گفتم: خدا آخه این همه سختی؟ چرا؟
گفت: «انَّ مع العسر یسرا»
"قطعا به دنبال هر سختی، آسانی است.(انشراح/6)
*
گفتم: واقعا؟!
گفت: «فإنَّ مع العسر یسرا»
حتما به دنبال هر سختی، آسانی است.(انشراح/7)
*
گفتم: خب خسته شدم دیگه…
گفت: «لاتـقـنطوا من رحمة الله»
از رحمت من ناامید نشو.(زمر/53)
*
گفتم: انگار منو فراموش کردی!
گفت:«اذکرونی اذکرکم»
منو یاد کن تا یادت باشم.
*
گفتم: تا کی باید صبر کرد؟!
گفت: « وَ ما یدریک لَعلَّ السّاعة تکون قریبا»
تو چه می دانی، شاید موعدش نزدیک باشد.(احزاب/63)
«انّی اعلم ما لاتعلمون»
من چیزایی میدونم که شما نمی دونید.(بقره/ 30)
*
گفتم: تو بزرگی و نزدیکیت برای من کوچک، خیلی دوره! تا اون موقع چی کار کنم؟
گفت: « و اتّبع ما یوحی الیک و اصبر حتی یحکم الله»
حرف هایی که بهت زدمو گوش کن، و صبر کن ببین چی حکم می کنم.
(یونس/ 109)
*
ناخواسته گفتم: الهی و ربّی من لی غیرک (خدایا آخه من غیر تو کیو دارم؟!)
گفت: «الیس الله بکاف عبده»
من هم برای تو کافی ام.(زمر/36)
*

✳ خداوندا ✳

- برای شانه های خسته، قدری عشق
- برای گامهای مانده در ترديد، قدری عزم
- برای زخمها، مرحم
- برای اخمها، لبخند
- برای پرسش چشمان ما، پاسخ
- برای خواهش دستان ما، باران..
- برای واژه ها، گرما
- برای خوابها، رؤيا
- برای اين همه سرگشتگی، ايمان
- برای اين همه بيگانگی، الفت
- برای بستگی، آغاز
- برای ظلمت جان، روشنائيهای پی در پی
- برای حيرت دل، آشنائيهای پرمعنا
- برای عشقهای خسته، قدری روح
- برای عزمهای مانده، قدری راه
عطا فرما..

دلم از همه که میگیرد!

"مُجیر" را باز می کنم!
"سُبحانَکَ یا اللهُ،تَعالَیتَ یا رَحمنُ، اَجِرنا مِنَ النارِ یا مُجیر"

کم کم، معصیت هایم از ذهنم عبور می کند!
اشک،اشک…
دانه های مروارید اشک هایم را به نخ می کشم، وقتی به صد و یکی رسید نخ را گره میزنم، شروع می کنم:استغفرالله ربی و اتوب علیه… اما مگر معصیت های من با یک دور تسبیح پاک می شود؟
تو نگاهم کردی، گناه کردم!
گفتی توبه کن، نکردم!
گفته بودی"شما را نیافریدم مگر برای عبادت"، اما من تمام برنامه ریزی هایت را بهم زدم!
اما تو باز هم روزی ام را نبریدی!
خندیدم و شکر نگفتم!
سالم بودم و سجده نکردم!
باز نگاهم کردی و خندیدی!
ناشکرتر از من نیافریدی، نه؟
"سُبحانَکَ یا سَیِّدی، یا مَولی، اَجِرنا مِنَ النارِ یا مُجیر"
ای مولای من!
رقم معصیت هایم بیشتر از نعمت هایت نباشد کمتر نیست!
اما تو آن بخشنده ی مهربانی!
یا رَفیقَ مَن لا رَفیقَ لهُ! یا حَبیبَ مَن لا حبیبَ لَهُ!
جز خودت چه کسی رفیقم خواهد شد؟ من که جز تو کسی را ندارم!
اگر تو هم نبخشی به چه کسی پناه ببرم؟ " اَللّهُمَّ اغْفِرْ لىَ الذُّنُوبی..

ﺧﺪﺍﯾﺎ
ﺧﺪﺍﯾﺎ
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺮ ﺑﺎﻻ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﺑﯿﺎﯾﻢ ﻭ ﺑﮕﻮﯾﻢ :
ﺍﻟﻬﯽ ﺍﻟﻌﻔﻮ … ﮐﻪ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺑﺨﺸﺸﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻃﻠﺒﻢ
ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺟﻠﻮﯼ ﻧﻔﺴﻢ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﻡ ؟
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﺕ ﻧﺒﺎﺷﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺟﻮﺭ ﻭ ﺟﻔﺎ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﯽ
ﺑﯿﻨﯽ
ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﻣﻬﺮ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺍﺕ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﮔﺴﻠﯽ ﻭ ﺭﻫﺎﯾﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ؟
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﻋﺒﺪ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﻭ
ﺑﻨﺪﻩ ﯼ ﻧﻔﺲ ﺑﻮﺩﻡ؟
ﺍﻣﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺧﺎﻟﻘﻢ !
ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ
ﻫﺎﯾﻢ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﯼ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ
ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻼﻣﯽ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻧﮑﻨﺪ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺁﯾﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﮐﻼﻡ ﺭﺍ
ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ
ﺧﺪﺍﯾﺎ ! ﺳﺎﺩﻩ ﺑﮕﻮﯾﻢ … ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﺧﺪﺍﯾﺎ ﻗﻠﺒﻢ ﺗﺸﻨﻪ ﻧﻮﺭ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺗﻮﺳﺖ
ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻢ ﺑﯿﺎ
ﺑﻪ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﯾﻢ، ﺩﺭ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯾﻢ ﻭ ﺍﺷﻜﻬﺎﯾﻢ
ﺍﺯ ﺳﺮ ﺭﺣﻤﺘﺖ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﻫﺎﯾﻢ ﭘﺪﯾﺪﺍﺭ ﺷﻮ
ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺗﻢ ، ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﻣﺮﮔﻢ ﺑﯿﺎ
ﺧﺪﺍﯾﺎ … ﯾﺎﺭﯾﻢ ﻛﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻛﺴﯽ ﺍﺯ
ﻣﻦ ﻏﻨﯽ ﺗﺮ ﻧﯿﺴﺖ
ﺯﯾﺮﺍ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺷﺎﺩﯼ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻡ
ﯾﺎﺭﯾﻢ ﻛﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﻟﻄﻒ ﻭ
ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﻛﻨﺪ
ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ
ﺑﯿﺎ ﻓﻘﺮ ، ﺑﯿﺎ ﺩﺭﺩ
ﻭﻗﺘﯽ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ
ﻫﯿﭻ ﮔﺰﻧﺪﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺮﺳﺪ
ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﻭﯾﺎ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ
ﻣﻦ ﺩﺭ ﺷﺎﺩﯼ ﺑﯽ ﻣﺮﮔﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺗﺮﺳﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﺯﯾﺮﺍ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺳﺎﻛﻦ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺳﺎﯾﻪ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺍﻭ ﺑﺮ ﺭﻭﺡ ﻣﻦ ﺣﻜﻤــﻔﺮﻣﺎﺳﺖ
ﻭ ﺍﯾﻨﮏ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎﻧﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﻡ ﺑﺎﺷﯽ
ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ . ﭘﺲ ﻣﺮﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ
ﺁﻩ ﺧﺪﺍﯾﺎ