ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺁﻟﻪ :
ﻓِﻰ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥِ ﻣُﻀﻐَﺔٌ ﺍِﺫﺍ ﻫﻰَ ﺳَﻠِﻤَﺖ ﻭَ ﺻَﺤَّﺖ ﺳَﻠِﻢَ ﺑِﻬﺎ ﺳﺎﺋﺮُ ﺍﻟﺠَﺴَﺪِ، ﻓَﺎﺫﺍ ﺳَﻘِﻤَﺖ ﺳَﻘِﻢَ ﺑِﻬﺎ ﺳﺎﺋﺮُ ﺍﻟﺠَﺴَﺪِ ﻭَ ﻓَﺴَﺪَ، ﻭَ ﻫِﻰَ ﺍﻟﻘَﻠﺐُ؛

ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭘﺎﺭﻩ ﮔﻮﺷﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺳﺎﻟﻢ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺑﺪﻧﺶ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﻰ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺁﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺷﻮﺩ، ﺩﻳﮕﺮ
ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺑﺪﻧﺶ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻭ ﻓﺎﺳﺪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﻧﺪ. ﺁﻥ ﭘﺎﺭﻩ ﮔﻮﺷﺖ، ﻗﻠﺐ ﺍﺳﺖ .

ﺧﺼﺎﻝ ﺝ1، ﺹ 31

حدیث  از امام حسن علیه السلام :

النَّاسَ سَمِعُوا قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ رَسُولِهِ لَأَعْطَتْهُمُ السَّمَاءُ قَطْرَهَا، وَ الْأَرْضُ بَرَكَتَهَا، وَ لَمَا اخْتَلَفَ فِي هَذِهِ الْأُمَّةِ سَيْفَانِ، وَ لَأَكَلُوهَا خَضْرَاءَ خَضِرَةً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ .
اگر مردم سخن خدا و پيامبرش را مى‏ شنيدند، آسمان بارانش را و زمين بركتش را به آنان مى‏ بخشيد و هرگز در اين امّت، اختلاف و زد و خورد پيش نمى ‏آمد و همه از نعمت سر سبز دنيا تا روز قيامت، برخوردار مى‏ شدند.

امالى(طوسى) ص 566، ح 1174

امام صادق علیه السلام :

به خدا قسم سه چيز حق است: هيچ ثروتى بر اثر پرداخت صدقه و زكات كم نشد، در حق هيچ كس ستمى نشد كه بتواند تلافى كند، اما خويشتندارى نمود مگر اين كه خداوند بجاى آن به او عزت بخشيد و هيچ بنده اى درِ خواهشى را به روى خود نگشود مگر اين كه درى از فقر به رويش باز شد.

ثَلاثَةٌ اُقسِمُ بِاللّه ِ أَنَّهَا الحَقُّ ما نَقَصَ مالٌ مِن صَدَقَةٍ و َلا زَكاةٍ وَ لا ظُلِمَ أَحَدٌ بِظَلامَةٍ فَقَدَرَ أَن يُكافِئَ بِها فَكَظَمَها إِلاّ أَبدَ لَهُ اللّه ُ مَكانَها عِزّا و َلا فَتَحَ عَبدٌ عَلى نَفسِهِ بابَ مَسأَلَةٍ إِلاّ فُتِحَ عَلَيهِ بابُ فَقرٍ؛
بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 75، ص209، ح79

امام صادق عليه‏السلام :

اِنَّ الشَّيطانَ لَيَطمَعُ فى عالِمٍ بِغَيرِ اَدَبٍ اَكثَرُ مِن طَمَعِهِ فى عالِمٍ بِاَدَبٍ ، فَتَاَدَّبوا وَ اِلاّ فَاَنتُم اَعرابٌ ؛

شيطان ، در عالِمِ بى‏بهره از ادب بيشتر طمع مى‏كند تا عالِمِ برخوردار از ادب .

پس ادب داشته باشيد وگرنه شما، بيابانى (فاقد تمدّن) هستيد.

(أعلام الدین فی صفات المؤمنین،ص96)

امام صادق عليه السلام ـ در توصيف مؤمنان كامل -

هُمُ البَرَرَةُ بِالإِخوانِ في حالِ اليُسرِ وَ العُسرِ ، المُؤثِرونَ عَلى أنفُسِهِم في حالِ العُسرِ ، كَذلِكَ وَصَفَهُمُ اللّه ُ فَقالَ : «وَ يُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَ لَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَ مَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَـئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» ، فازوا وَ اللّه ِ و أفلَحوا

آنان ، كسانى اند كه در آسايش و سختى به برادرانْ نيكى مى كنند ،

و در هنگام تنگ دستى ، ايثار مى كنند .

