زیاد خون به دلت کرده ام حلالم کن
تو خوب بوده ای و من بدم حلالم کن

چقدر قدر تو مخفی است بین ما مردم
در آسمان و زمین محترم ، حلالم کن

نه مقبلم نه کمیتم نه محتشم اما
به سوز شاعری محتشم حلالم کن

همه امید من این چشم های دریایی است
میان گریه شبی باز هم حلالم کن

تو از سلاله ی زهرای مهربان هستی
به حق فاطمه ی بی حرم حلالم کن

مرا به خیل گناهم نگیر آقا جان
تو را به چادر زهرا قسم حلالم کن

به مشک پاره ی عباس و چشم پر خونش
تو را به حق دو دست قلم حلالم کن