زمین دلتنگ و مهدى بیقراراست‏

فلک شیدا، پریشان روزگار است

‏

دلا، آدیـــــــنه شد، دلبر نیـــــامد

غـــروب انتـــظارم سرنــــــــیامد

همه دلــــــها پر از آه و غم و درد

همه آلاله‏ها پـــــــــــژمرده و زرد

نفس‏ها خـــسته و در دل خموشـند

فغانها بى‏ صدا و پرخروشــــــــند

نه رنگى از عدالت، نى از صداقت‏

در و دیوار دارد نقش ظــــــلمت

‏

شده پرپر گـــــــــل مهر و محـبّت‏

همــه دلـــــــها شده سرشار نفرت

شده شام یتیمان، نالــــــه و اشــک‏

برد هرکــس به کاخ دیگرى رشک

‏

شده پژمـــــــرده غنچه در چمنزار

بگشت آواره گل در کوى گـــــلزار

نشسته دیو بر دلـــــــــــهاى خفته‏

همه جا بذر نومــــــــــــیدى شکفته

‏

زده زنـــــــــــگارها آئین و مذهب‏

دمى، رویى زسرور نیست یا رب

‏

به اشک چشم و مهر و ماه، سوگند

به آه و ناله دلــــــــــــــهاى دربند

اگر نرگس زهجرت زار زار است‏

شقایق تا قیامت دغـــــــــدار است