حضرت علّامه سیّد محمّدحسین طباطبایی :

  هنگامی که در نجف اشرف به درس و بحث اشتغال داشتم ،

  یکی از روزها مرحوم میرزا علی قاضی به من برخورد کرد و بدون مقدّمه گفت :

  ( اگر طالب دنیایی ، نماز شب بخوان و اگر طالب آخرتی ، نماز شب بخوان ! )

  و همین دیدار و گفت و گوی کوتاه منشأ آشنایی من با استاد شد.

  به قول حافظ شیرازی :
  ( دولت آن است که بی خون دل آید به کنار )

  قبل از آنکه به محضر وی بار یابم ، خود را از کتاب های فلسفی و معقول بی نیاز می دیدم و . . .

  ولی پس از بهره مند شدن از فیوضات ربّانی این استاد بزرگوار ،

  یک باره احساس کردم که گویا تاکنون از حکمت و فلسفه چیزی عایدم نشده است.