صدای تیک تیک ساعت
گذشت زمان را یادآوری می کند
و من در تنهایی دل خود
انتظار می کشم
انتظار صدای پای دوست را
که در پلکان خیالم ارام ارام بسویم می اید.
انگاه نواختن در را
با دستهای کوچکی که طنین آشنا داشت
حس می کنم
بسویش می شتابم
درتنهایم را می گشایم.
اما افسوس که جز سکوت
و باز هم انتظار
چیزی را پشت در نمی یابم.
دوباره بی قرار به اتاق بر می گردم
و باز هم منتظرت خواهم ماند.