یکی از هموطنان ایران یک سال در ایام محرم به انگلستان سفر کرده بود. یک روز که به منزل یکی از دوستان دعوت شده بود وقتی وارد حیاط منزل شد , با تعجب دید که آنجا نیز بساط دیگ و آتش و نذری امام حسین (ع) برپاست ، همه پیراهن مشکی بر تن کرده و شال عزا به گردن آویخته و عزادار حضرت سید الشهداء اباعبدالله الحسین (ع) هستند . در این میان متوجه یک زوج جوان که خیلی عاشقانه در مجلس امام حسین (ع) فعالیت می کردند ، شد و وقتی از حال آنها جویا شد ، متوجه شد که آن دو مسیحی بوده اند و مسلمان شده اند و هر دو پزشک هستند. مرد متخصص قلب و عروق و زن هم فوق تخصص زنان. برایش جالب بود که در انگلستان ، مردم این طور عاشق اهل بیت (ع) باشند و مخصوصا دو پزشک مسیحی ، مسلمان شوند و با این شور و حال و با کمال تواضع در مجلس امام حسین (ع) نوکری کنند. کمی نزدیکتر رفت , با آن زن تازه مسلمان شروع به صحبت کردن نمود و از او پرسید که به چه علت مسلمان شده و علت این همه شور و هیجان و عشق و محبت چیست ؟ او گفت : درست است ، شاید عادی نباشد ، اما من دلم ربوده شده ، عاشق شدم و این شور و حال هم که می بینی به خاطر محبت قلبی من است. از او پرسید : دلربای تو کیست ؟ چه عشقی و چه محبتی ؟! پاسخ داد : من وقتی مسلمان شدم ، همه چیز این دین را پذیرفتم ، به خصوص این که به شوهرم خیلی اطمینان داشتم و می دانستم بی جهت به دین دیگری رو نمی آورد . نماز و روزه و تمام برنامه ها و اعمال اسلام را پذیرفتم و دیگر هیچ شکی نداشتم . فقط در یک چیز شک داشتم و هر چه می کردم دلم آرام نمی گرفت و آن مساله آخرین امام و منجی این دین مقدس بود که هرچه فکر می کردم برایم قابل هضم نبود که شخصی بیش از هزار سال عمر کرده باشد و باز در همان طراوت و جئانی ظهور کند واصلا پیر نشود. در همین سرگردانی به سر می بردم تا اینکه ایام حج رسید و ما هم رهسپار خانه خدا شدیم . شاید شما حج را به اندازه ما قدر ندانید. چون ما تازه مسلمانیم و برای یک تازه مسلمان خیلی جالب و دیدنی است که باشکوه ترین مظاهر دین جدیدش را از نزدیک ببیند. وقتی اولین بار خانه کعبه را دیدم ، به طوری متحول شدم که تا به آن موقع این طور منقلب نشده بودم . تمام وجودم می لرزید و بی اختیار اشک می ریختم و گریه می کردم . روز عرفه که به صحرای عرفات رفتیم ، تراکم جمعیت آن چنان بود که گویا قیامت برپا شده و مردم در صحرای محشر جمع شده بودند. ناگهان در آن شلوغی جمعیت متوجه شدم که کاروانم را گم کرده ام ، هوا خیلی گرم بود و من طاقت آن همه گرما را نداشتم ، سیل جمعیت مرا به این سو و آن سو می برد ، حیران و سرگردان ، کسی هم زبانم را نمی فهمید ، از دور چادرهایی را شبیه به چادرهای کاروان لندن می دیدم ، با سرعت به طرف آنها می رفتم ، ولی وقتی نزدیک می شدم متوجه می شدم که اشتباه کرده ام . خیلی خسته شدم ، واقعا نمی دانستم چه کنم . دیگر نزدیک غروب بود که گوشه ای نشستم و شروع کردم به گریه کردن ، گفتم : خدایا خودت به فریادم برس ! در همین لحظه دیدم جوانی خوش سیما به طرف من می آید . جمعیت را کنار زد و به من رسید . چهره اش چنان جذاب و دلربا بود که تمام غم و ناراحتی خود را فراموش کردم . وقتی به من رسید با جملاتی شمرده و با لهجه انگلیسی فصیح به من گفت : « راه را گم کرده ای ؟ بیا تا من قافله ات را به تو نشان دهم . » او مرا راهنمایی کرد و چند قدمی بر نداشته بودیم که با چشم خود «کاروان لندن » را دیدم ! خیلی تعجب کردم که به این زودی مرا به کاروانم رسانده است . از او حسابی تشکر کردم و موقع خداحافظی به من گفت : « به شوهرت سلام مرا برسان » . من بی اختیار پرسیدم : بگویم چه کسی سلام رسانده ؟ او گفت : « بگو آن آخرین امام و آن منجی آخرالزمان که تو در رمز و راز عمر بلندش سرگردانی ! من همانم که تو سرگشته او شده ای !» تا به خودم آمدم دیگر آن آقا را ندیدم وهر چه جستجو کردم ، پیدایش نکردم . آنجا بود که متوجه شدم امام زمان عزیزم را ملاقات کرده ام و به این وسیله طول عمر حضرت نیز برایم یقینی شد. از آن سال به بعد ایام محرم ، روز عرفه ، نیمه شعبان و یا هر مناسبت دیگری که می رید من . شوهرم عاشقانه و به عشق آن حضرت خدمتش را می کنیم و آرزوی ما دیدن دوباره اوست . کتاب ملاقات با امام زمان در عصر حاضر -ابوالفضل سبزی ‏http://ansarolmahdi.ir/