اين گونه ، خداوند ، ايشان را توصيف كرده و فرموده است :

«و [ديگران را] بر خويشتن ، مقدّم مى دارند ،

هرچند خودشان نيازمند باشند .

و آنها كه از آزمندىِ نفس خويش ، مصون بمانند ،

آنان ، همان رستگاران اند» .

به خدا سوگند كه اينان ، كامياب و رستگار شدند

الاُصول الستّة عشر : ٦

امام سجاد علیه السلام :

المؤمنُ مِن دُعائهِ ‏على ثلاثٍ: إمّا أن يُدَّخَرَ لَهُ، و إمّا أن يُعَجَّلَ لَهُ، و إمّا أن يُدْفَعَ عَنهُ بَلاءٌ يُريدُ أن يُصِيبَهُ؛

دعاى مؤمن از سه حال خارج نيست: يا برايش ذخيره مى‏ گردد، يا در دنيا برآورده مى‏ شود، يا بلايى را كه مى‏ خواهد به او برسد، دفع مى ‏شود.

تحف العقول، ص 280

قطب الدين راوندى رحمه الله در كتاب «الدعوات» از حضرت جواد عليه السلام نقل كرده است كه فرمود : يكى از اصحاب امام رضا عليه السلام مريض شد ، آن حضرت به عيادت او رفت و فرمود : تو را چگونه مى‏ يابم ، و در چه حالى هستى ؟

عرض كرد : مرگ را بعد از شما ملاقات كردم (مقصودش شدّت بيمارى و سختى و درد و ناراحتى است) .

امام عليه السلام فرمود : مرگ را چگونه ملاقات كردى ؟

عرض كرد : سخت و دردناك .

فرمود : مرگ را ملاقات نكردى بلكه چيزى كه تو را آگاه كند و بعضى از احوال مرگ را به تو نشان دهد ديدار كرده ‏اى .

إنّما النّاس رجلان: مستريح بالموت، ومستراح منه(8) فجدّد الإيمان باللَّه وبالولاية تكن مستريحاً .

مردم نسبت به مرگ دو قسمند : گروهى با مردن راحت مى‏شوند ، و گروهى با مردن آنها ديگران راحت مى‏شوند . پس ايمان به پروردگار و ولايت ما اهل بيت را تازه كن تا از قسم اوّل باشى و راحت شوى .

آن شخص به دستور امام‏ عليه السلام عمل نمود سپس عرض كرد: اى فرزند رسول خدا! اينها فرشتگان پروردگارند كه با درود و احترام و هدايا آمده ‏اند بر شما سلام مى‏ كنند و در حضورت ايستاده‏ اند ، به آنها اجازه دهيد كه بنشينند.

امام رضا عليه السلام فرمود : اى فرشتگان پروردگار من بنشينيد .

سپس به آن مريض فرمود : از اين فرشتگان بپرس : آيا به آنها دستور داده شده است كه در حضور من بايستند ؟ مريض گفت :

سألتهم فذكروا أنّه لو حضرك كلّ من خلقه اللَّه من ملائكته لقاموا لك ولم يجلسوا حتّى تأذن لهم، هكذا أمرهم اللَّه عزّوجلّ.

از آنها سؤال كردم ، جواب دادند كه اگر همه فرشتگانى كه خدا آفريده است در پيشگاه شما حاضر شوند همگى خواهند ايستاد و هرگز نمى ‏نشينند تا به آنها اجازه دهى ، و اينگونه خدا به آنها دستور داده است .

بعد از آن چشمانش را روى هم گذاشت و عرض كرد : «السلام عليك يابن رسول اللَّه» ، درود بر تو اى فرزند رسول خدا ، اين شخص شما است كه به همراه پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله وسلم و ديگر امامان معصوم عليهم السلام در نظرم مجسّم گشته ‏ايد ، و از دنيا رفت .

(دعوات راوندى : 248 ح 698، بحار الأنوار : 194/6 ح 45، و72/49.)

حديثي زيبا از امام رضا(ع) :

از امام رضا(عليه السلام) درباره بهترين بندگان سؤال شد.ايشان فرمودند:

آنان كه هر گاه نيكى كنند خوشحال شوند،
و هرگاه بدى كنند آمرزش خواهند،
و هر گاه عطا شوند شكر گزارند
و هر گاه بلا بينند صبر كنند،
و هر گاه خپشم كنند درگذرند.

(تحف‌ العقول‌ ، ص‌ 469)