به امید روزی نزدیک شعر در محضرت بخونم

نزد تو یوسف زهرا من از مادرت بخونم

باید از خدای رحمان با گریه تو را بخواهیم

اگه که پر اشکه چشمات یار من ما رو سیاهیم

بی تو ای عزیز زهرا به خدا حال مون خوب نیست

یوسفا حال دل ما بهتر از حال یعقوب نیست

گفته بودی برمی گردی ولیکن خیلی گذشته

مجنونا بیا ببین که چیا به لیلی گذشته

بیا ز دریای نورت قطره ای مرا نصیب کن

پیر عشق تو شوم من لحظه ای مرا حبیب کن

منتظر تو می مونم تا زمان و تا زمان هست

عشقم به تو مهربانا بی امان و بی امان هست

قسمت می دم تو یارا قدمی گذار به چشمم

با نگاه تو مسیحا به خدا می میرم در دم

تا زمانی که بیایی جونم به لب می رسونم

به امید روز وصلت روزم به شب می رسونم

اگر از دلم خبر هست می دونی کارم تمومه

زندگی بدون دلبر برای دلم حرومه

ولی شوق دیدن تو دلمو زنده نگه داشت

شوق تو سردار دل ها منو رزمنده نگه داشت

به امید روزی نزدیک که فدایی بشوم من

به شوق تو یارا در خون دست و پایی بزنم من

بسه دیگه اینقدر این سایت و اون سایت گشتم
متن واسه آقام پیدا کنم
آقا جون الان میخوام بگم
بابا من شاکی هستم
میدونم بچه پررو هستم….
من خطا کردم من گناه کردم
غیبتتو به تاخیر انداختم
اما دیگه کافی نیست؟
بخدا تنبیه بسه….
خیلی خسته شدم….
آره خستگی کار دشمنه
اما چی بگم…..
یا همش بیام بگم شهدا شرمندم شرمندم
یا همش بگم آقا ببخش آقا ببخش….
خودت میبینی ما درست بشو نیستیم…
یه متن میخونیم دوتا اشک میریزیم
دلمون میشکنه
همین که از پا سیستم بلند میشیم
داستانمون میشه داستان کلاغ پر!
یاد امام زمان پر…..
کار برای رفع غیبت پر…..
جلو شهدا شرمنده هستم
جلو شما شرمنده ترم….
خیلی سعی میکنیم آدم بشیم…
بابا تلاشمونو که میبینین
چرا خدا شمارو به ما جایزه نمیده
آره من بچه هستم تا جایزه ظهورتو نگیرم دلم آروم نمیگیره…..
میدونم مهدی جان دل خودتم خونه اما چکار کنم….
صبرم دیگه لبریز شده
همش انتظار انتظار….
آقاااااااااااااااا من حق دارم
حق…..
باید امام زمانمو ببینم….
دیگه صبر و انتظار حالیم نیس….
آره خدا شاکی هستم….
خدا جونم تاج سرمی قبول
حکمتت هس قبول
دست خودم نیس صبرمو کم دادی
این همه دعا این همه گریه نشد…..
زورم هم که نمیرسه…
بهم بگو چکار کنم…..فقط نگو صبر….
که دیگه نمیتونم………
خدا جونم حقمو بهم بده….
دیدن روی صاحب الزمانمو بهم بده…..
من بمیرم آقامو نبینم اون دنیا معترض میشما…..
نگی دخترچادری نگفت….
تا روی آقامو نبینم با مرگ هم میجنگم
کوتاه نمیام…..
پس منتظرم…..

گره کور ظـــــــــــهور تو منم
که می دانم هر جمعه برای گناهانم خون گریه می کنی اما باز هم گناه می کنم

گره کور ظـــــــــــهور تو منم
که می دانم نگاهم می کنی اما در مقابل نگاه مهربانت گناه می کنم و دلت را می شکنم

گره کور ظـــــــــــهور تو منم
که می دانم چقدر غریبی اما من حتی اراده ترک یک گناه را برای کم شدن غربتت ندارم

بودنت جمعه های تلخ مرا شیرین میکند .

