غزلی نیست که در وصف  تو  کامل گردد

دله  زارم  به  فدایت  که  چه  قابل  گردد

در ره عشق تو جان میدهم و هستی خویش

گوشه  چشمی  بنمایی  همه حاصل  گردد

ماه من ؛ پرده  برانداز  ز  روی  مه  خود

تا که  چشم و دله من مست شمایل  گردد

با  خیال  تو  کنم  ولوله  در  سینه  بپا

نفسم  بی تو  بدان  زهر  هلاهل  گردد

بی تو عمریست که سر میشود این تنهایی

کن قبول  این دله  دیوانه  که عاقل  گردد

کشتی عشق  تو  لنگر بزند  در دله من

رد  پای  تو  اگر  نقش  به ساحل  گردد…..

اللهم عجل لوليك الغریب الفرج