دین تغییردهنده و تصحیح کننده ی فرهنگ

خصوصیت دین این است که وقتی وارد جامعه ای شد فرهنگ آن جامعه را تغییر می دهد، لذا قرآن می فرماید:

«هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ»[1]؛« پیامبری را فرستادیم که آنها را پاک کند، اخلاق و فکر آنها را تطهیر نماید و کتاب و حکمت به آنها بیاموزد».

کتاب به معنای مجموعه ی مدوّن قوانین و مقررات و احکامی است که جامعه را اداره می کند مانند احکامی که در قرآن هست و (الحکمه) یعنی بینا و بصیر کردن آنان و دقایق و ظرایف پوشیده ی جهان را برای انسان ها روشن کردن. حکیم یعنی که جریانات و حقایق جهان و قوانین حاکم بر زندگی بشر را آن چنان که هست می بیند و اشتباه نمی کند. از حقایق جهان اینکه ملت ها نمی دانند قدرت حقیقی متعلق به انسان هاست و هیچ قدرت مادی و تسلیحاتی، پول و سیاست نمی تواند بر انسان ها غلبه کند و دیگر اینکه زندگی خوش و پرلذت برای انسان یک هدف و ایده آل نیست و نباید باشد و این جهان یک زندگی گذرا و یک مرحله است و راه است نه منزل و چگونه پیمودن آن سرنوشت انسان را معین می کند.[2]

[1]- سوره جمعه، آیه 2

[2]- همان، صص 279-278