می نویسم که دلم خورده گره با” گنبد”
می درخشد به شب و روز در اینجا “گنبد”

این حرم قبله ایرانی ما زوار است

پس بگویم که شد کعبه دلها گنبد

هر کسی آمده یک طور گرفتار شده
یک نفر با در و دیوار ، کسی با گنبد

مانده ام چشم بدوزم به کجای حرمش

حوض ها،پنجره ها، روزنه ها یا گنبد

گنبد زرد رضا طاق سماوات خداست

سایه لطف کند پهن به دنیا ، گنبد

اشک،بیچاره،گدا،قرض،گرفتاری،آه

روز و شب می کند انگار گره وا گنبد