1- سلام به شخص مرده نمیرسد
پس چرا شما شیعیان میگویید
سلام بر حسین علیه السلام ؟
باید بگویید حسین رضی الله عنه. اگر سلام به شخص مرده نمیرسید
خداوند در قرآن نمی فرمود:
” سلام علی ابراهیم” یا” سلام علی نوح نبی الله”

2-قسم خوردن به امام معصوم شرک است
شما شیعیان چرا میگویید به امام حسین قسم فلان؟

اگر قسم خوردن به غیر خدا شرک است؛
خود خداوند نیز مشرک است؛
چرا که در قرآن میفرماید “والشمس” “والضحی” ” والتین"، پس قسم خوردن به شخصی که
مقامش از زیتون و خورشید که در قرآن به آنها سوگند یاد شده بالاتر است اشکالی ندارد .

3- بوسیدن چیزی که از کربلا یا نجف بعنوان تبرک آورده اند شرک است پس چرا شما شیعیان وسایل مقدس را میبوسید؟

اگر بوسیدن چیزهای مقدس شرک است؛
پس حضرت یعقوب(ع) هم نیز مشرک است ،
زیرا که طبق آیه قرآن
حضرت یعقوب لباس حضرت یوسف را بوسید و به چشمانش کشید و چشمان نابینایش شفا یافت .

4- امام حسین مرده است
و کمک گرفتن از فرد مرده شرک و حرام است . “و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء…”
طبق آیه قرآن امام حسین نیز زنده است
و همانطور که در زندگی روزمره از خیلی از افراد زنده کمک میگیریم
از امام حسین(ع) کمک گرفتن هم اشکالی ندارد.

چه کارهایی در قیامت باعث حسرت و پشیمانی خواهد شد؟!

پاسخ اجمالی

در نگاهی کلی هر گناهی که انسان می‌توانست انجام ندهد ولی انجامش داد، و هر کار خیری که می‌توانست انجام دهد اما در انجام آن کوتاهی نمود، در روز قیامت موجب حسرت و پشیمانی خواهد شد.

با توجه به این قاعده ی کلی، اما در احادیث به مواردی از چیزهایی که در قیامت موجب حسرت و پشیمانی خواهد شده، به صورت ویژه اشاره شده است.

ما در این فرصت به بیان چند نمونه بسنده خواهیم نمود.
1. ستودن عدالت و عمل نکردن به آن
2. پیروى از هواى نفس و شهوات جسمانى
3. مجلسی که بدون یاد خدا به پایان برسد
4. جلسه‌ای که بدون ذکر خدا، پیامبر و اهل بیت تمام شود
5. کوتاهى کردن در حق جانب خدا
6. انفاق وارث از ارث حرامی که برجا گذاشته
7. گذراندن عمر به غفلت
8. دانشمند بدون عمل
9. محاسبه نکردن اعمال قبل از روز حساب
10. حافظ قرآنی که بر تلاوت مداومت ندارد

