آیت الله مجتهدی تهرانی(ره):

  در قم ما شبهای جمعه در درس اخلاق حاج آقا حسین فاطمی(ره) شرکت می کردیم و ایشان این شعر را زیاد می خواندند که :

 صمت و جوع و سهر و عزلت و ذکر به دوام
  نا تمامان جهان را کند این پنج تمام

 《 صمت》 یعنی سکوت، شما اگر وارد مجلسی شدید که یک عده این طرف حرف می زنند، یک عده آن طرف، یک عده غیبت می کردند، یک عده بد گویی آن دسته را می کردند و آن دسته بدگویی این دسته را ، شما باید از آن مجلس خارج شوید. 

  اگر سخنان آنها غیبت هم نیست نباید خودت را وارد حرف های بیهوده آنها کنی. به درس و مطالعه بپرداز!

 《جوع》 یعنی گرسنگی و ضد پرخوری است.
یعنی با شکم پر نمی شود درس خواند و شب ها بیدار شد و نماز شب خواند. غذاری سبک بخورید. 

 《سهر》 یعنی بیدار شدن قبل از اذان صبح، طلبه باید سحر بیدار شود، طلبه ای که تا تیغ آفتاب بخوابد به درد طلبگی نمی خورد.

 《عزلت》 یعنی کناره گیری از مردم. البته کناره گیری از مردم بد ، نه مردم خوب!
با مردم خوب دوست باشید. در روایات هم آمده است که :
جلس الصالح خیر من الوحده
《دوست صالح و نیکوکار بهتر از تنهایی است》