سید بن طاووس می‌‌گوید:
شبی در سامرا وارد سرداب امام زمان شدم، صدای ملکوتی امام را در حال مناجات با خالق یکتا شنیدم که می‌فرمودند:

اَللّهُمَّ اِنَّ شیعَتَنا مِنّا خُلِقُوا مِنْ فاضِل طینَتِنا وَ عَجِنُوا بِماءِ وِلایَتِنا اَللّهُمَّ اَغْفِرْ لَهُمْ مِنَ الذُّنُوبِ ما فَعَلُوهُ اِتّکالاً عَلی حُبَّنا وَ وِلائِنا یَوْمَ الْقِیامَهِ وَ لا تُوأخِذْهُمْ بِما اَقْتَرَفُوهُ مِنَ السَّیّاتِ اِکْراماً لَنا وَ لا تُقاصَّهِمْ یَوْمَ الْقِیامَهِ مُقابِلَ اَعْدائِنا فَاِنْ خَفَّفَتْ مَوَازینُهُمُ فَثَقَّلْها بِفاضِلِ حَسَناتِنا.

پروردگارا
شیعیان ما از ما هستند
از زیادی گِلِ ما خلق شده‌اند و به آب ولایت ما عجین گشته‌‌اند
خدایا آنها را بیامرز و گناهانشان را عفو فرما

پروردگارا
آنها را روز قیامت در مقابل چشم دشمنان ما مؤاخذه مفرما
چنانچه میزان گناهانشان بیشتر و حسناتشان کم است
از اعمال من بردار و به حسنات آنها بیفزای.

نقل از مرحوم علامه مجلسی قدس سره از ملحقات کتاب انیس العابدین و علامه میرزاحسین نوری قدس سره م،ی‌باشد.
بحارالانوار، ج 53، ص 302.