ﺁﻳﺎ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻫﻢ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺩﺍﻧﺪ!؟
ﭘﺎﺳﺦ:
ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻲ ﺭﺣﻤﺔ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﮔﻮﻳﺪ:
ﺍﺑﻠﻴﺲ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﺪّﻩ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ، ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻔﺖ: ﻭﺍﻱ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ، ﭼﺮﺍ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻣﻲ‌ﻛﻨﻴﺪ؟ ﮔﻔﺘﻨﺪ:
ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﻣﻲ‌ﺩﺍﻧﻲ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﻣﺎ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ؟
ﮔﻔﺖ: ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻳﺶ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺗﺎﻥ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﻫﺮ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻢ، ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﺍﻭﺳﺖ،
ﮔﻔﺘﻨﺪ:
ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻟﻴﺎﻥ ﻭ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻲ؟
ﮔﻔﺖ: ﻧﻪ ﺍﺯ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺍﻭ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻟﻴﺎﻥ ﺍﻭﻳﻢ، ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻦ ﻋﻠﻲ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩﺷﻤﻨﻲ ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺷﺮﻳﻚ ﻣﻲ‌ﺷﻮﻡ،
ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﭼﻴﺰﻱ ﺑگو!
ﮔﻔﺖ: ﮔﻮﺵ ﻛﻨﻴﺪ، ﺍﻱ ﻧﺎﻛﺜﻴﻦ ﻭ ﻗﺎﺳﻄﻴﻦ ﻭ ﻣﺎﺭﻗﻴﻦ، ﻣﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﻨّﻴﺎﻥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻛﺮﺩﻡ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﻭّﻝ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻠﺎﺋﻜﻪ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻛﺮﺩﻡ، ﺭﻭﺯﻱ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﺫﺍﺕ ﺍﺣﺪﻳّﺖ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻳﻚ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻧﻮﺭ ﻋﺠﻴﺒﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﻭّﻝ ﻋﺒﻮﺭ ﻛﺮﺩ، ﭘﺲ ﻣﻠﺎﺋﻜﻪ ﺑﻪ ﺳﺠﺪﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ: «ﺳُﺒّﻮﺡٌ ﻗُﺪّﻭﺱٌ» ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭِ ﻣﻠﻚ ﻣﻘﺮّﺏ ﻳﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺮﺳﻠﻲ ﺍﺳﺖ،
ﺍﻣّﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﻧﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪ: «ﻧﻪ ﻧﻮﺭ ﻣﻠﻚ ﻣﻘﺮّﺏ ﻭ ﻧﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﺮﺳﻞ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻧﻮﺭ ﻃﻴﻨﺖ ﻭ ﮔِﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﺑﻴﻄﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ!

منابع::
ﺍﻣﺎﻟﻲ ﺻﺪﻭﻕ: ﺹ 427،
ﺑﺤﺎﺭﺍﻟﺎﻧﻮﺍﺭ: ﺝ 39، ﺹ 162،
ﻣﺪﻳﻨﺔ ﺍﻟﻤﻌﺎﺟﺰ: ﺝ 1، ﺹ 123،
ﻋﻠﻞ ﺍﻟﺸﺮﺍﻳﻊ: ﺹ 143.

حق فرزند تو آنست که بدانی او از توست و در این جهان در نیک و بد خویش وابسته توست و با تو نسبت به پرورش دادن خوب و راهنمایی کردن او به راه پروردگارش و یاری رساندن به او در اطاعت خداوند هم درباره خودت و هم حق او مسئول هستی و بر اساس این مسئولیت پاداش میگیری و کیفر میبینی پس در کار فرزند همچون کسی عمل کن که کارش را در این دنیا به حسن اثر خویش آراسته میکند و تو به سبب حسن رابطه میان خود و او و سرپرستی خوبی که از او کرده ای و نتیجه الهی که از او گرفته ای نزد پروردگار خویش معذور باشی و قوتی نیست مگر قوت خداوند متعال.

متن عربی:
و اما حق ولدك فتعلم انه منك و مضاف اليك فى عاجل الدنيا بخيره و شره و انك مسؤ ول عما وليته من حسن الادب و الدلالة على ربه و المعونة له على طاعته فيك و فى نفسه ، فمثاب على ذلك و معاقب ، فاعمل فى امره عمل المتزين بحس اثره عليك فى عاجل الدنيا، المعذر الى ربه فيما بينك و بينه بحسن القيام عليه و الاخذ له و لا قوة الا بالله .

آیا پاداش زیارت قبر امام رضا(علیه السلام) بیشتر از پاداش زیارت قبر امام حسین(علیه السلام) است؟

پاسخ

ائمه ی اطهار(علیه السلام)، هر کدام در شرایط خاصی زندگی می‌کردند و بر اساس همان شرایط، رویکردهای خود را تنظیم می‌کردند و تمامشان نور واحدی بودند،

اما همان‌گونه که پیرامون برتری هر یک از ائمه بر دیگری گفت‌وگوهایی شده است، در مورد برتری زیارت قبر برخی ائمه بر دیگر امامان نیز بحث‌هایی وجود دارد که به نظر می‌رسد این برتری‌ها نیز معلول شرایط زمانی بوده‌ است.

در همین راستا، روایات بسیاری در فضیلت زیارت قبر امام رضا(علیه السلام) نقل شده است که برخی از آنها نشانگر برتری این زیارت بر زیارت قبر امام حسین(علیه السلام) است.