پرسش: مراد از مهدي زيستي چيست ؟

پاسخ: مراد از راه و رسم مهدي زيستي يعني انسان در زندگي همچون امام زمان(ع) رفتار کند. برنامه ريزي زندگي او همانند امام و مقتدايش باشد. از پيامبر گرامي اسلام(ص) نقل شده است: “طوبي لمن ادرک قائم اهل بيتي و هو يأتم به في غيبته قبل قيامه و يتولي اوليائه و يعادي اعدائه ذلک من رفقائي و ذوي مودتي و اکرم امتي علي يوم القيامه” خوشا بر احوال کسي که قائم اهل بيت مرا درک کرده و در غيبت و پيش از قيامش پيرو او باشد، دوستانش را دوست بدارد و با دشمنانش دشمن باشد، چنين کسي از رفقا و دوستان من و گراميترين امت من خواهد بود بر من، روز قيامت".(کمال الدين ج1، ب25، ح2) شبيه اين حديث، در بحار الانوار (ج52، ص129، ح25) نيز ذکر شده است.
بايد دانست روش امام زمان(ع) همان عمل به وظايف و دستورات دين است. او دين دار ترين مردم و عامل ترين آنها در عمل به وظايف اسلام است. او امام مردم و خليفه رسول خدا است. همان کسي از طرف خداوند دين را براي مردم آورد. بنابراين اگر کسي بخواهد راه و رسم مهدي زيستي داشته باشد بايد دين دار باشد و به تکاليف و وظايف ديني اهميت داده و انجام دهد.
گفتني است دوران غيبت دوره ويژهاي است. به اين معنا که چون وظيفه الهي امام عصر(ع) قيام و آقامه عدالت در سرتاسر جهان و نابودي مظاهر شرک و کفر و فساد است از اين رو، امام مهدي(ع) در زمان غيبت، به زمينه سازي براي اين امر مهم مشغول ميباشد. بنابراين کسي که بخواهد روش امام زمان(ع) را در زندگي به کار گيرد بايد در مورد زمينه سازي براي ظهور نيز فعال باشد.
مثلا معرفت خود را به امام، ويژگيهاي او و مباحث مربوط به ايشان کامل کند، در کارها کوشا باشد محصل در درس و کارمند و کارگر در کار و …. دعا براي ظهور زياد بکند، مردم را از آلودگيها زمان حال آگاه بکند و زيباييهاي دوران ظهور را به تصوير بکشد تا مردم خواستار ظهور باشند، روحيه عدالت خواهي و عمل به دين را در خود و ديگران تقويت بکند، سعي کند خود و ديگران را از فسادها دور کند زيرا کسي که اهل گناه و فساد باشد محبت واقعي به امام نخواهد داشت ولذا منتظر ظهورش نيز نخواهد بود، ياد و نام امام را زنده و پر رنگ کند و..
پس راه و رسم مهدي زيستي عمل به دين و تلاش براي زمينه سازي براي ظهور است.

آقا جان….. عاشقی درد سری بود، نمیدانستیم. ..
حاصلش خون جگری بود، نمیدانستیم
پر گرفتیم، ولی باز به دام افتادیم
شرط بی بال وپری بود نمیدانستیم
آسمان از تو خبر داشت، ولی ما از تو
سهممان بی خبری بود، نمیدانستیم
آب وجاروی در خانه مان شاهد بود
از تو بر ما گذری بود، نمیدانستیم
…….
این همه چشم براهی ، نگرانم کرده…
عاشقی، درد سری بود ، نمیدانستیم
هیچکس تاب وتب چشم تو را درک نکرد
هیچکس اشک شب چشم تورا، درک نکرد
ما کجا درد کشیدیم به اندازه ی تو؟
روز وشب گریه ندیدیم، به اندازه ی تو
منتی بر سر ما هم بگذاری ، بد نیست
اندکی چشم براهم بگذاری، بد نیست
نگرانم که پس از مردن من برگردی……..
پای تابوت، سر بردن من، برگردی…
نکند منتظر مردن مایی، آقا….
منتظرهات،….. بمیرند،… می آیی آقا؟

من شب جمعه قرار تو دلم میخواهد…
صبح فرداش ، کنار تو ، دلم میخواهد.. عرض کردیم…..، نبودی،…سحر طول کشید….
رفته بودی که بیایی،….چقدر طول کشید……

ادامه »

