند و در بيراهه هر قدر هم خفيف باشند، قدم نگذارند.
اولياي گرامي اسلام ، همواره مراقب دوستان و پيروان خود بودند و به صورت هاي مختلف ، آنان را متوجه مي نمودند و اگر در موردي غفلتي را مشاهده مي كردند، همانند پدري مهربان تذكر مي دادند و مسير صحيح را ارائه مي نمودند.
عن النبي صلي الله عليه و آله و سلم اءنّه دخل علي مريض فقال : ما شاءنك ؟ قال : صلّيت بنا صلاة المغرب فقراءت القارعة . فقلت : اللهم ان كان لي عندك ذنب تريد تعذبني به في الآخرة فعجّل ذلك في الدنيا فصرت كما تري . فقال : اء لا قلت ربنا آتنا في الدنيا حسنة و في الاخرة حسنة و قنا عذاب النار فدعا له حتي اءفاق .(1)
رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم بر مريضي وارد شد.
پرسيد: ((شما را چه شده است ؟))
عرض كرد: ((وقتي نماز مغرب را با ما به جماعت برگزار فرموديد، سوره قارعه را تلاوت نموديد و من پيش خودم گفتم : بار الها! اگر از من نزد تو گناهي است كه اراده داري مرا در قيامت به كيفر آن عذاب نمايي ، در آن عذاب تعجيل كن و در دنيا معذبم نما! بر اثر آن دعا چنين شدم كه ملاحظه مي فرماييد.))
حضرت فرمودند: ((بد سخني به زبان آوردي ! چرا نگفتي بار الها! در دنيا به ما حسنه اعطا كن و در آخرت حسنه اعطا فرما و ما را از عذاب آخرت مصون و محفوظ بدار!))
سپس رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم درباره عارضه اش دعا نمود و آن شخص بهبودي يافت .(2)

1- مستدرك الوسايل ، ج 2، ص 149.
2- شرح و تفسير دعاي مكارم الاخلاق ، ج 3، ص 34.