سیمای حضرت زهرا (س) در روایات اهل تسنن چگونه است؟ 

  شخصیت فاطمة زهرا(س)، در روایات اهل تسنن به عنوان  بانویی جامع فضائل انسانی ترسیم شده است. حضرت زهرا(س) در دیدگاه اهل تسنن،  کانون اهل بیت پیامبر(ص)،  معصوم از هر خطا،  ضامن تداوم نسل پیامبر(ص)،  آگاه به حقایق دینی،  قاطع در دفاع از حق در دوران رسالت،  مدافع حریم ولایت پس از رحلت پدر،  محبوبترین شخص نزد رسول خدا(ص)، سرور زنان دو عالم و … معرفی شده است.

 
  به عنوان مثال، در کتب اهل سنت درباره معصوم بودن حضرت زهرا(س) آمده است: پس از نزول آیه تطهیر رسول خدا(س) به مدت شش یا نه ماه از کنار خانة حضرت فاطمه(س) عبور کرده و اهل خانه را با این تعبیر مورد خطاب قرار می‌داد که: «الصلاة، اهل البیت، انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیراً» (ترمذی، 1408ق: ج5، ص328؛ ابن حنبل، 2005م: ج3، ص285؛ دمشقی، 1409ق: ج3، ص492)
و مقصود رسول خدا(ص) آن بود که همگان متوجه شوند که اهل بیت(ع) در آیه تطهیر جز حضرت فاطمه، علی، حسن و حسین علیهم السلام، مصادیق دیگری ندارد.

  حضرت زهرا(س) طبق آیات قرآنی از مصادیق «ابرار» است. #ابرار در عرف قرآن به کسانی اطلاق می‌شود که در صحنة عقیده و عمل به کمال رسیده و از گروه «صادقین» گردند که همراهی با آنان به همة مؤمنان توصیه شده است (بقره، 177؛ توبه، 119).

بسیاری از مفسران ذیل آیات ذکر شده از قول ابن عباس نقل کرده‌اند که:  این آیات در پی بیماری حسنین و در پی آن نذر حضرت علی و فاطمه(س) برای شفای آنان به مدت سه روز روزه[11] و تصمیم به ایفای نذرشان- پس از شفای حسن و حسین- نازل گردید. طبق این روایات علی(ع)، فاطمه زهرا (س) و کنیز آنان فضّه در مقام انجام نذر خود سه روز متوالی را روزه گرفتند و هر روز به هنگام افطار با درخواست مستمندی- از فقیر، یتیم و اسیری- مواجه شده و افطاری خود را ایثار کردند  و در پی این واقعه آیات 5 الی 22 سوره انسان نازل گردید.

(خازن، 1415ق: ج4، ص378؛ نیشابوری، 1416ق: ج6، ص412؛ فراء بغوی، 1415ق: ج4، ص428؛ نسفی، 1416ق: ج4، ص466؛ فخررازی، 1413ق: ج30، ص244؛ زمخشری، 1407ق: ج4، ص670؛ شوکانی، بی‌تا: ج5، ص349؛ حاکم حسکانی، 1393ق: ج2، صص310-229 در روایات گوناگون).