نقش زنان در دوران ظهور حال سزاوار است بدانيم زنان در حكومت قائم آل محمد، عليه‏السلام، چه مى‏كنند؟ چه كسانى هستند؟ چند نفرند؟ از كجا مى‏آيند و چه مسؤوليتى برعهده دارند؟ براساس برخى از روايات، حضور و نقش اين زنان ازنظر زمان و موقعيت، چهارگونه است: الف) حضور پنجاه زن در بين ياران امام اولين گروه از زنانى كه به محضر امام زمان مى‏شتابند آنهايند كه در آن ايّام مى‏زيسته‏اند و همانند ديگر ياران امام، عليه‏السلام، به هنگام ظهور در حرم امن الهى به‏خدمت امام، عليه‏السلام، مى‏رسند. در اين‏باره دو روايت وجود دارد: روايت اول: امّ سلمه ضمن حديثى درباره علايم ظهور، از پيامبر روايت كرده است كه فرمود: يعوذ عائذ من الحرم فيجتمع الناس إليه كالطّير الوارده المتفرقه حتّى يجتمع إليه ثلاث مأه و أربعه عشر رجلاً فيه نسوه فيظهر على كلّ جبّار و ابن جبّار…1 در آن هنگام پناهنده‏اى به حرم امن الهى پناه مى‏آورد و مردم همانند كبوترانى كه از چهار سمت به يك سو هجوم مى‏برند به‏سوى او جمع مى‏شوند تا اينكه در نزد آن حضرت سيصد و چهارده‏نفر گرد مى‏آيند كه برخى از آنان زن مى‏باشند كه بر هر جبار و جبار زاده‏اى پيروز مى‏شود.2روايت دوم: جابربن يزيد جعفى، ضمن حديث مفصلى از امام باقر، عليه‏السلام، در بيان برخى نشانه‏هاى ظهور نقل كرده كه: و يجيى‏ء واللَّه ثلاث مأه و بضعه عشر رجلاً فيهم خمسون امراه يجتمعون بمكه على غير ميعاد قزعاً كقزع الخريف يتبع بعضهم و هى‏الآيه الّتى قال اللَّه: أينما تكونوا يأت بكم اللَّه جميعاً إنّ اللَّه على كلّ شى‏ء قدير…3 به‏خدا سوگند، سيصد و سيزده نفر مى‏آيند كه پنجاه نفر از اين عده زن هستند كه بدون هيچ قرار قبلى در مكه كنار يكديگر جمع خواهند شد. اين است معناى آيه شريفه: هرجا باشيد خداوند همه شما را حاضر مى‏كند. زيرا او بر هر كارى توانا است. پنجاه زن از سيصد و سيزده نفر! نكته شگفت در اين دو روايت اين است كه مى‏فرمايد: سيصد و سيزده مرد گرد آيند كه پنجاه نفر ايشان زن هستند! دوم آنكه: در روايتى كه نام ياران برشمرده شده است نام هيچ زنى وجود ندارد.4 در پاسخ اين شبهه مى‏توان گفت: اين چند نفر در زمره همان سيصد و سيزده نفر هستند. زيرا اولاً امام، عليه‏السلام، مى‏فرمايد: فيهم؛ يعنى در اين عده پنجاه زن مى‏باشد. دوم: شايد تعبير مردان بدين سبب باشد كه بيشتر اين افراد مرد هستند و اين كلمه از باب فزونى عدد مردان، چنين ذكر شده است. سوم: اگر مقصود همراهى خارج از اين عده بود امام مى‏فرمود: معهم، نه اينكه بفرمايد فيهم، زيرا اين سيصد و سيزده نفر مانند عدد اصحاب بدر برشمرده شده‏اند و همه ياران و فرماندهان عالى‏رتبه و ازنظر مقام و قدرت درحد بسيار بالايى هستند كه برخى با ابر جابه‏جا مى‏شوند و اينها بدون شك با بقيه مردم آن زمان فرق بسيار دارند. بنابراين اگر بگوييم آنها جزو همان سيصد و سيزده نفر هستند براى آنها رتبه و موقعيت ويژه قائل شده‏ايم و اگر بگوييم در زمره ياران ديگر حضرت باشند از امتياز كمترى برخوردارند. ب) زنان آسمانى دسته دوم چهارصد بانوى برگزيده هستند كه خداوند براى حكومت جهانى حضرت ولى‏عصر، عليه‏السلام، در آسمان ذخيره كرده است و با ظهور آن حضرت به همراه حضرت عيسى، عليه‏السلام، به زمين مى‏آيند. ابوهريره از پيامبر، صلّى‏اللَّه عليه و آله، روايت كرده كه: ينزل عيسى بن مريم على ثمان ماه رجل و أربع مائه امرأه خيار من على الأرض و أصلح من مضى. عيسى‏بن مريم به همراه هشتصد مرد و چهارصد زن از بهترين و شايسته‏ترين افراد روى زمين فرود خواهد آمد. آيا اين زنان از امتهاى پيشين هستند يا امت اسلامى زمان پيامبر، صلّى‏اللَّه‏عليه‏وآله، و معصومين، عليهم‏السلام؛ يا از دورانهاى مختلف؟ آنها از چه زمان و به چه علت به آسمان برده شده‏اند و براى عهده‏دارى منصبى در حكومت حضرت مى‏آيند يا براى مسايل ديگر؟ اينها پرسش‏هايى است كه اين حديث از آنها چيزى نمى‏گويد. ج ) رجعت زنان سومين گروه از ياوران حضرت بقيهاللَّه، عليه‏السلام، زنانى هستند كه خداوند به بركت ظهور امام زمان آنها را زنده خواهد كرد و بار ديگر به دنيا رجعت خواهند نمود. اين گروه دو دسته‏اند: برخى با نام و نشان از زنده شدنشان خبر داده شده و برخى ديگر فقط از آمدنشان سخن به‏ميان آمده است. در منابع معتبر اسلامى نام سيزده زن ياد مى‏شود كه به هنگام ظهور قائم آل محمد، صلّى‏اللَّه‏عليه‏وآله، زنده خواهند شد و در لشكر امام زمان به مداواى مجروحان جنگى و سرپرستى بيماران خواهند پرداخت. طبرى در دلائل الامامه، از مفضل‏بن عمر نقل كرده كه امام صادق فرمود: همراه قائم [آل محمد، صلّى‏اللَّه‏عليه‏وآله] سيزده زن خواهند بود.گفتم آنها را براى چه كارى مى‏خواهد؟ فرمود: به مداواى مجروحان پرداخته، سرپرستى بيماران را به‏عهده خواهند گرفت. عرض كردم: نام آنها را بفرماييد. فرمود: قنواء دختر رشيد هجرى، ام ايمن، حبابه والبيه، سميه [مادر عمار ياسر] زبيده‏ام خالد احمسيّه، ام سعيد حنفيه، صيانه ماشطه، ام خالد جهنّيه.5 صيانه ماشطه در زمان حضرت موسى مى‏زيسته است و مادر عمار ياسر در ابتداى بعثت به شهادت رسيد. حبابه در زمان على، عليه‏السلام، و قنواء در زمان امام حسن و امام حسين، عليه‏السلام، و بقيه در زمان‏هاى ديگر زندگى مى‏كرده‏اند. اين گروه سيزده نفرى رجعت خواهند كرد و خداوند براى قدردانى از آنها، به بركت امام زمان آنها را زنده خواهد كرد. در اين روايت امام صادق، عليه‏السلام، از آن سيزده زن فقط نام نه نفر را ياد مى‏كند. در كتاب خصايص فاطميّه6 به‏نام نسبيه، دختر كعبه مازينه، و در كتاب منتخب‏البصائر به‏نام وتيره و أحبشيه اشاره شده است.7 د. بانوان منتظر چهارمين گروه ياوران امام زمان بانوان پرهيزكارى هستند كه پيش از ظهور حضرت بقيهاللَّه، عليه‏السلام، رحلت كرده‏اند. به ايشان گفته مى‏شود: امام تو ظاهر گشته است، اگر مايلى مى‏توانى حضور داشته باشى. آنان نيز به اراده پروردگار زنده خواهند شد. رجعت زنان مربوط به گروه خاصى نيست و هر بانويى خود را با خواسته‏ها و شرايط زندگى در حكومت مهدى آل محمد، عليه‏السلام، تطبيق دهد ممكن است در آينده از رحمت خداوندى بهره‏مند گشته، براى يارى امام زنده شود. يكى از آن شرايط خواندن دعاى عهد است كه در فرد، نوعى آمادگى براى پذيرش حكومت آخرين ذخيره الهى ايجاد مى‏كند. به‏فرموده امام صادق، عليه‏السلام: هر كه چهل صبح دعاى عهد را بخواند از ياوران قائم ما باشد و اگر هم پيش از ظهور آن حضرت از دنيا برود خداوند او را از قبر بيرون آورد تا در خدمت آن حضرت باشد…8 1- صدوق، محمد بن على بن الحسين، كمال‏الدين، ج 2، ص50؛ الطوسى، محمد بن الحسن، الغيبه، ص 138. 2- الهيثمى، نورالدين على‏بن ابى بكر، مجمع‏الزوائد، ج 7، ص315؛ معجم احاديث الإمام المهدى، ج 1، ص 500. 3- همان. 4- المجلسى، محمد باقر، بحارالانوار، ج 52، ص 223. 5- الطبرى، محمد بن جرير، دلائل الامامه، ص 314. 6- همان، ص 260. 7- رياحين الشريعه، ج 5، ص 41؛ به نقل از خصايص فاطميه. 8-القمى، شيخ عباس، همان، ج 2، ص 294

