رمضان ، دعوت است و تو مهمان !
دعوتی است معنوی و تو میهمان خدایی!
مگر نه اینکه مهمان باید به دلخواه صاحبخانه رفتار کند؟
مگر نه اینکه هر چه را میزبان آورد باید تناول کرد و هر جا که او گفت ، آرمید؟!
از کجا آمده ای و به کجا خواهی رفت؟
تا کجا می توانی پرواز کنی و با کدام بال و پر و به سوی کدام مقصود و در کدام جهت؟
آیا خود را شناخته ای تا بدانی که برای چه کاری؟
اساسا برای این جهانی یا متعلق به آن جهان؟
برای بقایی یا فنا؟برای ماندن یا رفتن؟
برای عروج یا سقوط؟برای صعود یا هبوط؟
هیچ اندیشیده ای که در پرواز چه عاملی نیرویت می دهد و کدام عامل بال و پرت را می شکند؟
دنیای “تو در تو"و شگفتِ"دل” را گشته ای؟
نفس هزار چهره را شناخته ای تا با هر نقابی که بر نفسانیت می زند و پیش می آید آنرا بشناسی و از هر جا حمله آورد به ضد حمله بپردازی و هرگاه زهر ریخت پاد زهر بکار ببری؟
((ماه رمضان))برای سلوک این راه است.
برای هجرت درونی است و برای سیر در دنیای باطن است.
برای آنست که ارزشهای متعالی را در عمق وجود خویش جای دهی و پدید آوری.
برای آنست که اخلاق جز بافت درونی تو شود نه حرکت خشک بیرونی.
اگر شوق به خیر و تقوا در عشق به الله را در دل مشتعل ساختی ….
دریغ …که این فرصت بگذرد و کاری نکنی که خدا را از خویش راضی کنی.
از تو حرکت و همت ، از خدا برکت و توفیق……ان شاالله.