شبی در خواب بودم خواب دیدم ،

میان خواب حرفی را شنیدم ،

کسی می گفت اعمالت سیاه است ،

تمام نامه ات بار گناه است ،

اگرخواهی ز مولایت بخوانی ،

غروب نیلی حیدر بمانی ،

اگر خواهی شود راضی پیمبر ،

بگو در شعر ها اوصاف حیدر ،

بگو که دشمن کفار بوده.

بگو که حیدر کرار بوده ،

بگفتم چشم از جان می نویسم،

کتابی همچو قرآن می نویسم،

شروع شد شعر من با نام ایزد ،

خدا هم دم ز حیدر نیز می زد.

علی صدیق اکبر بود والله.

علی فاتح به خیبربود والله.

علی چشم خدا،دست خدا بود ،

علی نور خدا ،مشکل گشا بود

علی فاروق اعظم بود مردم ،

ولی الله معظم بود مردم.

علی والی، علی مسجد، علی می،

صراط المستقیم بوده پیاپی،

ولی الله اعظم بود حیدر.

کریم الله معظم بود حیدر ،

علی چون ذوالفقارش دست دارد.

هزاران شیعه پا بست دارد ،

علی اذن خدا ، وجه خدا بود ،

علی شیر خدا ، محو خدا بود ،

علی را فاطمه معنا نموده ،

گدایان را علی آقا نموده.

علی مولود کعبه ، سر الله ،

امیرالمومنین بوده به والله ،

علی با دشمنان هم مهربان بود ،

امیرالمومنین شاه جهان بود.

ولایت را ز حیدر غصب کردند.

خلیفه جای حیدر نصب کردند.

ز بعد رحلت جان پیمبر ،

سلامش بی جواب گردید حیدر ،

چه تعبیری شده خواب پیمبر ،

که بوزینه نشیند روی منبر ،

تمام حرف من امشب همین است ،