در طول تاریخ تشیع، یكی از نقش‌های بی‌بدیل زنان، دفاع از ولایت و تلاش برای حفظ این ارزش الهی بوده است، به ویژه در عصر غیبت كه تقریباً امكان ایفای نقش مردان برای دفاع از ولایت، به سبب اختناق شدید، كم‌رنگ بوده است، زنان، فعالانه برای حفظ فرهنگ مهدویت در جامعه نقش آفرینی كرده‌اند. بین تمام نقش‌های مختلف زنان در حفظ این ارزش، تربیت نسل ولایی و زنده نگه داشتن محبت اهل بیت علیهم السلام ـ به ویژه یاد و اندیشه مهدوی ـ نقشی بسیار مؤثر و غیرقابل انكار بوده است. زنان، در راستای همان رسالتی ایفای وظیفه می‌كنند كه خالق انسان‌ها برای آنان قرار داده است و معمار انقلاب، حضرت امام خمینی رحمه الله علیه آن را به خوبی تبیین كرد و فرمود: «شغل اصلی زن شغل مادری و همسری است و مهم‌ترین كار زن مادری است.» و در جای دیگری فرمودند: «انبیاء آمدند انسان بسازند، شغل مادرها همین است».[1] هم‌چنین بزرگ بانوی اسلام، حضرت فاطمه زهرا علیها السلام فرمود: «آن گاه كه زن، در منزل به امور خانه و تربیت فرزند می‌پردازد، به خدا نزدیك‌تر است».[2]به هر حال، حركت در صراط مستقیم و تقرب زن به سوی پروردگار، جز از طریق ایفای نقش بسیار كلیدی و مؤثر مادری و تربیت فرزندان نیست. همان طور كه ذكر شد، زنان شیعه، با بهره‌گیری از آموزه‌های دینی در طول تاریخ تشیع، با پرداختن به اساسی‌ترین كار كه همان مادری است، بلندترین گام‌ها را برای حفظ ولایت برداشتند. آنان، با نقش آفرینی خود، ارزش ولایت و دوستی ولی خدا را به فرزندان خود منتقل كردند؛ به ویژه در عصر غیبت كه امام معصوم حضور ظاهری نداشت، این مادران بودند كه با فضا سازی مناسب در خانه و با پای‌بندی به امام زمان خود و با ابراز علاقه‌ای كه به آن امام، نشان می‌دادند، این علقه و عاطفه را به فرزندان خود هم منتقل كردند و از این طریق، در حفظ و احیای این مهم كوشیدند. اما در عصر حاضر، تربیت انسان دین‌دار، پویا، كارآمد و عاشق ولایت، از اهمیت و جایگاه والایی برخوردار است؛ چرا كه ما با جریان ناتوی فرهنگی مواجه هستیم كه بنا دارد از نسل جوان ما یك نسل بی‌هویت و بی‌ریشه بسازد، همان طور كه مقام معظم رهبری در جمع دانشگاهیان و دانشجویان استان سمنان، فرمود: باندهای بین المللی زر و زور، برای تسلط بر منافع ملت‌ها، سازمان‌های نظامی ناتو را تشكیل داده بودند. اكنون در پی تشكیل ناتوی فرهنگی هستند و با استفاده از امكانات زنجیره‌ای متنوع و بسیار گسترده رسانه‌ای … در پی تخریب هویت ملی جوامع بشری هستند. این‌جاست كه نقش مادران در دفاع از هویت ملی و دینی و انتقال ارزش‌ها، بسیار پررنگ می‌شود؛ چرا كه تمام ارزش‌های دینی، اخلاقی، ملی و… در درون خانواده شكل می‌گیرد، نهادینه می‌شود و به جامعه منتقل می‌گردد؛ به ویژه ارزش‌های ولایت‌مداری كه از ارزش‌هایی است كه، دشمن نوك تیز حمله خود را متوجه آن كرده است، توسط خانواده از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود. مادران منتظر، باید بدانند یكی از مسئولیت‌هایی كه از سوی شارع مقدس بر عهده آنها گذاشته شده است، تلاش برای تربیت یك نسل ولایی است؛ همانطور كه در روایات متعدد، آمده است كه ولایت اهل بیت علیهم السلام از فرایض الهی است و ملاك قبول اعمال و عبادات به شمار آمده است. در زیارت جامعه كبیره آمده است: «به سبب ولایت شما طاعت واجب پذیرفته می‌شود و دوستی واجب برای شما است».[3] پیامبر صل الله علیه و آله و سلم به سلمان فرمود: «دوستی اهل بیت من، بر هر مرد و زن با ایمان، واجب است.»[4]پیامبر صل الله علیه و آله و سلم راز و رمز رسیدن به سعادت را تمسك به اهل بیت بیان فرمود: «هر كس پس از من، به خاندانم تمسك جوید، از رستگاران خواهد بود.»[5] از این رو آن حضرت، به والدین سفارش كرد: «فرزندانتان را با محبت من و محبت اهل بیت من تربیت و تأدیب كنید».[6] مادر منتظر، برای پرورش یك نسل منتظر، باید با ساز و كارهای تربیت نسل ولایی آگاه باشد و با بصیرت و آگاهی و ایجاد زمینه‌های لازم و از بین بردن موانع و با استعانت از پروردگار، برای تربیت نسل منتظر تلاش كند؛ از این رو عمده‌ترین نقش آفرینی‌های زن منتظر، منتظرپروری است. امید است همان طور كه در طول تاریخ تشیع، زنان، افتخار آفرینی‌های زیادی در این راستا داشته‌اند، در این عصر هم بتوانند با تربیت نسل منتظر، دِین خود را به جامعه دینی ادا كنند. تبیین ضرورت مسئله مهدی‌باوری و مهدی‌یاوری دو شاخصه اصلی نسلی است كه باید زمینه‌ساز حكومت مهدوی باشد. این دو شاخصه در شاكله نسلی جدید كه با سهمگین‌ترین طوفان‌های بنیان برانداز دین و دین‌داری مواجه می‌باشند، شكل نمی‌گیرد، مگر با تربیت دینی اصولی و همراه بینش و آگاهی كه سكاندار این مهم هم مادران و زنان هستند. در عصر حاضر، نسلی می‌تواند از تهاجم بی‌امان مهاجمان فرهنگی مصون باشند كه وابستگی‌های عاطفی و قلبی عمیقی به دین و مظاهر مكتب و مذهب داشته باشد. تنها علاقه‌مندان اهل بیت علیهم السلام و پای‌بندان به سنن مذهبی و شعائر دینی هستند كه كمتر در معرض انحراف و گناه و مفاسد و آلودگی‌های اخلاقی قرار می‌گیرند؛ همان طور كه مولای متقیان حضرت علی علیه السلام فرمودند: «حفظ شدن انسان [در مقابل آسیب‌های دشمنان] به اندازه دیانت او است».