برای ما که دلمان این روزها پیش نفس های غمناک این سرزمین است ،
عطر وجود تو تسلّی بخش لحظه هاست .
هر راهی چراغی میخواهد ،
تو هم راه مایی ، هم چراغ ما .
دلتنگت می شویم چون باقی مانده خدایی بر زمین ،………….
گِره خستگی هایمان را به تو می آوریم ،
چون واسطه آسمان و زمینی ،
اما اگر گاهی رویمان نمی شود روبرویت بایستیم نپرس چرا !!!
بماند…..
شرمنده ایم………
می خواهم خدا را شکر کنم که تو هستی و به روز هایم طراوت میدهی .
بودنت جمعه های تلخ مرا شیرین میکند .

اللـهم عـجـل لـولـیـک الـفـرج

صاحب شيعه بيا غيبت بس است
شيعه در دنيا غريب و بي كس است

مي‌رود دنيا به سوي التهاب
شيعه كشتن گوييا دارد ثواب

سينه ها آماج تيغ و تير شد
كي مي آيي مهربانم دير شد

زخم هاي شيعه گشته بي‌شمار
عاشق تو مي رود بالاي دار

دشمنانت دست در دست هَمَند
وارثان شمر و سعد و ملجم اند

مهربان خيمه نشيني تا به كِي؟
در بيابان بي قريني تا به كِي؟

اي كه دستت مي رسد كاري بكن
شيعه‌ي مظلوم را ياري بكن

زودتر آقا بيا اُمّيد نيست
كاممان تلخ است ‌

اللهم عجل لولیک الفرج

وقتی کسی ز هجر کسی پیر می شود.
حتی فضای خانه نفس گیر می شود.

عاشق که روی یار ندیدست دیده ای؟؟؟
دانی ز طعن همه تحقیر می شود؟!

ما رشته عنان به در دوست برده ایم.
بنشسته ایم تا که چه تقدیر می شود.

ابری که زار می زند و گریه می کند.
اشک غلام توست که تبخیر می شود.

هر روز انتظار"اذا الشمس کورت”
این آیه با فراق تو تفسیر می شود.

وقتی نگاه لطف به عشاق می کنی.
مژگان تو کمان دو صد تیر می شود.

من را ببخش وصف جمال تو می کنم.
نوکر کنار صاحب خود شیر می شود.

آن قلب خسته ای که بدست تو دادمش!
تا لحظه ی ظهور تو تعمیر می شود!!!!!

الّلهُـــمَّ عَجِّــــــلْ لِوَلِیِّکَــــــ الْفَــــــــرَج الساعة

صحبت فرداست قرارِ ما ها
بازهم - خیر ندیدیم از این فردا ها

چقدر پای همین وعده ی تو پیرشدند
جگر “مادر ها ” موی سر “بابا ها “

سیزده قرنِ گذشته همه اش فردا بود
پس چه شد آمدنِ آن نفر ِ فردا ها

سیزده قرن، نفسهایِ زمین پرشده از …
“پسر فاطمه"ها ای “پسر زهرا “ها

سیزده قرن، تو آنجایی و ما اینجائیم
چه کنم راه به آنجا ببرند اینجاها

خُب بگوئید بمیرید اگر قسمت نیست
دیدن یک نفر از … یک نفر از آقاها

باز کُرسی زمستانی ما گرم نشد
بازهم سرد گذشتند ، شب یلداها…

” يــا صاحـــب الـــزمــــان “
آقاي مـن !
مــولاي مـن !
از قـديــم گفته انـد :
” خلايـــق هــرچه لـــايــق ” بي راه نگـــفـته انــد .
اقرار مـــي کنيم هنوز ليـــاقت حضور در محـــضر شما را پيدا نکرده ايــــم
که اگرغيـــر از اين بـــود
هم اينـــک در زمان ظهـور و در حـــضور شما به سرمي برديـــم .
” از ماســت که برماســــت “
آري، ما مـــستحق بلــــاي غيبـــتيـم ؛
سزاوار چنــيـن سرنوشــتي هستـــيم ؛
تــو را نخواســته ايم ؛ به بي امامـــي ” عــادت ” کـرده ايم ؛
هنــوز باورمان نــشــده
” تا نيايي گره از کـار بشر وا نــشــود “