شیخ بهائی:
آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا:
اگر بسیار کار کند، می‌گویند احمق است.
اگر کم کار کند، می‌گویند تنبل است.
اگر بخشش کند، می‌گویند افراط می‌کند.
اگر جمع گرا باشد، می‌گویند بخیل است.
اگر ساکت و خاموش باشد می‌گویند لال است.
اگر زبان‌آوری کند، می‌گویند ورّاج و پرگوست.
اگر روزه برآرد و شب‌ها نماز بخواند می‌گویند ریاکار است.
و اگر نکند میگویند کافر است و بی‌دین.
لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد.
و جز ازخداوند نباید ازکسی ترسید.
پس آنچه باشید که دوست دارید.