[7]در جای دیگر فرمود: «دین، انسان را از گناهان باز می‌دارد».[8] آن حضرت بزرگ‌ترین روزی دنیا و آخرت را دین می‌دانسته و می‌فرماید: «هر كس، دین روزی او شد، همانا خیر دنیا و آخرت روزی او شده است.»[9] آن سرور موحدان، دین را نوری می‌داند كه در جهان ظلمانی، برای تشخیص راه از بیراه، به كار می‌رود.[10] در ارزش دین و دین‌داری، به كلام نورانی حضرت امام رضا علیه السلام بسنده می‌كنیم. هنگامی كه از آن حضرت پرسیدند: «فلسفه عقیده به خدا و پیغمبران و امامان و آن‌چه از جانب او آمده است چیست؟» فرمود: علت‌های بسیاری دارد؛ یكی از آنها این است كه كسی كه به خدا معتقد نیست، از گناهان اجتناب نمی‌كند و در ارتكاب معصیت‌های بزرگ توقف نمی‌كند و در انجام هر ظلم و فسادی كه میل دارد و برایش لذت بخش است، از هیچ كس حساب نمی‌برد.[11]طبیعی است كسی كه به خدا و قیامت، اعتقاد ندارد، عدالت، برابری، ایثار، از خودگذشتگی و به طور كلی، همه مسائل اخلاقی از نظر او پوچ و خالی از مفهوم است. برای چنین فردی، فرقی بین ظالم و عادل و نیكوكار و جنایت‌كار نیست؛ زیرا در نظر او، همه با مرگ، به یك نقطه می‌رسند؛ پس چه چیزی می‌تواند مانع این انسان از فساد و هوسرانی باشد؟ در نتیجه، اعتقاد به خدا و قیامت، باعث می‌شود انسان خود را برابر هر حركتی مسئول بداند. انسان معتقد، باور دارد كه كوچك‌ترین عمل زشت و زیبای او حساب دارد: «هر كس به اندازه ذره‌ای خوبی یا بدی كند، آن را خواهد دید.» [12] براساس آن‌چه گذشت دین است كه به زندگی محتوا می‌دهد و آن را ازامپراطوری قدرت‌مند تكنولوژی كه به اذعان اندیشوران، یكی از ثمرات منفی آن، پوچی و بی‌محتوایی زندگی و بی‌معنا كردن آن است، نجات می‌دهد. هم‌چنین از تحیر و سرگردانی ناشی از گرفتار شدن در دریایی از اطلاعات بی‌حد و مرز نجات می‌دهد. دین است كه آرامش بخش انسان در دنیای پر از تنش و اضطراب امروزی است. نظر به اهمیت و نقش بی‌بدیل حضور دین در زندگی، به نظر می‌رسد مهم‌ترین رسالت زنان منتظر، توجه به تقویت بنیان‌های دین‌داری در فرزندان خود می‌باشد؛ چرا كه نسل بدون دین، با اعتقادات سست و بی‌اساس، هرگز نمی‌تواند در آینده، پرچم دار حكومت جهانی حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف باشد. از آن جا كه به گواهی تجربه و تاریخ، عواطف پاك و مقدس در ارتباط با معصومان علیهم السلام عامل ثبات قدم بیشتر در دین‌داری است و از آن جا كه عشق و محبت به اهل بیت علیهم السلام تا حد زیادی بیمه كننده افراد برابر گناه و فساد است، از مهم‌ترین رسالت‌های دیگر زنان مسلمان در عصر فعلی، ایجاد محبت و عشق به حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در وجود فرزندان می‌باشد. به بیان دیگر، تربیت نسل مهدی باور و مهدی یاور، یكی از مهم‌ترین و اساسی‌ترین كارهایی است كه زنان می‌توانند برای حفظ دین‌داری فرزندان‌شان انجام دهند. از سوی دیگر، با این عمل، زمینه ظهور حضرت را با تأمین نیروی انسانی مؤمن و معتقد به وجود مبارك حضرت، فراهم كنند. پرداختن به ابعاد گوناگون این مسئله، از عمده‌ترین مباحثی است كه اربابان خرد و اندیشه باید با طرح آن در مجامع علمی و مكتوبات فرهنگی، نظر جامعه، به ویژه زنان را متوجه آن كنند. ساز و كارهای تربیت نسل منتظر تربیت نسل مهدی باور از جمله دغدغه‌های والدین ولایت‌مدار در جایگاه متولیان اصلی تربیت است. در سده حاضر، والدین برای تربیت معنوی فرزندان خود با چالش‌های جدی روبه‌رو هستند؛ چرا كه مدعیان جهانی سازی، حكومت جهانی حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را تنها معارض تحقق همسان سازی فرهنگی جهان با فرهنگ غرب می‌دانند و با بهره‌گیری از هنر و تبلیغات، سعی در تخریب این فرهنگ دارند، از این رو صهیونیست‌ها با سیطره كامل بر صنعت سینما و رسانه‌ها و با بهره گیری از هنر و تبلیغات، یكی از محورهای اساسی فعالیت خود را مبارزه با اعتقاد به ظهور منجی الهی قرار داده‌اند.آن‌ها در محاسبات خود به این نتیجه رسیده‌اند كه اعتقاد به ظهور منجی الهی، همواره موجب امید برای مقابله با ستم‌گران است.