خدایا

صدای افکار بعضی از آدمهایت را خاموش کن

تاصدای،تو را هم بشنوند

آن قدر غرق در قضاوت هستند

که فراموش کرده اند

قاضی تویی…

الهی…

به تو پناه می برم از اینکه در آراستن صورتم چنان مشغول شوم که از اصلاح سیرت خود باز بمانم.

الهی…

سیرت را تو می‌بینی صورت را دیگران شرم دارم از اینکه محبوب دیگران باشم و منفور تو…

پس خدایا خوش سیرت و خوش اخلاقم کن اول محبوب تو باشم بعد بندگانت…

وقتي ردپاي خدا را در زندگي پيدا كردم…
فهميدم ميتوانم پاهايم را از گليمم درازتر كنم!!!
و خواسته هايم از قد خودم بزرگتر باشند!!!
و حتي آرزوهايم محال!!!
وقتي لبخند خدا را درميان دعاهايم ديدم…
“ترس” برايم معنايش را از دست داد…
و جايش را “ايمان” پر كرد…
هنوز از ياد نبرده ام…
چه گله هايي كردم براي سختي راه…

و خدا چگونه مرا به بالاي كوه هدايت كرد…
و فراموش نكرده ام كه چه نااميدانه…
درپي جرعه اي آب بودم…
و خداوند چگونه سيرابم كرد…
وعده ي خدا اين است:
“دستانت را به من بده…
تا فتح كني دنيا را…
و ممكن كني،ناممكن ها را…
و بدست بياوري…
دست نيافتنيهارا…”
پس خود را به خدا بسپار…
تا بيداري ات آرام شود،همچون خواب…
خوابت شيرين شود،چون رويا…
روياهايت قابل لمس شوند،چون واقعيت…
و واقيعتهاي زندگي ات زيبا شوند،چون
آرامش…
و آرامشت از جنس عشق شود،چون خدا…
و خدا همراهت شود،مثل هميشه…
از هميشه…

الهى آنچه تو كشتى ، آب ده ، و آنچه عبدالله كشت ، بر آب ده .

الهى ما معصيت مى كرديم و دوست تو محمد مصطفى (ص ) اندوهگين مى شد و دشمنت ابليس شاد. فرداى قيامت اگر مرا عقوبت كنى باز دوست اندوهگين و دشمنت شاد شود .الهى دو شادى به دشمن مده و دو اندوه بر دل دوست منه .

الهى چون توانستم ، ندانستم ، و چون دانستم ، نتوانستم .

الهى اگر چه طاعت بسيار ندارم ، اما جز تو كسى را ندارم ، اى دير خشم زود آشتى .

الهى اگر دوستى نكردم دشمنى هم نكردم ، اگر چه بر گناه مصرم اما بر يگانگى تو مقرم .

الهى مگو چه آورده اى كه رسوا شوم ، و مپرس چه كرده اى كه رو سياه شوم .

الهى چون حاضرى تو را چه جويم و چون ناظرى تو را چه گويم .

الهى گل بهشت در چشم عارفان خار است ، و جوينده تو را با بهشت چه كار است ؟

الهى روزگارى تو را مى جستم و خود را مى يافتم ، اكنون خود را مى جويم و تو را مى يابم .

الهى چون در تو نگرم از جمله تاجدارانم و تاج بر سر، و چون در خود نگرم ازجمله خاكسارانم و خاك بر سر.

الهى عمر خود برباد كردم و بر تن خود بيداد كردم و شيطان لعين را شاد كردم .

الهى اگر چه بهشت چشم و چراغ است ، ولى بى ديدار تو درد و داغ است .

الهى جمال ترا است ، باقى همه زشتند، و زاهدان مزدور بهشتند.

الهى خواندى ، تأخیر كردم ، فرمودى ، تقصير كردم ، هيهات ، هيهات ، آنچه كردم بى تدبير كردم .

الهى آنچه در دست من است ندانم روزى كيست ، و آنچه روزى من است ندانم در دست كيست .

الهى پاكان را استغفار بايد كرد، ناپاكان را چه كار بايد كرد؟

الهى اگر تو مرا به جرم من بگيرى ، من ترا به كرم تو بگيرم ، زيرا كرم تو از جرم من بيش است .

