همیشه که نمی شود از یک زاویه به زندگی نگاه کرد. زندگی زاویه های متفاوت خاص خودش را دارد.
اینکه اول صبح چشمانت را باز کنی و لبخند بزنی به روزی که در انتظارت هست.‌ یا چشمانت را باز نکرده به روزهایی فکر کنی که سختی هایش را پشت سر گذاشته ای.

گاهی آدم باید پشتش را به دنیا کند و آرام آرام قدم بردارد. قدمی به اندازه ی تغییر کوچکی در شخصیتش.
شخصیت آدمی خود به خود که تغییر نمی کند. کدام آدم بدون اینکه بخواهد تغییر کرده است؟ هیچکس.

زندگی را باید از زاویه ی دیگر دید. باید بلند شوی، بخندی به روزهای سختی که پشت سر گذاشته ای و در آیینه به خودت بگویی: من ” قهرمان” زندگی ام هستم.
گاهی باید. زندگی را باید از زاویه ای دیگر نگاه کرد…