از سوی دیگر، آنان به خوبی دریافته‌اند تا زمانی كه فرهنگ انتظار زنده است، شیعه كه قوام دین به او است، پابرجا است و گره خوردن نسل جدید با فرهنگ مهدویت، خط بطلان بر تمام دسیسه‌های مهاجمان ناتوی فرهنگی است؛از این رو است كه برای تخریب فرهنگ انتظار در منظر نسل جدید، از هیچ تلاشی فروگذار نكرده‌اند. آنان در تلاش‌اند مهدویت را به گونه‌ای به تصویر بكشند كه جز تخریب، دلهره و نابودی برای دنیا به ارمغان نخواهد آورد.سفارش تهیه فیلم‌هایی به هالیوود ـ مانند فیلم معروف پیش‌گویی‌های نوستر داموس، چهار پَر (محصول 2001 آمریكا)، ارباب حلقه‌ها ـ و تهیه نرم افزارها و بازی‌های رایانه‌ای از تلاش‌هایی است كه برای تخریب فرهنگ مهدویت تدارك دیده‌اند. همان طور كه گفته شد، مجموعه این تلاش‌ها برای تخریب فرهنگ مهدوی در اذهان فرزندان ما، تربیت مهدوی را با چالش مواجه كرده است. از سوی دیگر، پیچیدگی امر تربیت دینی در عصر حاضر ـ به سبب اقتضائات خاص زمانی ـ امر تربیت را از صعوبت خاصی برخوردار كرده است. همه این عوامل، ضرورت اهتمام همراه بینش و بصیرت، برای تقویت بنیان‌های اعتقادی مهدی باوری و مهدی یاوری را آشكار می‌كند. ناگفته نماند كه برخلاف همه این چالش‌ها، مبانی تربیت ولایی و هم‌چنین نظام تربیتی آن كه از آبشخور مبانی غنی و ناب وحیانی سرچشمه می‌گیرد، می‌تواند بهترین سرمایه برای متولیان امر تربیت دینی ـ به ویژه مادران ـ باشد. مادران، باید با به كارگیری اصول و شیوه‌های صحیح تربیت ولایی و شكوفایی فطرت، درصدد تقویت عواطف و احساسات فرزندان خود درباره امام زمان‌شان باشند؛ چرا كه آنها در درون خود، از گرایش به سوی انسان كامل برخوردارند. در این نوشتار مختصر، سعی بر این است كه به پاره‌ای از ساز و كارهای تربیت مهدوی در عصر حاضر اشاره شود. امید است این مختصر بتواند برای همه كسانی كه دغدغه تربیت نسل مهدی باور را دارند، راهگشا باشد؛ اگر چه به دلیل مجال محدود، امكان اشاره به دستورالعمل‌های دینی نمی‌باشد و فقط به بررسی اجمالی گام‌هایی كه باید برداشته شود، بسنده می‌كنیم. امیدواریم علاقه‌مندان، با مراجعه به منابع و متون اصیل دینی، دستورالعمل‌های جزئی و دقیق را به دست آورند. پیش از بیان گام‌هایی كه مادران باید بردارند تا توفیق تربیت نسل منتظر را بیابند، جا دارد توجه عزیزان را به چند نكته جلب كنیم: یكی از عوامل مهم عدم توفیق ما در دین‌داری و پرورش نسل دین‌دار، عدم توجه به آموزه‌های دینی و آدابی است كه در شرع مقدس برای پرورش یك نسل دین‌دار آمده است. برخلاف این كه از مكتبی غنی برخوردار هستیم كه برای تمام مراحل زندگی ما دستورالعمل‌های ریز و جزئی دارد، متأسفانه غالب ما مسلمانان یا از آنها آگاهی نداریم یا اگر آگاهی داشته باشیم، برای عمل به آنها اهتمامی نداریم؛ از این رو به هر صورت كه خود دوست داریم، همسر برمی‌گزینیم و تمام مراحل مختلف فرزند داری را پشت سر می‌گذاریم. با این وجود انتظار داریم نسلی ولایی، مؤمن و صالح داشته باشیم. به هر حال، عدم اهتمام ما به آداب اسلامی فرزند پروری كه از لحظه انتخاب همسر تا 21 سالگی فرزند را شامل می‌شود، موجب شده است توفیق چندانی در تربیت فرزند صالح نداشته باشیم. نكته دیگر، توجه به سن آغاز تربیت نسل ولایی است. از دیدگاه دانش تعلیم و تربیت، آموزش مفاهیم ارزشی و اخلاقی، مانند ولایت و حب ولی خدا، باید در زمانی صورت گیرد كه قوای ادراكی و شناختی برای دریافت این مطالب آماده باشد.هنجار تمسك به ولی خدا را باید هنگامی به متربی منتقل ساخت كه توانایی التزام به آن را دارا باشد. از دیدگاه اخلاقی، نظر علمای تعلیم و تربیت در مورد متربی، مورد قبول است؛ ولی درباره مربی، نكته‌ای مورد توجه قرار گرفته و آن این است كه او وظیفه دارد زمینه‌های مناسب را برای ارتباط با ولی خدا فراهم آورد؛ بنابراین؛ مربی باید تمهیداتی را كه به كسب مهارت‌های لازم برای ارتباط با ولی خدا لازم است، پیش از رسیدن به مرحله ادراك و التزام، فراهم نماید؛ از این رو برخی از گام‌هایی كه برمی‌شماریم، جنبة زمینه سازی دارد. نكته دیگر آن‌كه اولیای تربیتی ـ به ویژه مادران ـ باید بدانند كه خود، نیازمند یادگیری در حوزه ارزش‌ها و اخلاقیات هستند؛ زیرا باید در جایگاه یك مدیر و تسهیل كننده در این گونه امور عمل كنند. امروزه برخی تئوری‌های تربیت اخلاقی، مثل پست مدرن‌ها حركت‌هایی را برای حذف منابع اصیل و الگوآغاز كرده‌اند؛ ولی برخلاف آنها، اسلام برای منابع مقتدر (قرآن و سنت) و الگوهای دینی جایگاه خاصی را قائل می‌باشد كه باید اولیای تربیتی هم علم نسبت به این منابع مقتدر و شناخت نسبت به الگوهای دینی را داشته باشند.[13]

