شعـــــــــــر مهــــــــــــدوے

تا چند کشم یارا،بار غم تنهایی

در گوشه ی تنهایی تا چند شکیبایی

امید به این دارم درخاور بی مهری

تاپرپر شدن من تو،ای رفته که بازآیی

تاکی به فرج خوانی عمری سپری گردد

آزارمده ما را با این دل سودایی

گرزرخ این دنیا ازدیده نهانی تو

خوشحال ازاینم که چون نور تودر مایی

با بردن نام تو،قائم که به پا خیزیم

باهر نفسی گوییم،بازآ ای روح مسیحایی