على بن مهزیار نقل می‌کند؛ از امام جواد(علیه السلام) پرسیدم:

فدایت شوم زیارت امام رضا(علیه السلام) افضل است، یا زیارت امام حسین(علیه السلام)؟

آن‌حضرت فرمود:

زیارت پدرم افضل است؛ زیرا امام حسین(علیه السلام) را هر گروهى از مردم زیارت می‌کنند، ولى پدرم را زیارت نمی‌کند، مگر شیعیان خاص و خالص ما.

متن کامل پرسش

کسی که نماز استیجاری قبول می‌کند، چه چیزهایی از نماز را حتما باید بخواند؟ مثلا آیا لازم است برای نماز اذان بگوید، یا سه بار تسبیحات اربعه را گفته و یا باید قنوت را بخواند؟ در مجموع انجام چه مقداری از مستحبات، در نماز استیجاری واجب است، رعایت شود؟

پاسخ

هر گاه در نماز استیجاری کیفیت خاصى برای نماز شرط نشده و شکل خاصی که اطلاق عقد اجاره، به آن انصراف پیدا کند هم وجود نداشته باشد، بر اجیر لازم است که نماز را با مستحباتى که انجام آن متعارف است بجا آورد، ولى واجب نیست که براى هر نمازى اذان بگوید.[1]

[1]. ر. ک: امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج‌1، ص 839، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ هشتم، 1424ق.

متن کامل پرسش
فقها خیلی به «بنای عقلاء» استناد می‌کنند. بنای عقلاء چه جایگاهی در فقه دارد؟

پاسخ
یکی از ادله‌ای که اندیشمندان فقه و اصول در استنباط احکام و اثبات قواعد از آن بهره می‌گیرند، «بنای عقلاء» است.
تعریف بنای عقلاء
بناى عقلاء عبارت است از روش عموم مردم در گفت‌وگو و معاملات و روابط اجتماعى آنان. به گرایش عمومى و عرف عام «بناى عقلاء» گفته می‌شود.[1]
مقدار دلالت بنای عقلاء
بنای عقلاء هم در اثبات حکم شرعی کلی واقعی – که در علم فقه از آن بحث می‌شود – استفاده می‌شود، خواه در حکم تکلیفی؛ مثل اباحه تصرف در مال غیر با رضایت مالک، اگرچه به زبان بیان نکند و خواه در حکم وضعی؛ مانند ضمان در باب اتلاف، و هم در اثبات حکم شرعی ظاهری – که در علم اصول فقه از آن بحث می‌شود – به کار می‌رود؛ مثل حجیت ظواهر و خبر واحد ثقه.
بنای عقلاء در تنقیح موضوعات هم به کار می‌رود، و آن هم به دو شکل صورت می‌گیرد:
الف. گاهی بنای عقلاء جهت تنقیح موضوع حکم شرعی به کار می‌رود.
ب. و گاهی فهم ما را از دلیل شرعی، روشن و منقح می‌نماید.[2]
جایگاه بنای عقلاء در استنباط احکام فقهی
می‌توان یکى از ادله فقهی را بناى عقلاء دانست. البته در فقه کمتر به این دلیل توجه شده است؛ زیرا ایشان با ‌وجود روایات، خود را بی‌نیاز از بناى عقلاء دانسته‌اند. اما از آن‌جایى که استناد به بناى عقلاء در بسیارى از فروع که بر این قاعده متفرع می‌گردند، تأثیر دارد لذا ضرورى است به بناى عقلاء نیز استناد شود،[3] چنانچه بسیارى از قواعد فقه مانند: قاعده «ما یضمن و ما لا یضمن»، قاعده «اصالة الصحة» و … نیز مستند به بناى عقلاء می‌باشند. بناى عقلاء در استنباط احکام نقش بسیار مؤثرى را ایفاء می‌کند.
بدیهى است که مقصود از بناى عقلاء هر گونه بنایى است که با روش‌هاى عقلایى سازگارى داشته باشد، ولی چنانچه اگر عقلاء اعمالى را انجام دهند که با اصول عقلانى هماهنگ نباشد یا با اصول عدالت سازگارى نداشته باشد، نمی‌توان آن‌را داخل در حوزه بناى عقلاء دانست.