الهى همه ترسند كه فردا چه خواهد شد، ولى عبدالله مى ترسد كه دى چه رفته است .

الهى اگر كار به گفتار است بر سر همه تاجم ، و اگر به كردار است بر پشه و مور محتاجم .

الهى هركه ترا شناخت ، هر چه غير تو بود بينداخت .

آنكس كه ترا شناخت جان را چه كند / فرزند و عيال و خانمان را چه كند

ديوانه كنى هر دو جهانش بخشى / ديوانه تو هر دو جهان را چه كند

گر درد دهد به ما گر راحت دوست / از دوست هر آن چيز كه آيد نيكوست

ما را نبود نظر به نيكى و بدى / مقصود رضاى اوى و خشنودى اوست

الهی!
نیامده ام برای گرفتن چیزی؛
خودت را می خواهم
که تو عزیزی؛
الهی!
سجاده ام فقط برای تو پهن است و قامتم تنها برای تو بلند؛
در سجده ام تو هستی
و در دستان قنوتم تو نشستی …
و آنگاه که
سلام گفتم، دیدم که در ِ عذاب را تو بستی.
الهی!
غمم را برایت شمردم، شادی اجابت کردی؛
دعایم را به غنیمت بردم و دوستانم را هم به تو سپردم؛
حافظشان باش …
خدایا!
روزهای خوب در پیش است؛ برایشان خوبی بساز …
پر از سلام و برکت،
پر از حاجت های روا شده؛
مهربان پروردگارم!..

خدایا حجم دلتنگی هایم وسیع است
و پر و بالم بسته…
اینگونه بگویم
اسیر وابستگی های دنیا شده ام…
دلم آرامش میخواهد

ذره ای…
لحظه ای…

آغوشی بی دغدغه تر از آغوشت سراغ ندارم…

مرا در حریم آغوشت جا کن …
که بسیار محتاج تسکینم

” خداوندا “

برگ در هنگام زوال مي افتد و ميوه به هنگام کمال
اگر قرار بر رفتن است ميوه ام گردان و بعد ببر

” بارالها “
زمين تنگ است و آسمان دلتنگ
بر من خرده نگير اگر نالانم…
من هنوز رسم عاشقي نمي دانم

” خداوندا “
کمکم کن پيماني را که در طوفان با تو بستم, در آرامش فراموش نکنم و در طوفان هاي زندگي با ” خدا” باشم نه ناخدا

” بارالها “
به دل نگير اگر گاهي “زبانم ” ازشکرت باز مي ايستد
تقصيري ندارد
قاصر است کم ميآورد دربرابر بزرگي ات….
لکنت مي گيرد واژه هايم در برابرت!
در دلم اما هميشه
ذکر خيرت جاريست
من براي بندگي تو هزار و يک دليل مي خواهم
ممنونم که بي چون و چرا برايم ” خدايي ” ميکني….
امکان ندارد که کسی
چراغی برای دیگران
روشن کند و خودش
در تاریکی بماند…

خدايا : پنجره اي براي
تماشا و حنجره اي براي
صدا زدن ندارم ،
اميدم به توست ،
پس بي آنکه
نامم را بپرسي و
دفترهاي ديروزم را
ورق بزنى، رحمتت را
بر همه دوستان وعزیزانم جاری فرما…..

یارب از عرفان مرا پیمانه‌ای سرشار ده

چشم بینا، جان آگاه و دل بیدار ده

هر سر موی حواس من به راهی می‌رود

این پریشان سیر را در بزم وحدت بار ده

در دل تنگم ز داغ عشق شمعی برفروز

خانهٔ تن را چراغی از دل بیدار ده

نشاهٔ پا در رکاب می ندارد اعتبار

مستی دنباله‌داری همچو چشم یار ده

برنمی‌آید به حفظ جام، دست رعشه دار

قوت بازوی توفیقی مرا در کار ده

مدتی گفتار بی‌کردار کردی مرحمت

روزگاری هم به من کردار بی‌گفتار ده

چند چون مرکز گره باشد کسی در یک مقام؟

پایی از آهن به این سرگشته، چون پرگار ده

شیوهٔ ارباب همت نیست جود ناتمام

رخصت دیدار دادی، طاقت دیدار ده

بیش ازین مپسند صائب را به زندان خرد

از بیابان ملک و تخت از دامن کهسار ده