ماه شعبان رسد و ماه رجب در گذر است
/دل من با همه ی آینه ها همسفر است
/ می رود ماه رجب ، ماه دعا ، ماه خدا
/می رسد ماه امیدی که امید سحر است
/ماه شعبان که درخشنده تربن ماه خداست
/ماه شعبان که تجلی گر شمس و قمر است
/سومین روز ازین ماه درخشد خورشید
/چارمین روز ازآن جلوه ی/ماه دگر است
/پنجمین روزازین ماه برون گردد مهر
/آن که گنجینه ی حق را نفسش سیم و زر است
/یازده روز چو بگذشت ازین ماه عزیز
/پرده از رخ فکند آنکه رخش چون گهر است
/چون رسد نیمه ی ماه ، آینه ای می تابد
/که ز هر آینه این آینه رخشنده تر است
/ماه شعبان شکرستان ولایت همه دم
/لیک شیرینی این ماه ازین نیشکر است