[1]. ولایى، عیسى، فرهنگ تشریحى اصطلاحات اصول، ص 127، تهران، نشر نی‏، چاپ ششم، 1387ش؛ ر.ک: «سیره مستمره، سیره متشرعه، بنای عقلا و عرف»، سؤال 10339.
[2]. اسدی، حسن، بناء عقلاء و جایگاه آن در ادله احکام، مجله تخصصی فقه و مبانی حقوق واحد، ص 121 – 122.
[3]. مرعشى‌ شوشترى، سید محمد حسن، دیدگاه‌هاى نو در حقوق، ج ‌2، ص 164، تهران، نشر میزان‌، چاپ دوم‌، 1427ق‌.

آیا امام زمان(عج) همه ساله در حج‏ حضور می‌یابند؟

پاسخ
بر اساس روایات؛ حضرت مهدى(عج) به عنوان امام زنده و غایب، هر سال در موسم حج حضور می‌یابد؛ مانند دیگر مسلمانان مناسک حج را به جاى می‌آورد؛ مردم را می‌بیند؛ اما آنان ‏او را نمی‌شناسند.
امام صادق(ع): «مردم، امام خود را، نمی‌یابند. وى در موسم (مراسم حج) حضور پیدا می‌کند. وى آنان را می‌بیند، ولى آنان وى را نمی‌بینند».[1]
محمّد بن عثمان عَمرى - یکى از نوّاب خاصّ امام زمان(ع) در غیبت صغرا - می‌گوید: «به خدا سوگند، صاحب الأمر(عج)، همه ساله در موسم حج حضور می‌یابد. او مردم را می‌بیند و می‌شناسد و مردم هم او را می‌بینند، ولى او را نمی‌شناسند».[2]
با این وجود در مواردی ادعا شده است؛ برخی شیعیان، به زیارت حضرتشان در این ایام موفّق شدند که اگرچه امکان چنین ملاقات محدودی را نمی‌توان انکار کرد، اما یکایک موارد ادعا شده را نیز نمی‌توان قطعی دانست.
به هر حال، نقل‌هایی در این زمینه وجود دارد که به یک مورد آن اشاره می‌کنیم:
على بن ابراهیم فَدَکى از أودى روایت می‌کند: من در حال طواف بودم، شوط ششم را تمام کرده، خواستم دور هفتم را آغاز کنم که ناگهان حلقه‌اى را در سمت راست کعبه دیدم و جوانى خوش‌سیما و خوش‌بو و هیبت‌دار را دیدم که با تمام هیبتش از مردم دوری نمی‌گزید! من زیباتر از کلام و شیرین‌تر از منطق و خوش‌نماتر از نشستن او ندیده بودم، رفتم با او سخن گویم، مردم مرا راندند، پس از بعضى ایشان پرسیدم: این شخصیت کیست؟!
گفتند: فرزند رسول خدا است، هرسال یک روز براى خواصّش ظاهر می‌شود و با آنها صحبت می‌کند.
گفتم: اى آقاى من! نیازمند راهنمایى هستم، مرا راهنمایى کن! خدا تو را راهنما شود! پس یک ریگ به من داد و من برگشتم. یکى از هم‌نشینانش از من پرسید: فرزند رسول خدا به تو چه داد؟!
گفتم: یک «ریگ»، دستم را باز کردم دیدم قطعه‌اى از طلا است!
پس به راهم ادامه دادم ناگه او خود را به من رسانید و فرمود: «[با طلا شدن ریگ] حجّت براى تو ثابت شد و حقّ آشکار گردید و کورى از تو برطرف شد! آیا مرا می‌شناسى؟»
گفتم: خدایا! نه.
فرمود: «منم مهدى، منم قائم زمان، منم آن‌کس که زمین را از عدالت پُر می‌نمایم، بعد از پُر شدنش با ظلم و ستم؛ زیرا زمین از حجّت الهى خالى نمی‌ماند….».[3]

[1]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ‏2، ص 150، قم، دار الحدیث، چاپ اول، ‏1429ق.
[2]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، غفاری، علی اکبر، ج ‏2، ص 520، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق.
[3]. طوسی، محمد بن حسن‏، کتاب الغیبة، محقق، تهرانی، عباد الله، ناصح، علی احمد، ص 253 – 254، قم، دار المعارف الإسلامیة، چاپ اول، 1411ق.