ارجاعات

[1] . جایگاه و نقش زن در نظام‌های مختلف از دیدگاه امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری، گردآوری و تنظیم: دفتر پژوهش اداره كل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تهران، ص147و148.

[2] . محمد دشتی، فرهنگ سخنان حضرت فاطمه زهراء، ح91، ص146، سازمان تبلیغات اسلامی.

[3] . «بموالاتكم تقبل الطاعة المفترضة و لكم المودة الواجبة».

[4]. هادی نجفی، موسوعه احادیث اهل بیت، ج1، ص234.«ان مودة اهل بیتی مفروضة واجبة علی كل مؤمن و مؤمنة…».

[5] . خزاز قمی، كفایة الاثر، ص23.«من تمسك بعترتی من بعدی كان من الفائزین».

[6]. «ادبّوا أولادكم علی ثلاث خصال: حب نبیكم و حب اهل بیته و قرائة القرآن» (خلاصة عبقات الانوار، ج4، ص255).

[7]. «صیانة المرء علی قدر دیانته» (غررالحكم، ج7، واژه دین، 5).

[8]. «الدین یصد عن المحارم» (غررالحكم، ج7، واژه دین).

[9]. «من رزق الدین فقد رزق خیر الدنیا و الاخره» (غررالحكم، ج7، واژه دین).

[10]. همان.

[11] «لعلل كثیرة منها ان من لم یقر بالله عزوجل لم‌یجتنب معاصیه و لم‌ینته عن ارتكاب الكبائر و لم‌یراقب أحدا فیما یشتهی و یستلذ من الفساد و الظلم..» بحارالانوار، ج69، ص68.

[12]. (فمن یعمل مثقال ذرّة خیرا یره و من یعمل مثقال ذرّة شرا یره ) (زلزال، 7).ر.ك: ، محمد فتحعلی خانی، آموزه‌های بنیادین علم اخلاق، ج1، قم، 1378ش.

[13]. سید محمد سجادی، تربیت اخلاقی از منظر پست مدرنیسم و اسلام، كتاب دوم: تربیت اسلامی، مركز مطالعات و تربیت اسلامی، تابستان1379.