مرحوم محدث قمی فرمودند:

روزی در وادی السلام نجف اشرف برای زیارت اهل قبور و ارواح مومنین رفته بودم، در این میان از ناحیه دور نسبت به جایی که من بودم ناگهان صدای شتری که میخواهند او را داغ کنند بلند شد، و صیحه میکشید و ناله میکرد؛ بطوریکه گویی تمام زمین وادی السلام از صدای نعره ی او متزلزل و مرتعش بود.

من با سرعت برای استخلاص آن شتر بدان سمت رفتم. چون نزدیک شدم دیدم شتر نیست، بلکهدجنازه ای را برای دفن آورده اند و این نعره از این جنازه بلند است. و آن افرادی که متصدی دفن او بودند ابدا اطلاعی نداشته و با کمال خونسردی و آرامش مشغول کار خود بودند.مسلما این جنازه از مرد متعدی و ظالمی بوده است که در اولین وهله از ارتحال به چنین عقوبتی دچار شده است، یعنی قبل از دفن و عذاب قبر ، از دیدن صور برزخیه وحشتناک گردیده و فریاد براورده است.

  معاد شناسی علامه حسینی طهرانی/ مجلس چهارم/ص۱۴۱